یادت نره

تا ترا جان است به تن این حرف من (یادت…

داستان کوتاه اعلان

 ندارم بخدا! نیست! والله ندارم! بلله ندارم!- ندارم و نیست…

با زهر پاشی های قومی نمی توان سیاه کاران تاریخ…

نویسنده: مهرالدین مشید زهر پاشی های قومی و فراافگنی های سیاسی در…

حقوق مالکیت آب دریاها بین کشورها

نوشته : کریم پوپل مورخ۴ جون 2023 افغانستان کشور محاط به خشکه…

                                     میله گل زرد

                        ولایت باستانی کاپیسا تجلیگاه نوروز                   جایگاه عیاران وجولانگاه مهمانان بهاری میباشد ظهور…

افغانستان به چه سمت و سویی در حرکت است؟

نویسنده: مهرالدین مشید مردم افغانستان قربانی بدهکاری های رهبران طالبان به…

رابطه ثنویت زرتشتی با 2گرایی مغز

دکتر بیژن باران ثنویت تصمیم گیری با گزینه این یا…

                      تهدید و اخطار به طالبان 

       نوشته ی : اسماعیل فروغی       اظهارات تهدید آمیز و اخطارگونه ی…

د غبرګولي، اتمه،‌ د پښتو خوږه ژبه، په ویاړ ټولو…

لیکونکۍ: محمدعثمان نجیب ژبه،‌ او مورنۍ ژبه، د څښټن تعالیٰ له…

چگونه بنویسیم؟ 

نویسنده: محمدناصر غلامی  اگر بنویسیم، چگونه بنویسیم؟ از مدت‌ها به این‌سو…

پرنده‌ی خیال روایت از شرح حال جامعه افغانستان

«پرنده‌ی خیال» دفتر شعری است‌که به‌تازگی به زیور چاپ رفته…

جنگ آب و تریاک

رسول پویان جنگ آب و معدن و تریاک را در می…

منازعه بر سر حق آبۀ هلمند یا بازی های  سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید حق آبه یا بازی آخوندها و طالبان با…

از دموکراسی نباییست نالید!

این یادداشت را بخاطری مینویسم که گاهی عده یی از…

     انقلاب سفید نیاز به فلسفه اسپینوزا می داشت

آرام بختیاری       اسپینوزا،نبوغی چون مارکس،در 3 قرن پیش. فلسفه اسپینوزا(1677-1632م)، یک هلندی…

چگونگی مشروعیتِ نظام سیاسی 

نگارشی از سخی صمیم:  ***  یاد آوری ضروری: افکار ونگارش این قلم…

زاغه نشینی در غرب و رونق کالای چینایی

نویسنده: مهرالدین مشید هر از گاهی که از جا بلند می…

داستان «درگیری میشیگان»

نویسنده «ارنست همینگوی» مترجم «جعفر سلمان نژاد» جیم گیلمور از کانادا…

اطلاعیه در مورد حکم اعدام محمد رامز رشیدی و نعیم…

سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان جمهوری جنایتکار اسلامی سرمایه در ایران پس…

از جنگجویان استخباراتی تا پیش مرگان جنگ قومی

نویسنده: مهرالدین مشید پیش مرگان جنگ قومی چوب سوخت شبکه های…

«
»

سناریوی ازپیش نوشته شده

      نوشته ی : اسماعیل فروغی

      ارچند جوبایدن رییس جمهورامریکا خروج کلیه نظامیان امریکایی راازافغانستان تا یازدهم سپتمبرامسال اعلام داشته است ؛ اما به مشکل میتوان باورکرد که امریکاییان میدان را به این ساده گی به روسیه ، ایران وچین رها نمایند.هنوزمعلوم نمی شود که کارتل های مواد مخدرومیلیاردران امریکایی که ازجنگ افغانستان به اشکال مختلف ودرابعاد گونه گون سود می برند ، قصد ونیت بستن این دکان پرمنفعت را داشته باشند . آنان برای دستیابی به اهداف سود جویانه ی شان هنوز،هم به طالبان وهم به حکومت دست نشانده ای درافغانستان نیازمند اند . درست متکی به هممین نیازاست که امریکا با امضای توافقنامه ی صلح با طالبان ، زمینه ی حضورقدرتمند آنان را درصحنه ی سیاسی افغانستان مساعد کرد . امریکا از تأخیرپنج ماهه درخروج نظامیان شان هم که واکنش تند طالبان را در پی داشت ؛ هدفی جزتقویت قدرت سیاسی طالبان ندارند . تحریم کنفرانس استانبول بعنوان واکنش تند و قاطعانه ی طالبان به عهدشکنی امریکا که پیآمد آن آزادی هفت هزارطالب باقیمانده اززندان ها خواهد بود، خود بخود موقف سیاسی ونظامی طالبان را به عنوان یک طرف قدرت، تقویت بیشترخواهد نمود .

     قرارمعلوم اولین شرط طالبان برای شرکت درکنفرانس صلح استانبول رهایی هفت هزارطالب باقیمانده اززندان ها خواهد بود. تمام این جریانات به تیاترازپیش نوشته شده ای می ماند که سناریو نویس و کارگردان آن یکی است . به گمان اغلب کنفرانس استانبول با حضورطالبان ؛ اما با کمی تأخیروبا تضمین محکم برای رهایی زندانیان طالبان دایرخواهدشد.

    طوریکه معلوم است امریکاییان درهرحال ( شاید با ضمانت رهایی زندانیان طالبان ) میخواهند بازطی اجماع بین المللی دیگری سرنوشت تازه ای برای افغانستان رقم بزنند ــ سرنوشت نامعلوم وگنگی که ملت آزادیخواه ( ! ) وبه گفته ی جوبایدن همیشه نامتحد( ! ) ما تا بیست سال دیگریا کم ازکم تا اجماع جهانی دیگرقادربه درک وتغیرآن نخواهند بود .

    ارچندمعلوم نیست تا چه زمان وچندباردیگرسرنوشت ما اینگونه توسط امریکاییان تعین خواهد شد ؛ اما حقایق نشان می دهد که امریکاییان هرگز نیت خیر برای ما نخواهند داشت . سخنان تند وجدی جوبایدن رییس جمهورامریکا که اخیراً پس ازاعلام تصمیم خروج نیروهای امریکایی ازافغانستان ، بیان نموده و باهیچ واکنشی از سوی رهبران افغانستان روبرونشده است ، گواه روشن این حقیقت است . ایشان باردیگر به صراحت می گویند : « ازآغازکاملاً واضح بود که ما به خاطر دو هدف به افغانستان رفته بودیم: گرفتاری بن لادن و نابودی پناهگاه‌های امن القاعده. و تا جایی که من به خاطر دارم ما هیچ‌گاهی برای متحدساختن مردم افغانستان نرفته بودیم. اصلن آن کشورهیچ‌گاهی متحد نبوده است . هیچ‌گاهی ! » 

    درست روشن نیست که چرا رهبران خودخواه ارگ و سپیدار تاهنوز به این اظهارات تند و صریح رییس جمهورامریکا پاسخ نگفته اند. آیا جوبایدن به حقیقت تلخی اشاره نموده است که هیچیک از رهبران حکومتی وجهادی به آن پاسخی ندارند و یا دست نشانده بودن ، ترسِ نهفته ای دردل میکارد که قدرت پاسخگویی را ازهمه ی این آدمک ها سلب نموده است .