نوشته ی : فروغی

    درحالی که هرروز تعدادی از هموطنان و سربازان بیگناه ما بیرحمانه توسط طالبان بقتل میرسند  و در موقعیتی که گروههای مختلف تروریستی اسلامی از جمله طالبان هنوز حاضر به مذاکره  با دولت کابل نبوده و تمام بسته ی پیشنهادی صلح را  ” توطئه ” می خوانند ؛ رییس جمهور افغانستان با حاتم بخشی تمام ، در یک جاده ی یکطرفه ، آغوشش را بروی انتحاریون باز نموده اعلام نموده اند که :

    اگر رهبران طالبان با دولت مذاکره نمایند ــ  زندانیان شان را آزاد نموده ، دفتر رسمی و حزب سیاسی شان را برسمیت شناخته ، دسترسی آنانرا به رسانه ها و پاسپورت مساعد ساخته ، از لیست سیاه خارج شان میکنند و همه ی شان را کار ، زمین و ملک می دهند .

    این بلندپروازی و حاتم بخشی رییس جمهور ، اگر از یکسو میتواند کمک نماید تا فقط بخشی از گروههای هراس افگن را که وظایف ( !  ) شان به پایان رسیده است ، در کنار رییس جمهور جا داده ، موقعیت گروهی و قومی او را برای انتخابات آینده تقویت بخشد  ، اما بیشتر مصرف تبلیغاتی داشته ،  هدف اش جلب کمکهای بیشتر جامعه ی جهانی برای چهارمین حکومت فاسد درجهان میباشد .

    همانگونه که قبلن باربار حامدکرزی و محمد اشرف غنی با طرح ها و وعده های چرب شان ، از کنفرانسهای بین المللی به نفع گروههای فاسد مافیایی – جهادی سود برده اند ؛ اینبار نیز ماهرانه میخواهند با کسب باورِ کمک کننده گان بین المللی ، کیسه های دزدان داخلی و خارجی را بیشتر از پیش پر از زر نمایند .

    استقبال گرم کشورهای ثروتمند اروپایی و سازمانهای بین المللی کمک کننده ی افغانستان گواه این است که تیر رییس جمهور به نشانه اصابت کرده است .

    طالبان به صلح بپیوندند یا نپیوندند ، با این ترفند زمینه ی جلب و جذب ادامه ی کمکها مساعد گردانیده شده و هرگاه ضرورت بیفتد ، عده ای از طالبان را هم همانند گلبدین حکمتیار و نفراتش در کنار خود جا خواهد داد  تا هم در سیاستهای روزمره از آنان سود ببرند و هم در انتخابات آینده ایشان را در کنار خود داشته باشند .

    ناظران مسایل افغانستان به این باور اند که در نبودِ استراتژی معین برای صلح و اختلافات درونی عمیق میان رهبران و قدرتمندان حکومت ، هر بسته ی پیشنهادی صلح ، شعار میان تهی بیش نبوده ، اذهان عامه را به بیراهه می برد و عمر بی ثباتی و فساد را در افغانستان طولانی تر می سازد .