محمدولی

درجنگ تجاوزی حدوددودهه در افغانستان مراجع امریکایی با این الفاظ وکلمات موقف جدید منطقوی وجهانی شانرا بیان کردند:
۱-بینک ویست معاون پیشین وزیر دفاع امریکا گفت: ” پس از کشته شدن هزاران عسکر وهزینه ملیاردهادالر باید به فکر خروج ابرومندانه از افغانستان باشیم”اوگفت:” باید براهی ازخروج افغانستان دست یابیم تا با ابرو ریزی جنگ ویتنام روبرو نشویم. ما نباید نهایتآ مجبور شویم که با چرخبالها ازبام سفارت امریکا در کابل فرار کنیم بلکه قبل ازینکه دیر شود راهی معقول برای خروج ازین کشور پیدا کنیم .”
۲- ترامپ گفت:” افغانستان کاملآ یک مصیبت است ( گرباچف هم افغانستان را زخم خونین گفته بود.) ما انجا چه میکنیم، بیرون شوید، مابلیونها دالر را ضایع کردیم وهزاران نفر را از دست دادیم” .
۳- ترامپ درسفرش به عراق گفت :” مانمیخواهیم ژاندارم جهان باشیم بلکه پولیس
خود میباشیم”.
ازتلخی شکست ویتنام یاد میکنند . درسال ۱۹۶۲ لیندن جانسن نیم ملیون افراد نظامی را با ساز وبرگ مدرن جنگی به ویتنام فرستاد وشعارش این بود که رفتن ویتنام بسوی کمونیسم آغاز غلبه چین وشوروی بر جهان میباشد.
حکومت جانسن وحکومتهای بعدی امریکاهیچ طرحی را برای پایان جنگ نداشتند زیرا امریکایی هاپیروزی کمونیسم در ویتنام را موثر برهمه جنوب اسیا تبلیغ میکردندودفاع از استقلال ویتنام جنوبی را ” امر حیاتی وضروری” می نامیدند.
جنگ ویتنام برای امریکا تلاش برای توسعه دموکراسی تبلیغ میشد ودراول از حمایت مردم امریکا برخوردار بوداما اعمال زشت و حشتبار عساکرش در ویتنام که دوملیون کشته بجا گذاشت اصطلاح “نیروی وحشی” درمطبوعات جهان غیر سرمایداری را برای عساکر امریکائی ارمغان داد وبعد ها تحلیلگران امریکائی خود گفتند” رفتار نیروهای امریکایی درویتنام چیزی جز( حماقت محض) نبود.انها بانمایندگان کمونیست ویتنام شمالی به مذاکره نشستند تا به ان ” حماقت محض” خاتمه دهند.
وحشت وبربریت ضد بشری و خلاف کرامت انسانی عساکر ومنصبداران امریکا در زندان ابو غریب را سناتوران امریکائی تکان دهنده خواندند ولی هیچ تکانه ای برای مجازات جنایتکاران نشان ندادند.
هژده سال قبل نیروهای جنگی امریکا زیر سه شعار به افغانستان هجوم اوردند:
۱-بازسازی سیاسی واقتصادی.
۲- تامین امنیت.
۳- محو دم ودستگاه القاعده .
برای باز سازی پول های خارج شمار اوردند ولی قسمتی از انرا دوباره به کشور شان انتقال داده برخی از انرا برای نوکران افغانی شان دادند تا بحیث یک طبقه جدید صاحب امتیازات مالی وسرمایه برای همیش خود واولاد شان حکمرانان این کشور باشند .
برای تامین امنیت امحای قوماندان سالاری وبرای محو القاعده مبارزه با تروریسم را اساس قرار دادند. طرح تیوریک این مورد دموکراسی وحقوق بشر اعلان شد .
امادرعمل با گذشت هژده سال باز سازی جابجا متوقف گردید،بی امنیتی تا اطراف ارگ جمهوری رسید وبه قوماندان سالاری بخاطر سهمیه بندی مشار کت شان در ارگانهای اجرائیوی،قضائی وتقنینی قانونیت داده شد.
تروریسم بحدی انکشاف نمو دکه تروریستان شامل لست سیاه عفو وبه کشور باز گشتانده شدند وبا تروریستهای طالب با وعده امتیازات حاضر به مذاکره گردیده وبه تروریستهای داعش از شرق تا شمال کشورپهنه فعالیت داده شد.
حقوق بشر با بی سابقه ترین نحو ان پامال ودموکراسی به یک افتضاح مبدل گردید.
ایا حرفها وکلمات مراجع امریکایی ورئیس جمهور ان را درمعنی چیزی جز شکست امریکا در افغانستان میتوان تلقی کرد؟ چه بساکه برخی مقامات امریکایی دراول ماموریت خلیل زاد گفتند ما طالبان را شکست داده نمیتوانیم،ولی خلیل زاددر مصاحبه ای با تلویزیون طلوع انرا جعل کرده گفت طالبان بوی یاد اور شده اند که ماامریکا رادر جنگ شکست داده نمیتوانیم.
بیانها وتبصره های امریکائی ها میرساند که:
– امریکا در جنگ افغانستان شکست خورده است.
– موقف جهانی امریکا بنابر انکشافات جدید جهانی ومنطقوی نسبت به دو دهه قبل که ان کشور دراوج غرور وبدمستی جنگ قرارداشت به حضیض ذلت تا فرار ازبام سفارت درکابل با هلیکوپتر ها نزول کرده است .
در سطح منطقه وجهان دیگر امریکا غول یکه تاز جنگ نبوده بلکه بنا بر توازن به میان امده(بعضآ تفوق در سلاح ) میان روسیه وامریکا وموقف دولت چین با قدرت اقتصادی رو برشدش ترامپ قانع شده است که دیگر امریکا ژاندارم جهان بوده نمیتواند.
اما امریکا پس از هژده سال جنگ در افغانستان از خود چه به جا گذاشت وخود درین جنگ چه دید ؟
مرکز مطالعات نورس مقیم ترکیه اعلان کرد که قربانیان جنگ امریکا در افغانستان از حد ۱۴۸ هزار گذشته و ۳۸۳۴۰ شهروند غیر نظامی افغانستان کشته شده است .
افتضاح ورسوایی جهانی امریکا رخ دیگر این جنگ است.
ملیونها معتاد مواد مخدر،هزاران جوان اواره ناشی از بیکاری به قاره های جهان، لشکر سه ملیونی مصروف به کار کشت،پروسس وانتقال مواد مخدر تبدیل کشور به سرزمین زورسالاران محلی ،باندهای اختطاف ،دزدان منابع زیر زمینی،تقویت ورسمیت بخشیدن تروریستان در مشارکت شان با قدرت دولتی،ترویج فسق وفجور وفجایع اخلاقی وصدها مصیبت دیگر حاصل رنج این جنگ واشغال بوده معلوم نست که افغانها به امحای این اثرات نامیمون دست خواهند یافت یانه؟