بحرین که تا سال 1971 میلادی استان چهاردهم ایران بشمار می رفت و در پی یک توطئه انگلیسی-عربی و معامله پشت پرده با محمد رضا شاه پهلوی ،ظاهراً به استقلال رسید و به عضویت سازمان ملل متحد در آمد. چند سال پس از جدایی از ایران، امیربحرین لقب خود را به شاه تبدیل کرد و از امیری به شاهی ارتقاء یافت. چند سال پیش در پی بحران هایی که کشور های اسلامی منطقه خاورمیانه را در بر گرفت و به بهار عربی معروف شد، بحرین نیز با شورش های مردمی روبرو گردید و به ناچار از حکومت عربستان سعودی درخواست کمک کرد.

در پی این درخواست شمار زیادی از نیرو های ارتش و پلیس عربستان به جزیره  اعزام شدند. هم اکنون اداره امور دفاعی ، خارجه، اقتصادی و امنیت داخلی این جزیره به عربستان واگذار شده است. بحرین ازسال 1986، با احداث یک پل بیست و پنج کیلومتری به عربستان متصل شده است . این پل به نام ” فهد ” پادشاه درگذشته عربستان، نامگذاری شده است.

بخش مهمی از مردمان بحرین  ایرانی تبار و پیرو مذهب  شیعه می باشند، به همین دلیل روابط محکم تاریخی و مذهبی میان ایران و بحرین وجود دارد، این روابط و احتمال واژگونی خاندان آل خلیفه و برپایی یک جمهوری اسلامی موجب نگرانی اعراب جنوب خلیج فارس می باشد. درسال های گذشته حکومت بحرین کوشیده است، شمار اعراب سنی را در جزیره افزایش دهد ولی با همه این ترفند ها نزدیک به هفتاد درصد مردم بحرین پیرو مذهب شیعه می باشند و به مراجع تقلید شیعه در ایران و عراق اقتدا می کنند.

پس از مداخلات جمهوری اسلامی در برانگیختن شورش های شیعیان در بحرین دولت این جزیره بفکر افتاد تا در برابر این اقدامات حکومت ایران چاره ای بیاندیشد، به همین دلیل به بررسی اوضاع و احوال اپوزیسیون ایران پرداخت تا بتواند گروه هایی از اپوزیسیون جمهوری اسلامی را به همکاری با بحرین علیه جمهوری اسلامی برانگیزد.

مجاهدین خلق در قالب شورای ملی مقاومت،  تنها گروهی است که سابقه همکاری علنی با کشورهای عربی را تجربه کرده بود ولی مشکل این سازمان در این است که بر پایه اساسنامه و ادعا های سی و هفت سال گذشته، این گروه به دنبال حکومتی در چارچوب جمهوری اسلامی از نوع دموکراتیک آن می باشد که به مزاج حکومت بحرین سازگار نیست. مجاهدین از دیر باز بویژه پس از بسته شدن پایگاه اشرف در عراق، همواره در پی بدست آوردن پایگاه دیگری در کشور های نزدیک به مرز های ایران می باشند.

طرفداران بازگشت سلطنت به ایران در چارچوب پادشاهی رضا پهلوی مدعی تاج و تخت طیف فکری دیگری بودند که می توانستند مورد پشتیبانی و برخوردار از کمک های مادی و معنوی اعراب قرار گیرند، این طیف فکری غیر فعال و عملاً دارای هیچگونه  سازماندهی نبودند.

در همان زمان رضا پهلوی بفکر افتاد تا با  تشکیل گروهی به نام شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد بتواند یک بار دیگر به حکومت های عربی ثروتمند خلیج فارس نزدیک شود. پس از جلسه دو روزه این شورا در شهر پاریس تنها خبرنگار خارجی شرکت کننده یک خبرنگار بحرینی ! بود. هنگامی که بروشور های  تبلیغاتی و اساسنامه شورای ملی پخش شد ناظران در یافتند که بجز زبان های فارسی، انگلیسی و فرانسه در همه جا به زبان عربی نیز نوشته شده است و این نشانه چشمک زدن این شورای ملی! به کشور های عربی خلیج فارس بود. شورای ملی در مدت کوتاهی با اختلافات درونی مواجه شد و عملاً از همان روز های نخست به دلیل نفوذ عوامل جمهوری اسلامی و ضعف مدیریت از هم پاشید.

بیش از سه سال از تاریخی که بحرین به تکاپو افتاد تا با اپوزیسیون ایران تماس هایی برقرار کند می گذرد، گزارش هایی مبنی بر تماس های پنهانی مقامات امنیتی بحرین با برخی از اشخاص و گروه های اپوزیسیون ایران در خارج به گوش می رسد.

در امرداد ماه امسال، جمال بوحسن، یک نماینده از دبیر خانه پارلمان بحرین در یک نشست گروه مجاهدین در پاریس شرکت کرده بود. جمال بوحسن از نمایندگان تندروی پارلمان بحرین می باشد. هر چند سایت خبری «مرآة‌ البحرین» اعلام کرد که شرکت «جمال بوحسن» نماینده پارلمان این کشور در جلسات سازمان مجاهدین خلق یک اقدام شخصی بوده است ولی به گفته ناظران آگاه با این اقدام  بحرین نشان داد که میان گروه مجاهدین و رضا پهلوی بالاخره مجاهدین را که دارای کارآیی بیشتری می باشند برگزیده است.

به این ترتیب امکان دارد از این پس کمک های مالی که تاکنون بحرین به برخی از سلطنت طلبان می کرد قطع شوند.

ششم سپتامبر2015