څومــره د مینې او صفــا دونیا ده

بې سالوسۍ چــې د هرچا دونیا ده

تل به اخلاص او محبت کــې  پایې

په هغه زړه کې چې رښتیا دونیا ده

چې بل تــه شر ځانلـه ارام لټوي

د داسې خلکو نــا روا  دونیا ده

په ځان مغروره  بې خبر دي له دې

چې دا  نیمګړې بې  بقا دونیا ده

دلته فــرصت لا د ښېګڼو کــم دی

نه د کینې، بخل او جفــا دونیا ده

   یو خوږ خبر به چیرته  کله واورې

هلته ته چې حرص او د دونیا دونیا ده

ژوند د اخلاص اوورور ګلوي ښکلی دی

د کوم ماحول چې بې ریا دونیا ده

چې انسانیت پــه نوم رسیږي بل ته

دا حقیقي  د رب   رضــا دونیا ده

——————————–

۸ -۱۰ – ۲۰۱۵

م ۰ کال