قهرمانی تیم فوتسال؛ نمادی از وحدت ملی و امیدی برای…

نویسنده: مهرالدین مشید شگفتن گل های لیخنند در سرزمین به تاراج…

تحول فرهنگ سیاسی؛ کلید طلایی وحدت و ثبات ملی در…

نور محمد غفوری (بخش چهارم و آخری)  ۷. ویژگی‌های فرهنگ سیاسی مطلوب برای…

ارسطو

نوموړی د لرغوني یونان او لوېدیځې نړۍ یو له لویو…

تحول فرهنگ سیاسی؛ کلید طلایی وحدت و ثبات ملی در…

نور محمد غفوری (بخش سوم) ۶. چالش‌ها و راهکارهای تحول فرهنگ سیاسی در…

تحول فرهنگ سیاسی؛ کلید طلایی وحدت و ثبات ملی در…

نور محمد غفوری (بخش دوم)  ۴. وضعیت کنونی کلتور سیاسی در افغانستان در پرتو…

بیایید هموطن!

امین الله مفکر امینی       2025-12-10! بیــــا هموطن با هم یکی گردیم تا…

ما با پاکستان مشترکات نداریم !

مدتیست که عده ای نام از مشترکات میان افغانستان و…

تحول فرهنگ سیاسی؛ کلید طلایی وحدت و ثبات ملی در…

نور محمد غفوری (بخش اول) ۱.خلاصه  این مقالهٔ علمی ـ تحلیلی و رهنمودی…

ښاري ژوند، چاپېریال او ډیجیټل پرمختګ

حميدالله بسيا په اوسني عصر کې، ښارونه د بشري ژوند د…

مهندسی قومی یا طرح توازن قومی در ساختار قدرت طالبان

نویسنده: مهرالدین مشید مشروعیت‌ بخشی قومی؛ از توجیه انحصار تا مهندسی…

صرصر ظلم 

از فروغ حسن تو ماه فلک شرمنده شد  مهر لطفت هر…

از همین خاک جهان دگری باید ساخت !

با شروع زمزمه های کم شدن موسسات خارجی و خروج…

چرا شطحیات! ترامپ را درک نه‌می‌کنیم؟

اولویت مردم ما اسقاط طالبان است، نه تعامل. ✍️ محمدعثماننجیب در جهان…

پاکستان د افغانستان په خاوره کې د TTP د غړو

د ویشتلو حق نه لري د افغانستان او پاکستان اړیکې له تاریخي…

اپلاتون

د ده اصلي نوم «اریستوکلس» دی، د یونان یو نوموتی…

نقض حاکمیت ملی از سوی طالبان؛ از سلطه ایدئولوژیک تا…

نویسنده: مهرالدین مشید اجندا های قومی و اختلاف برانگیز منافی حاکمیت…

توماس مور؛ را هم اعدام کردند؛ بی وجدانا!

Thomas More ( 1477-1536 ) آرام بختیاری نخستین تئوریسین سوسیالیسم تخیلی در…

پاییز 

باد خزان وزید چمن بی نقاب شد  از برگ زرد صحن…

توافق طالبان و پاکستان

محمد عثمان نجیب پیش‌نوشت: با توجه به اهمیت این یادداشت که چند…

بازی های تروریستی پاکستان و ادامه جنایات آن در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید جنگ طالبان و پاکستان سناریوی استخباراتی با راستی…

«
»

ایالات متحدۀ آمریکا پایگاه نظامی ‌تازه‌ای در سوریه می‌سازد

نویسنده: جیسون دیتس، Jason Ditzمترجم: م. نوری برگرفته از : وب‌سایت آنتی کریگ ، هشتم نوامبر ۲۰۲۲ *

به دلیل فقدان دورنمای روشنی در خصوص پایان حضور آمریکا در سوریه و چندوچون آن، ظاهراً آمریکا در صدد است نیروها را تا وقتی که اراده کند در سوریه نگه دارد. حضور نیروهای آمریکا در سوریه سال‌هاست که شرایط مخاطره‌آمیزی در منطقه ایجاد کرده و حال با افزایش نیروهای نظامی ‌و تأسیس پایگاه نظامی ‌جدید این خطر افزایش خواهد یافت.
 

اخیراً تعداد زیادی از نظامیان آمریکا وارد شهر «رقه» در سوریه شده‌اند و در صدد‌اند پایگاه نظامی‌ جدیدی در استان «حسکه» در شمال غربی سوریه تأسیس کنند.

هرچند در رابطه با انتخاب این محل رسماً توضیحی داده نشده ولی انتخاب این محل برای ساخت پایگاه نظامی ‌کاملاً قابل فهم است. ایالات متحده تخمیناً هزار نیروی نظامی ‌و بیست و هشت محل استقرار نیروها در سوریه دارد. بنابراین قابل فهم است که پایگاه تازۀ نظامی‌ نیز در همان منطقه تأسیس شود.

ولی زمان تأسیس این پایگاه قابل توجه است. کمی‌ بیش از یک هفتۀ پیش ایالات متحده اعلام کرد که «هیچ برنامه‌ای» برای خروج از سوریه ندارد و «جان کربی» عضو شورای امنیت ملی هم گفت که حضور آمریکا در سوریه فقط برای مبارزه با دولت اسلامی، داعش است.

دولت اسلامی ‌در حوالی «رقه» حضور دارد که در اصل از تتمۀ نیروهای جهادی در این منطقۀ صحرایی تشکیل می‌شود. این نیروها غالباً علیه نیروهای نظامی ‌سوریه و روسیه می‌جنگند و گه‌گداری هم علیه حزب «یگان‌های مدافع خلق» ( معروف به ی. پ. گ). مداخلۀ نظامی ‌آمریکا در سوریه در سال ۲۰۱۱ و با حمایت از شورشیانی که علیه بشار اسد می‌جنگیدند آغاز شد، هر چند که آمریکا در اواخر ریاست جمهوری «جرج دبلیو بوش» هم حملاتی را علیه سوریه انجام داده بود. ولی این پرزیدنت اوباما بود که در سال ۲۰۱۵ با اعزام نیرو به سوریه وارد جنگ در این کشور شد، ظاهراً به هدف مبارزه با دولت اسلامی ‌ولی هدف جانبی تغییر رژیم در سوریه بود. ایالات متحده روز‌به‌روز نحریم‌های بیشتری علیه دولت سوریه اِعمال کرد تا توانایی این دولت در مقابله با شورشیان را مختل و طرح تغییر رژیم را عملی سازد. این سیاست تاکنون چندان اثربخش نبود ولی مقامات آمریکا می‌گویند که قصدی برای لغو تحریم‌ها ندارند. البته جای تعجبی نیست زیرا ایالات متحده گرایش به این سمت و سو دارد که اعمال تحریم‌ها را تبدیل به مؤلفه‌ای ثابت در سیاست بین‌المللی کند.

مداخلۀ نظامی ‌اوباما در سوریه منجر به این شد که ایالات متحده و «یگان‌های مدافع خلق» نیروهای دولت اسلامی‌ را از غالب شهرهای تحت تسلط آن‌ها بیرون برانند. پرزیدنت ترامپ در ابتدا آغاز به خارج نمودن نیروهای نظامی ‌از سوریه کرد ولی بعد سیاست خود را تغییر داد و اعلام کرد که نیروهای باقیمانده در سوریه خواهند ماند تا: «نفت برایمان بیاورند».

نیروهای نظامی ‌باقیمانده در سوریه در دو پایگاه نظامی‌ آمریکا متمرکز‌اند: در پایگاه نظامی‌ در مرز سوریه و اردن «ال تنف» و یک پایگاه نظامی‌ کوچک در میادین نفت سوریه در «حسکه». پایگاه اخیرالذکر به یک شرکت آمریکایی در استحصال نفت کمک می‌کند. بنابه گفتۀ مردم محل پایگاه نظامی ‌تازه در شهر «رقه» نیز مشابه پایگاه نظامی ‌کوچک در میادین نفت است.

به این ترتیب تکلیفِ خروج نیروهای نظامی ‌آمریکا از سوریه روشن است و به‌نظر می‌رسد که مناقشه‌ای جدید در دستور کار قرار دارد. فعلاً در این زمینه که چه تعداد نیروی نظامی ‌در پایگاه «رقه» مستقر خواهند شد نداریم ولی به‌نظر می‌رسد که تعداد آن‌ها کم خواهد بود. نیروهای نظامی ‌آمریکا به دعوت دولت سوریه به آنجا نرفته‌اند بنابراین وقوع برخوردی نظامی‌ بین آن‌ها محتمل است.

منطقۀ «حسکه» در قلمرو حاکمیت «یگان‌های مدافع خلق» قرار دارد که آن هم مشکلی نیست زیرا آمریکا روابط خوبی با کردها دارد. ترکیه علیه کرد‌ها می‌جنگد و برای انجام حملات بزرگ‌تری هم تهدید می‌کند و این امر می‌تواند آمریکا را وارد جنگ با یک عضو دیگر ناتو، یعنی ترکیه نماید.

به دلیل فقدان دورنمای روشنی در خصوص پایان حضور آمریکا در سوریه و چندوچون آن، ظاهراً آمریکا در صدد است نیروها را تا وقتی که اراده کند در سوریه نگه دارد. حضور نیروهای آمریکا در سوریه سال‌هاست که شرایط مخاطره‌آمیزی در منطقه ایجاد کرده و حال با افزایش نیروهای نظامی ‌و تأسیس پایگاه نظامی ‌جدید این خطر افزایش خواهد یافت.

http://antikrieg.com/aktuell/۲۰۲۲_۱۱_۰۸_usarichten.htm
(این مقاله ابتدا در تاریخ هفتم نوامبر ۲۰۳۳ در وب‌سایت Antiwar.com منتشر شده است.)