دلسوز صابر

بانو "دلسوز شیخ صابر"  (بە کُردی: دڵسۆز شێخ سابیر -…

عرفان در هنر

دکتر بیژن باران عرفان در هنر تجسمی با هنر کلامی…

زیبا پسند

غم خانه گشته است دل مستمند من هم شد خمیده قد…

احمد مسعود به دنبال چیست ؟

                              نوشته ی : اسماعیل فروغی      به…

اطاق فکر، د فکر خونه یا (Think Tank) یعنی چه؟

نور محمد غفوری در بین گروه های سیاسی، اجتماعی، علمی و…

دیدی گذرا بر اندیشه های اصلاحی در اسلام و جایگاه…

نویسنده: مهرالدین مشید تروریسم بازتولید اسلام سیاسی و بی پایه بودن…

فراز و فرود کاتوتسکی، از مارکسیست کبیر تا اپورتونیست "مرتد"

karl kautsky 1854-1937 آرام بختیاری کائوتسکی مرتد رنگات؛ تئوریسین سوسیال دمکراسی. کارل کائوتسکی…

گذر عمر 

رسول پویان  عمـر در انـتـظار می گذرد  بـا دل بـی قـــرار می…

شماره دوم/ سوم سال ۲۷م محبت

شماره دوم/ سوم سال ۲۷م محبت از چاپ برآمد و…

امید

قاسم آسمایی عبدالله سپنتگر از جملۀ سروده سرایانی است که کم…

در باره شرایط انقلاب مسالمت آمیز

ترجمه. رحیم کاکایی یوری آنتونوف وظیفه کنونی و اصلی مبارزه توده های…

پرچمداران!

امین الله مفکر امینی       204-01-09! ســر فرازیهـــا بـــود پرچمداران را درنبرد بــا…

« قانون » اسارت اسلامی افغانستان 

میر عبدالواحد سادات انگیزهء پرداختن به این موضوع، نشر سندی است…

مخالفت با طالبان دفاع از حق است و نه دفاع…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان نباید بخاطر شماری خاینان حق مشروع مردم…

هیوا قادر"، شاعر، رمان‌نویس و مترجم نامدار کُرد

استاد "هیوا قادر"، شاعر، رمان‌نویس و مترجم نامدار کُرد، زاده‌ی…

دستورهای سیاه یا «قانون امربه معروف ونهی از منکر» حکومت…

 ح «حریف» آلمان – آگست ۲۰۲۴ قانون ، دساتیروقواید عمومی واجباری است…

د بڅرکي صاحب بشپړه مرکه

د ادب او فرهنګ درنو او پتمنو مینه والو! ښاغلی بڅرکی…

به بهانۀ نگاهی به دیوان اشعار نثار احمد " نثاری"

نویسنده: مهرالدین مشید از طفیل عشقری، شایق جمال و حیدری بوریای فقر…

صبح دلاویز 

رسول پویان  رها ازتار شب ها می کند شوق سحرخیزم  شـفـق بـازی…

مغز عارف

دکتر بیژن باران به من بگو قبل از تولد کجا…

«
»

سپيڅلی شعار سپیڅلي خلک

خدای ، هېواد ، دنده

افغان امنيتي دفاعي ځواکونه هغه قوت دی چې هره ورځ په لسګونو قربانيان ورکوي. دوی عملاً د هيواد او خاورې له دښمن سره په کرغېړنه جګړه کې ښکېل دي. دوښمن مو دومره پست او ټیټ دی چې په پوره بې شرمۍ او سپين سترګۍ د خدای ج د عبادت پر مهال د خدای په کور هم خوندي نه دی. امنیتي ځواکونه مو له داسې خطرناک دښمن سره لاس او ګریوان دي چې د مذهب خنجر يې په لاس کې دی او د پاکستاني ملا فتوا ورسره ده، هر رنګه يې چې زړه وغواړي فتوا صادروي او د امنیتي ځواکونو وينه ځان ته حلاله بولي.

دلته جګړه پردۍ ده او قرباني يې افغان ولس دی چې تر ټولو ډيره قرباني مو امنیتي ځواکونه ورکوي. دوی د سر او مال د خپل هیواد، خلکو او ناموسونو د دفاع په خاطر په لاسونو کې نيولی او له داسې دښمن سره مقابله کوي چې تر پرونه ورسره د بهرنيانو د مالي ملاتړ او تجهيز تر څنګ مذهبي جواز هم په لاس کې و. خو له نيکه مرغه له هغې ورځې راهيسې چې په افغانستان کې د وسله والو جګړه د بيلابيلو مذهبي مراجعو لخوا ناروا او مردوده ګڼل شوې؛ له وسله والو مخالفانو د افغانانو د وژلو په ځانګړې توګه د افغان امنیتي ځواکونو د وژلو جواز اخيستل شوی دی.

له وړاندې همدا حقيقت موجود و چې افغان امنیتي ځواکونه د ولسونو او نواميسو د ساتنې لپاره جنګيږي او هغوی چې د خاورې او ولس په دفاع کې خپل ژوند له لاسه ورکوي شهید بلل کیږي. خو له يو شمېر خلکو سره دا غلط فکر هم موجود و چې له افغان امنيتي ځواکونو سره د وسله والو مخالفانو جګړه يې په حقه ګڼله او ورته يې مذهبي رنګ ورکولو. همدا لامل و چې په ځینو ولايتونو کې به ملا امامانو د وسله والو مخالفانو له ډاره د افغان امنیتي ځواکونو د شهيدانو جنازې نه کولې. خو اوس چې دیني عالمانو د وسله والو جګړه فتنه وبلله نو له وسله والو طالبانو څخه د جګړې مشروعیت واخيستل شو.

بل لورته بيا ځینې رسنۍ د افغان امنيتي ځواکونو د شهيدانو په حق کې جفا کوي او هغه ساتونکي مو چې له دوښمن سره په مقابله کې خپل ژوند له لاسه ورکوي، ورته د شهيد کلمه نه بلکې د وسله والو مخالفانو په شان ورته د وژل شوي کلمه کاروي. په داسې حال کې چې په نورو اسلامي هيوادونو کې په ځانګړې توګه ګاونډي هيوادونو ايران او پاکستان کې د حکومتي ځواکونو وژل شوي ته د شهيد او د مخالفانو وژل شويو ته د هلاک شويو کلمې کاروي. که څه هم د اسلامي اصولو له مخې دا د هر افغان سرتيري چې د هيواد او خلکو څخه په ساتنه کې خپل ژوند له لاسه ورکوي حق دی چې ورته شهيد وويل شي خو له بده مرغه چې رسنيو مو په دغه برخه کې د افغان امنیتي ځواکونو په حق کې جفا کوي.

له دغو ستونزو ورهاخوا ځينې نورې ستونزې هم شته چې اوسمهال ورسره افغان امنيتي ځواکونه لاس او ګريوان دي. د حل لپاره يې بايد حکومت او اړوند ارګانونه خپل مسوليت ادا کړي. لاندې ځینو مهمو او ضروري اړتياوو ته اشاره کیږي چې بايد د حکومت لخوا ورته جدي پاملرنه وشي.

  1. په امنيتي ځواکونو کې مکافات او مجازاتو فرهنګ عام کول
  2. له کابل بانګ څخه پرته په خپلو قرارګاوو کې ورته د معاشونو اخيستلو زمينه برابرول
  3. ټولو امنیتي ځواکونو ته د ارواح پوهنې کورسونه دايرول څو په آسانۍ سره د څېرې په کتلو سره دوښمن وپيژني
  4. د ليکو چاڼول او له منځه يې د خاينو او نفوذي اشخاصو ويستل
  5. د هيواد پالنې او وطندوستي په اړه ورته له تعلیمي دورې پرته هم زده کړه او ذهنيت ورکول
  6. د جګړې په لومړۍ کرښه کې جنګېدونکو سربازانو او افسرانو امتياز زياتول
  7. له هرې قرارګاو او ټولي څخه وړ افسرانو ته بهرني بورسونه ورکول
  8. په جګړه کې د شهيدو سربازانو او افسرانو کورنيو ته د حکومت لخوا د سرپناه ځايونه او هره مياشت کورنی خرڅ ورکول
  9. په جګړه کې د ټپیانو کورنيو سره د ټپي د درملنې لپاره مالي مرسته کول څو هغه ټپيان چې ټپونه يې ژور دي د درملنې لپاره بهرنيو هيوادونو ته انتقال شي
  10. د هغه افسرانو او سربازانو کورنيو ته چې د جګړې په لیکو کې جنګيږي او په اخترونو کې هم کورونو ته تللی نشي او د ولس لپاره خدمت کوي، کورنۍ ته يې د اختر او روژې خرڅ ورکول
  11. د امنیتي ځواکونو رهبریت اصلاح کول
  12. د جګړې پر مهال ورته د کابل له امر پرته د اجراتو صلاحيت ورکول
  13. په عصري وسلو او تجهيزاتو سمبالول

لیکنه : خوشحال آصفي