نوشته ی : فروغی  

        دلایل و شواهد زیادی گواه برآن است که دونالد ترامپ رییس جمهور ایالات متحده ی امریکا و تعداد زیادی از کارگزاران دولت وی ، علاقه ی خاصی به تمدید دوره ی کار تیم موجود ارگ ندارند .

        به حاشیه راندن دولت افغانستان درمذاکرات با طالبان ، باربار بزرگتر جلوه دادن و شکست ناپذیرخواندن طالبان درمیدان نبرد توسط بلندترین مقامات امریکایی ،  و برخورد های نامتعارف دیپلوماتیک با رهبران افغانستان ، گواه آن است که اکنون بودن و نبودن تیم موجوده ی ارگ در رأس قدرت ، برای امریکا از اهمیت خاصی برخوردارنمی باشد .

       این گسست علاقه ، بیشتر ازآن زمان برملا گردید که زلمی خلیلزاد نماینده ی خاص امریکا ، پس از چند دورمذاکرات با طالبان ، کابل را مانع پروسه ی صلح تلقی نمود .

       پس از آن ، اظهارات پوپولیستی و اغواگرانه ی داکترمحمد اشرف غنی در برابر مذاکرات پشت پرده ی خلیلزاد با طالبان ودعوای اینکه او امیرمحمد یعقوب خان نیست تا معاهده ی گندمک را امضا نماید و به ادامه ی آن حملات تند لفظی حمدالله محب مشاور امنیت ملی کشور برخلیلزاد مبنی براینکه همچون وایسرا درغیاب افغانستان در پی ایجاد حکومت موقت برهبری خودش میباشد ،  ( ولو که اغواگرانه بوده باشد ) ؛ جریان کاهش علاقه به تیم داکتر غنی را سرعت بیشتر بخشید .

      درست در پیوند با این حوادث ، صحبت تلفنی نا متعارف معاون وزیر خارجه ی امریکا با رییس جمهورافغانستان به ارتباط اظهارات اخیر حمدالله محب ، پیش از هر چیز اوج  برآشفته گی ، بی احترامی و بی پروایی رهبران ایالات متحده امریکا نسبت به کارگزاران دولت افغانستان را  بخوبی گواهی داد .

      امریکاییان به صراحت اعلام نمودند که  نمی خواهند پس ازاین درهیچ موردی با آقای محب کارکرده و از وی در امریکا استقبال نمی نمایند .

      این حرکت نامتعارف هیچ معنایی به جز برکناری یک مقام ارشد دولتی افغانستان توسط امریکا نخواهد داشت . ( تا هنوز از واکنش رییس جمهور غنی چیزی نمی دانیم )

روزهای آینده و دور بعدی مذاکرات ، سرنوشت آینده ی کارگزاران ارگ را روشن تر خواهد نمود .

        همچنان صداقت و عدم صداقت امریکا درتامین شرایط مذاکرات رو در رو میان طالبان و دولت افغانستان ، محک خوبی برای علاقمندی یا عدم علاقمندی ایالات متحده ی امریکا نسبت به بود و نبود کارگزاران موجود ارگ و ادامه ی حضورآنان درکفه ی قدرت خواهد بود .