ترکش‌های انتخابات روسیه
نتایج انتخابات روسیه در ۱۶ ماه مارس سال جاری زینت‌گر تمام صفحات رسانه‌های غربی شد. میزان آرا و درصد حمایت از پوتین موجب شگفتی و نگرانی رهبران، ناظران سیاسی، و رسانه های جریان اصلی در غرب شد.
شرکت بیش از ۷۷/۵ از رأی دهندگان در داخل کشور و شهروندان روسی در کشورهای دیگر، نه‌فقط بلوغ سیاسی مردم این کشور را هرچه بیشتر به‌اثبات رساند، بلکه شور و شعف و علاقهٔ آنان برای شرکت در ساخت آیندهٔ خود و کشورشان را نیز به نمایش گذاشت. ولادیمیر پوتین، نامزد مشترک حزب اتحاد روسیه (حزب حاکم)، حزب روسیۀ عادل (راست میانه)، و حزب دموکرات روسیه (سوسیال دموکرات)، ۸۷/۳ درصد آرا را نصیب خود کرد. نفر دوم نیکلای خانتونوف، نامزد حزب کمونیست فدراسیون روسیه، بود که ۴/۳ درصد آرا را به‌خود اختصاص داد.
در مناظره‌ای تلویزیونی که در آن روزنامه‌نگاران و مدعوین ضد‌روس با سخن‌گوی سفارت روسیه در فرانسه داشتند، جواب دندان‌شکن این دیپلمات به بمباران تهمتهای جمع که نتایج انتخابات را غیر واقعی می دانستند، قابل ذکر است. وی با لبخندی سرشار از شعف و با حقارت به آنان گفت که غرب و سران آن به این نتایج حسادت می‌ورزند. باید خاطرنشان کرد که درصد شرکت در این انتخابات در نیم‌قرن اخیر بی‌سابقه بوده است.
نتایج حاصله از این انتخابات حاکی از آن است که غرب در محاسبات و تحلیل‌های خود در امور روسیه دچار اشتباهات فاحشی شده است که باعث شده ناظران سیاسی را به فکر فرو بَرَد و مجبورکند تا درس‌هایی از این نتایج بگیرند.
۱. اقتصاد روسیه:
غرب، به‌سرکردگی آمریکا، این‌گونه اندیشیده و القاء می‌کرد که تحریم‌هایش علیه روسیه و «جنگ اوکراین» باعث تضعیف و فروپاشی اقتصاد روسیه شده و طبقات وسیعی از مردم این کشور را به حرمان برده و موجب رویگردانی آنها از سیاست‌های دولت و در نتیجه عدم اقبال آنها به انتخابات خواهد شد. اما شرکت وسیع بازنشستگان، ارتشیان، کادر آموزشی، معلمان، اساتید دانشگاه، کادرهای پزشکی، پرستاران … و شغل‌های آزاد چون پزشکی، وکالت، دکان‌داری … در این انتخابات، مهر باطلی بر این تفکر زد.
۲. جنبهٔ نظامی:
غرب و ناتو با کمک‌های سرسام‌آور خود به اوکراین در طی این دو سال، که از کمک‌های برنامهٔ مارشال در مدت پانزده سال به اروپا فراتر رفت، گمان می‌کردند که این «جنگ» باعث تضعیف ارتش و سرخوردگی مردم روسیه شده و شکستی را برای دولت روسیه و به‌ویژه ولادیمیر پوتین رقم خواهد زد. شواهد پیروزی روسیه در جبهه‌ها همۀ این گمان‌ها را نقش بر آب کرد.
۳. جنبۀ جامعه شناختی:
اشتباه سوم غرب در مورد جامعه و شیوهٔ تفکر مردم روسیه است که غرب، با بها دادن به «مخالفان» دولت روسیه و کوبیدن بر طبل تبلیغات ضدروسی معمول دوران جنگ سرد، گمان می‌برد که قادر است مردم روسیه را علیه سیاست‌های دولت این کشور برانگیزد و آنان را از شرکت در انتخابات و اتخاذ تصمیم در مورد سرنوشت خود محروم سازد.
مردم روسیه می‌توانستند، با عدم شرکت عظیم خود در انتخابات و یا دادن رأی سفید و یا مخالف دولت و سیستم حکومتی این کشور، نارضایتی خود را ابراز دارند، اما نتایج این انتخابات خلاف این گمانه را نیز به‌اثبات رساند.
نتایج آرای ناهمسان روس‌های خارج از کشور، که قاعدتا انتظار می‌رفت در اکثریت مخالف دولت کنونی روسیه باشند، خود نشان افزایش محبوبیت سیاست‌های کنونی دولت روسیه حتی در میان کسانی است که در گذشته عمدتاً به‌دلیل نارضایتی از شرایط کشور مهاجرت کرده بودند. نزدیکی بیشتر رویکرد روس‌ها در داخل و خارج از کشور نشانۀ دیگری از موفقیت سیاست‌های دوران پوتین است.
ارزش‌های لیبرالیسم بورژوایی، که شاید هنوز در میان بخشی از مردم از کشورهای غرب مشروعیت داشته باشد، برای مردم روسیه جذابیتی ندارند. شرکت بسیار گستردۀ مردم روسیه در این انتخابات حاکی از حمایت آنها از استقلال، هویت، سنت‌ها و ارزش‌های این کشور است. این شیوۀ نگرش حاکی از طرد سیاست‌های نئولیبرال و ضدانسانی است که کشورهای غربی به‌عنوان نسخه برای نجات روسیه می‌پیچند.
به‌قول یکی از متخصصان سیاسی در فرانسه، سیاست‌های اتخاذ شده در طی دوران رهبری پوتین مشابه سیاست‌های دوگل پس از جنگ جهانی دوم است؛ سیاستهایی که بر استقلال، تکیه بر ارزش‌های غیرلیبرالی، و اتکا به تعاریف دیگری از آزادی و تمامیت ارضی کشور استوار است. عملیات ویژۀ در اوکراین، که به‌منظور حفظ استقلال و پیشگیری از نفوذ غرب در امور داخلی و خارجی این کشور انجام گرفت را باید در جهت ادامۀ همین سیاست‌ها ارزیابی کرد.
یکی دیگر از ناظران سیاسی فرانسوی، شرکت گسترده و استقبال مردم از این انتخابات را «بهار روسیه» خواند. به‌قول همین ناظر، روسیه در حال تجربۀ تاریخ نوین خود است.
زیوگانف و رهبری حزب کمونیست فدارسیون روسیه، بعد از اعلام نتایج انتخابات، در یک کنفرانس مطبوعاتی نظرگاههای حزب را در مورد پیروزی پوتین و نیاز به سوسیالیسم در روسیه به منظور تضمین پیروزی بر امپریالیستهای غربی را تشریح کردند. زیوگانف در این کنفرانس به نکات زیر اشاره کرد:
لازم است که تجربهٔ مؤسسات مردمی در نظر گرفته شود، ضروری است که اولویتها برای توسعه صنعت، کشاورزی، ساخت و ساز، و آخرین فناوری‌ها به‌وضوح مشخص شود.
دیشب، پوتین در صحبت با همکاران خود به‌درستی گفت که شرط اصلی، تأمین امنیت است. اما پیروزی را می‌توان تنها با تحکیم جامعه، بسیج منابع، و تسلط بر آخرین فنآوریها تضمین کرد.
رئیس جمهور باید تصمیمات بسیار دشوار و مسؤولانهای بگیرد؛ تصمیماتی که به تعویق انداختن آنها به‌طور قطع غیرممکن است. اگر ما اقدام سریع و جدی نکنیم، هر روز شاهد ترفندهای تازه‌ای علیه کشور خواهیم بود.
