دا وړاندیزونه په رښتیا دومره هر اړخیز او په زړه پورې وو چې ډېرو لږو خلکو دا ګومان کاوه چې د ډاکټرانو اشرف غني او عبدالله عبدالله ایتلافي حکومت به، په دومره لوی زړه او لوړ ظرفیت د سولې هر کلي ته راوتلي وي!

دا وړاندیزونه په افغانستان کې د ننه او بهر له ډېرو مثبتو غبرګونونو سره مخامخ شول.

د افغانستان خلکو چې څلوېښت کاله په تحمیلی بهرنیو تیریو، کورنبو جګړو او ستونزو، مهاجرتونو او ډېرو خونړیو کړاوونو کې تېر کړي وو، دې وړاندیزونو ته په درنه سترګه وکتل او د جګړې په دواړو خواوو یې غږ وکړ چې د افغانستان د ژغورنې له پاره دې، د جګړې، اور او وینو په ځای سولې ته غاړه کېږدي او د هېواد روان ورانوونکی ناورین دې پای ته ورسوي.

له دې وروسته په کابل کې دوه – دری زره ملایانو، مولویانو او دیني علماوو، روانه جګړه ناروا وبلله او د سولې پلویتوب یې وکاوه.

په اندونیزیا کې هم ورته ګام پورته شو او د افغانستان، پاکستان او اندونیزیا علماوو د جګړې د پای ته رسولو غږ وکړ.

له دې وروسته د سعودي پاچا ملک سلمان او د مکې معظمې او مدینې منورې د حرمینو امامانو د لومړي ځل له پاره، په افغانستان کې د جګړې پای ته رسول غوره وبلل!

له دې وروسته په جده او مکه کې د نړۍ د ډېرو اسلامي هېوادونو دیني علماوو غونډه وکړه، د افغانستان جګړه یې فتنه وبلله او په ښکیلو غاړو یې غږ وکړ چې دا اوږده او خونړې جګړه بنده کړي.

له دې مخکې، د روژې په وروستیو ورځو او اختر کې، د افغانستان دولت اوربند اعلان کړی و چې طالبانو هم د دریو ورځو أه پاره منلی و!

د اختر د ورځو اوربند دا په ډاګه کړه چې د افغانستان خلک، دولت او طالبان، ټول له جګړو ستړي شوي او د زړه له کومې سوله غواړي.

په دې ورځو کې داسې ښکاري چې د افغانستان په جګړه کې بهرني اړخونه لکه ملګری ملتونه، لوی ګاونډیان لکه هند او چین، ښکیل هیوادونه لکه، امریکا، برتانیا او جرمنی او ناټو هم د سیاسي حل پلوي کوي او داسې هم ویل کېږي چې امریکا له طالبانو سره د خبرو چمتووالی نیولي او ژر به په قطر یا کوم بل ځای کی د طالبانو له استازو سره ووینی، څو هغه وروستنی ستونزه له منځه ویسي چې په دې برخه کې خنډ جوړوي.

اوس خبره دا ده چې کله د افغانستان د جګړې ټول اړخونه سوله غواړي؛ نو په کار ده چې تر هر څه مخکې په هېواد کې سوله تعریف شي، د سولې په هکله ملي اجماع پیاوړې شي، د جګړې دواړه اړخونه خپلې خبرې له ولس سره شریکې کړي، ټول خپلې سمتي، تنظیمي او شخصي غوښتنې پرېږدي، د افغانستان په سترو ملي ګټو تمرکز وکړي او دا هېواد داسې یوه ځای ته ورسوي چې د ټولو په ګټه وي او هیڅوک ځان بایلونکی ونه بولي!

دا ګټه هغه وخت ترلاسه کېدای شي چې په ګران افغانستان کې عادلانه، سراسري او رښتینې سوله راشي او روان څلوېښت کلن ناورین ته د پای ټکی کېښودل شي!