شعله زار آتش

داکتر رحیم رامشگر
شاعر آتش زبانم از دیار آتشم
شعر آتش میسرایم تا دچارآتشم
شورفریادم سزد آتش بعالم گر زند
منکه درمیدان غم در گیرودارآتشم
بازگرد ای ره نیشین خسته از رنج سفر
می روم من گرچه تنها رهسپارآتشم
چون زآتشبازی چشم تو می بندم اثر
بی نگاهت هرکجا سردم خمارآتشم
کوه غم درسینه ام آتشفشانی میکند
بی تو من ای میهن من شعله زارآتشم
میشود ازصحبتم بیتاب جان سرد خصم
آب خواهدشد یخ غم از شرارآتشم
من به آتشدان هجران طرفه دارم حالتی
همچو مو پیچم بخویشم بی قرارآتشم
زندۀ عشقم که بعداز مرگ من هم خاک من
شعرهستی می سراید از مزار آتشم
ای رحیم ازسوختن پروانه را پروا کجاست
عشق اگر آتش بود من خواستار آتشم