یازدهم سپتامبر؛ مبارزه با تروریسم یا چرخه معکوس تحول در…

نویسننده: مهرالدین مشید حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ نه تنها سیاست خارجی…

 آیا راه رشد غیر سرمایداری پاسخگوی  اهداف استراتیژیک خلقهای جهان…

مقدمه این را همه میدانند که در ایجاد جنبشها وحریانات تند…

استاد ګل پاچا الفت 

خدای بخښلی  استاد گل پاجا الفت  هغه  لوی  او وتلی…

د سیاسي ګوندونو په جوړولو او فعالیت کې د مرام…

 انسان له اوله په ټولنیز ژوند کې د ګډو موخو…

خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

بحران هویت ملی؛ ناکامی ملت سازی و به زنجیرکشیده شدن…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم قرن مبارزۀ سیاسی و فرهنگی و تبدیل…

سقراط، تیشه‌زنی به ریشه‌‌ی دانایی

دیدگاهی از مکتب دینی-فلسفی من بیش‌ از این نه می‌دانم. در…

«
»

خرابکاران صلح کیها استند ؟

     نوشته ی : اسماعیل فروغی

      امریکاییان با امضای توافقنامه با طالبان و با براه انداختن تیاتر مسخره ی قطر زیرنام مذاکرات بین الافغانی ، فقط میخواهند بروی ناکامی ها و رسوایی های شان در جنگ افغانستان روپوش بگذارند .

      آنان نوزده سال پیش به مقصد سقوط دادن حاکمیت طالبان و به هدف برقراری دیموکراسی به افغانستان لشکر کشیدند و حالا با کرنش و امتیاز دهی شرم آور ، از طالبان صلح گدایی می کنند – از همانهایی که تروریست گفته از قدرت ساقط شان کرده بودند .

      اینکه آقای پومپئو در قطرمیگوید : افغانها خود باید نظام آینده ی شانرا تعین کنند چه معنایی به جز تسلیم شدن به خواست های بنیادگرانه و بدوی طالبان دارد ؟ امریکاییان بخوبی میدانند که طالبان ـ این ریشوهای لنگوته سیاه ،  فقط نظام کامل اسلامی میخواهند – نه کم نه زیاد . آنان حتا جمهوری اسلامی هم نمیخواهند . این حقیقت را امریکاییان در توافقنامه با طالبان قبول کرده و سعی بر هموارکردن بستر مناسب برای برقراری آن دارند .

     اما طوری که معلوم می شود تیرامریکاییان به سنگ خواهد خورد . پروژه ی ننگین برپایی دوباره ی امارت اسلامی ، با ناکامی شرم آوری روبروست . امریکاییان اکنون می دانند که نه مردم آماده ی پذیرش دوباره ی امارت اسلامیست و نه ایران ، روسیه ، هندوستان و چین تحمل نظام افراطی اسلامی طالبی را درمنطقه دارند .

     درست با درک همین واقعیتهاست که حالا هم امریکاییان وهم شریک دایمی پروژه ی طالب پروری شان ( پاکستان ) ، با بهانه های مختلف بدنبال برهم زدن مذاکرات دوحه و ادامه ی پروژه های قبلی شان استند .

           دعوت ازعبداالله عبدالله و استقبال شاندار از وی درپاکستان ، یکی ازهمین تلاش هاست . پهن کردن فرش سرخ برای عبدالله ، پیش ازآنکه بمنظور تأمین صلح باشد ، تحریک و جریحه دارشدن احساسات خودخواهانه ی محمد اشرف غنی است که بی تردید قاطعانه تر در برابر تصمیم های قطر قرار خواهد گرفت و از هر نوع کوشش برای ماندن در قدرت دریغ نخواهد ورزید .

    از سوی دیگر ، خلیلزاد وعمران خان حالا هردو با یک صدا از دخالت خرابکاران شکایت کرده و از امکان معلق شدن مذاکرات دوحه سخن بر زبان می رانند . .این که خلیلزاد با صراحت میگوید ” تا توافق سیاسی میان دولت افغانستان و طالبان بوجود نیاید ، طالبان به کشتار ادامه می دهند ” ، خود گواه روشنی ازنقش خرابکارانه ی امریکا درین روند است . 

     هرچند آنان ازخرابکاران نام نمی برند ؛ اما مردم منظورآنان را درک نموده اند.   مردم هم خرابکاران را می شناسند و هم بازی مسخره ای را که زیرنام صلح در دوحه براه افتاده است . مردم می دانند که تیاترقطرتا ختم انتخابات ریاست جمهوری امریکا ادامه خواهد یافت و پس از آن دور باطل جنگ درافغانستان توسط همان خرابکاران اهریمن خوی و شرکای داخلی دیسانتی شان ادامه خواهد یافت .