نوشته ی : فروغی

   با نزدیک شدن پروسه ی انتخابات در افغانستان ، بازار ائتلاف های سیاسی میان احزاب و گروههای مختلف گرم تر خواهد شد .

   این ائتلاف ها که اکثراً در مخالفت با سیاستهای تکتازانه ی گروه حاکم ارگ شکل میگیرد ، بیشتر مایه ی قومی ، جهادی ــ دینی ،  شخصی داشته و اغلباً توسط تندروان قومی ــ جهادی رهبری شده ، فاقد اهداف و برنامه های ملی میباشند .

    در اکثر ائتلاف ها  ثبات و استقرارسیاسی نسبت به مسایل مختلف کشور وجود نداشته ، برنامه و راهکار معینی برای رسیدن به اهداف شان به چشم نمیخورد .

    یک نگاه گذرا به ائتلاف های مقطعی گونه گون میان احزاب و گروههای جهادی و غیرچهادی پس از سقوط رژیم داکتر نجیب الله نشان میدهد که نبود همآهنگی فکری و نبود نیت حقیقی خدمت به مردم ، یکی از دلایل عمده ی شکننده گی تمام ائتلاف ها در افغانستان بوده است .

    شورای ائتلاف برای نجات افغانستان که تاهنوز معلوم نیست افغانستان را با کدام برنامه و راهکار علمی ـ اقتصادی ـ سیاسی نجات خواهد داد ، وحالا  ” ائتلاف بزرگ ملی افغانستان ” از همان تشکل هاییست که بیشتر مایه ی قومی ــ جهادی دارد تا مایه ی اجتماعی ــ ملی .

    این ائتلاف قومی ــ جهادی که عملکرد های فراقانونی رییس جمهورغنی یکی از عوامل عمده ی ایجاد آن میباشد ، سعی مینماید تا با جذب نمودن گروهها و اشخاص با نفوذ از اقوام مختلف کشور ، قدرت بازدارنده ای دربرابر ائتلاف تمامیت خواه حاکم ارگ و گروههای دیگر ایجادنمایند .

     آنچه مسلم است آن است که این ائتلاف  و هر ائتلاف دیگر ، هرگاه به هدف همگرایی ملی و تأمین منافع ملی ایجاد نشده باشد ، بازهم موقتی و شکننده خواهد بود .

     ائتلاف ها فقط زمانی میتواند دوامدار مانده ، بر اوضاع نا بسامان کشور اثرگذار و سودمند باشند که فراقومی و فرامذهبی اندیشیده ، با همآهنگی فکری ، با برنامه و راهکار علمی ــ سیاسی ، مسایل ملی را مقدم تر از مسایل شخصی ، قومی ، مذهبی و تنظیمی بپندارند . در غیرآن همیشه موقتی ، شکننده و حتا مضر به منافع ملی  خواهد بود . .