آغوش مادر وطن!

امین الله مفکر امینی       2024-08-12! مــرا مادر وطن ومردمش بس گرامیســـت هرکه مادروطن…

نور کهن 

رسول پویان  نـور کهن ز روزن دل جلوه گر شدست  هـور از…

بمناسبت  ۷۶ و مین  سالروز  تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر  

نوشته از بصیر دهزاد  اوضاع وخیم کنونی بین المللی، حلقه تنگ…

دادخواهی برای مهاجرین افغان که از تاجیکستان اخراج اجباری می…

من محمدآصف فقیری نویسنده و پژوهشگر و مدرس حقوق و…

عرفان در سیاست

– دکتر بیژن باران ایران از سده 19 با نپذیرفتن…

دعوت صالح به آمریکا و" هفت خوان رستم "اختلاف های…

نویسنده : مهرالدین مشید  چرخش در سیاست آمریکا یا ابزاری برای…

پردۍ ناولې پروژې ودروئ

عبدالصمد ازهر                 …

حقوق بشر 

تدقیق و نگارشی از سخی صمیم.   حقوق بشرچه نوع حقوق راگویند…

ترجمه‌ی شعرهایی از آقای "آسو ملا"

(به کُردی: ئاسۆی مەلا) شاعر کُرد زبان توسط #زانا_کوردستانی  (۱) مفت مفت‌اند، شلوار،…

فرهاد پیربال

استاد "فرهاد پیربال" (به کُردی: فەرهاد پیرباڵ) نویسنده، شاعر، مترجم،…

چگونگی شرکت هوایی آریانا در چند دهه اخیر

من محمدآصف فقیری نویسنده وپژوهشگر٬ که چندین مقاله در ژورنال…

سرنوشت ناپیدای دو هم سرنوشت

نویسنده: مهرالدین مشید مناظرۀ پیر خردمند و راهرو عیار  مردی شوریده حال…

ترجمه‌ی شعرهایی از استاد "طلعت طاهر"

(به کُردی: تەڵعەت تاهێر) شاعر کُرد زبان توسط #زانا_کوردستانی  اختیار همه‌ی  اعضای…

ترجمه‌ی شعرهایی از استاد "صالح بیچار" (به کُردی: ساڵح بێچار)…

همچون خاشاکی در باد  روزی مرگ، می‌آید و به نزد عزیزانم، می‌بَرَدم  مُبدل…

ترجمه‌ی چند شعر از خانم "#سارا_پشتیوان" توسط #زانا_کوردستانی

هنوز هم از تاریکی می‌ترسم  ولی تو دیگر از ترس‌های من…

 رهبرم

                رفتی به جاودانه ونام تو زنده است در قلبها همیشه مقام…

په کابل کې د علامه عبدالشکور رشاد بابا شلم تلین…

تېره یکشنبه د لیندۍ یا قوس پر ۱۱مه په کابل…

    نیو لیبرالیزم چگونه انسان، انسانیت و ارزش های انسانی و…

سلیمان کبیر نوری امروز، اهرمن نیو لیبرالیزم خونتا یعنی امپریالیزم خون…

طالبان دستخوش بازی های آشکار روسیه و چین و بازی…

نویسنده: مهرالدین مشید سایه ی سنگین دیپلوماسی روسیه و چین و…

اشک سیل آسا 

رفتی و با رفتنت روی غزل بی رنگ شد سکته گی…

«
»

زمستان است هنوز….!

 

سال میلادی 2013 به پایان رسید و سال جدید 2014 شروع  شد . در سال 2013 برجهان خیلی چیزها گذشت….ولی برای مردم ایران هنوز فصل زمستان است . ظهور روحانی و تلاش حکومت اسلامی برای گشایشهای جهانی به معنی پایان زمستان حکومت اسلامی نیست . برخلاف توهمات بسیاری ازتحلیلگران ، روحانی محصول جبری داخلی و بین المللی است . اینکه درسیاست داخلی روحانی دست بسته است و درسیاست خارجی دست بازی دارد….همان تناقضی است که هنوز زمستان را معنی میکند . حوادث خاورمیانه و بحران اقتصادی غرب درسال گذشته مبنای اصلی همه تحولات بود .

سال گذشته و درهمین ایام نوید داده بودند که سال 2013 سال پویایی اقتصادی است . قراربود یا برآورد کرده بودند که کشورهای غربی ازرکود اقتصادی خارج میشوند و تا 2017 بی دنده و ترمز پیش میروند ! منطقه خاورمیانه و ایران هم خواه ناخواه جزئی از اقتصاد جهانی محسوب می شوند و کشورهای جهان همگی بر یکدیگر تاثیرات مستقیم می گذارند . در این میان معضل بزرگی که حکومتهای جهان ، چه غربی چه کشورهای درگیر دوران انتقال و چه ایران ماقبل دوران انتقال ، با آن دست به گریبان هستند، صبر و شکیبایی شهروندان عادی است که هرسال با شرایط سختری مواجهند . دیدیم که بسیاری از کشورهایی که در گذشته از وضعیت اقتصادی بهتری نسبت به بسیاری از کشورهای منطقه خاورمیانه برخوردار بودند، مانند یونان، اسپانیا و ایتالیا در گذشته شاهد چه بحران های گسترده اجتماعی که متاثر از بحران های اقتصادی است، بودند…..

….رکود منطقه یورو، رشد ضعیف آمریکا، کاهش شتاب رشد برخی از اعضای بریکس ( چین، روسیه، هند، برزیل، آفریقای جنوبی ) ، ناآرامی‌های اجتماعی و اشتباه‌های بزرگ سیاسی . در عین حال ، در بخش درخشان ِاین بحث نیز دلایل متعددی برای خوش بینی به بهبود اقتصاد جهان در 2013 وجود داشت . و حالا دنیا باید خوشحال باشد که آمریکا هنوز در پایان سال 2013 به پرتگاه مالی فرو نیفتاده ، فرصت‌های شغلی در این کشور در حال احیا شدن هستند و چین نیز در حال به دست آوردن شتاب رشد سال‌های گذشته خود است…

اما به نظر یک تحلیلگر جهان عرب ؛ از آنجا که بزرگ ‌ترین و در عین حال پیشرفته‌ترین اقتصادهای جهان هنوز به طور کامل از بحران سال 2008 رهایی نیافته‌اند ، وضعیت اقتصاد جهان به ویژه در سال 2013، سوالات متعددی را برانگیخته است . با وجود تمام نشانه‌های مثبت و منفی، پیش‌بینی اقتصاد جهان هنوز کار آسانی به نظر نمی‌رسد . این سوال که «آیا وضعیت اقتصاد جهان در سال آینده  بهتر خواهد شد ؟ » موضوع محوری یکی از بحث‌های مکتوب کارشناسان نشریه اکونومیست واقتصاددانان جهان است.

ظهور روحانی و مانورهای سیاست خارجی اش محصول بلافصل جنبش اجتماعی مردم ایران درسال 1388 بود . آن جنبش مردمی که همه با هم….موفق به سرکوبش شدند وغرب با استارت بهارموسوم به عربی ، چراغ راهی را نشان داد که منجربه ظهور روحانی شد . موضوع دعوای هسته ای از زمان رفسنجانی وجود داشت . سالی یک یا 2 بارغرب موضع گیری میکرد واعلام میکرد که حکومت ایران تا یک سال دیگربه بمب اتمی میرسد ! و این یک سالها همیشه تمدید شد . اینکه حکومت اسلامی قلبا خواهان دست یابی به بمب اتم است….کشف تازه ای نیست . اما اینکه همین موضوع را بهانه ای برای نشست و برخواست و توافق و تهدید کرده اند ….ظاهری مقبول دارد . هنوز توافق ژنو محکم نشده است و هنوزبه میانه راه هم نرسیده اند که مسئولین حکومتی به صراحت اذعان میکنند موضوع هسته ای بهانه است و مواظب حقوق بشرباشید که توافقی نشود !

انواع وزیران اروپایی درتهران خم و راست شدند وحقوق بشرنسبی را تشریح کردند . یعنی اعدامها و شرایط اسفبار مردم ایران را به فرهنگ و جغرافیاشان رابط دادند . با 2 ناراضی ایرانی دریک سفارت اروپایی دیدارکردند و این دیدارباعث جیک جیک خیلی ها شد . سهم آن بقیه ها چه میشود ؟ برای کل جامعه ایران این هنوز زمستان است . ازاین پدیده زمستانی حکومت اسلامی نمیشود به شکلی مصنوعی چهار فصل بیرون کشید و خوشحال بود که احمدی نژاد زمستان حکومت بود و تمام شد و بهارآمد و تابستان….

آرشیتکتهای سیاسی و اقتصادی غربی و حکومت اسلامی درخلوت خودشان میدانند و میفهمند که این شرایط را نمیتوان تا همیشه ثابت نگه داشت . غرب حتی نسبت به حاکمان تهران نگرانی بیشتری دارد . آن اصلاحات موردی درسیاست خارجی توسط تیم وزارت خارجه روحانی به معنی پایان زمستان نیست . این یک جبراست . جبری که شروعش با نشست و لبخند وزیران خارجه آمریکا و حکومت اسلامی همراه بود . تاثیرات منطقه ای و جهانی همین لبخند البته مهم است ولی بوی بهار نمیدهد . درحوزه های داخلی و برای مردم ، از این لبخند چاقویی هیچ تغییری تا به حال حاصل نشده است . به اعتقاد من اگرچه هیچ بازگشت به عقبی متصورنیست اما این سرعت لاک پشتی علامت سوال بزرگی است . خنثی کردن فشار جامعه و مردم چالش عمده‌ای است که درکنار گام‌های لرزان به سوی برقراری رابطه با غرب درسال 2014 ، همزمان بر دوش غرب و حکومت اسلامی سنگینی میکند . آیا باید واقعا منتظر فازی جدید بود و یا یک انفجار پر فروغ و زیرورو کننده داخلی و اجتماعی…!؟

اسماعیل هوشیار