نوشته ی : فروغی

         بی میلی و عدم صداقت امریکا به سرنوشت جنگ و صلح در افغانستان ، بالاخره ابتکار عمل را از آن کشور سلب خواهد کرد .

          پس ازلغو کوششهای ده دوره ای خلیلزاد و طالبان با یک تویتر کوتاه رییس جمهور ترامپ ، فرستادن دوباره ی این مامور کارکشته ی امریکایی به افغانستان و منطقه ؛ اندکی رنگ باخته تر و بی اهمیت تر از گذشته مورد توجه قرار گرفته است .

         این رنگ باخته گی خلیلزاد که هم بخاطر موهوم بودن وامکان ناکام شدن دوباره ی کوششهای آینده ی وی است و هم به دلیل فعال شدن هرچه موثر تر کشورهای مقتدر منطقه ، میتواند بازهم ضربات مهلک تری تنها بر پیکر نحیف افغانستان وارد آورده ، پروسه ی تحکیم ثبات در افغانستان را بیشتر به درازا بکشاند .

        ایالات متحده ی امریکا از ترس آن که مبادا ابتکار عمل در منطقه را به قدرتهای بزرگ منطقوی ببازد ، بازهم آقای زلمی خلیلزاد را وارد میدان کارزار نموده تا در هر حالتی ، ( بخصوص حالا که زمان انتخابات ریاست جمهوری امریکا نزدیکتر شده است ) ، دستآورد نمایشی فریبنده ای برای رای دهنده گان امریکایی فراهم نماید .

       طوری که معلوم است دول مقتدر منطقه چون روسیه ، چین و هندوستان  که بیشتر از امریکا علاقمند ختم بی ثباتی در افغانستان استند ، آرزو دارند نقش موثر تری در پروسه ی صلح و جنگ افغانستان بازی نمایند .

       هرچند دولت کابل علاقه ی چندانی به این کوششها نشان نداده و به اساس همین بی میلی به بهانه ی تعین هیأت صلح ، سبب تعویق کنفرانس بین الافغانی درچین گردیده است ؛ اما درنهایت ناگزیر به پذیرش حقیقت قدرتهای منطقوی خواهد شد .

       بهرحال ، ایالات متحده امریکا به یاری زلمی خلیلزادِ افغانی الاصل که از چهل – چهل و دو سال به اینسو درایجاد ومعامله با بنیادگرایان اسلامی و گروههای فاسد افغانی تخصص کامل دارد ، آرزو دارد همان دورباطل قبلی را دوباره به گردش آورده ، هرگاه میسر و ممکن شود ، بهانه ی خروج تعدادی از سربازان شان را نیز فراهم نماید .( شاید به همکاری حکومت برآمده از انتخابات یا به همکاری حکومت مشترک و موقتی که هم اکنون برای شکل گیری آن زمینه چینی های پشت پرده بشدت در جریان است . )