جنگ نامحدود
ا. م. شیری
۱ــ جنگ اقتصادی نتیجه داد – سقوط ریال ایران
۲ــ تبدیل بحران ارزی ایران به «انقلاب»
رابرت ونزل در مجلۀ سیاست اقتصادی نوشت که او معتقد است سیا با جعل ریال و اختلال در اقتصاد ایران، این کشور را با اسکناس‌های تقلبی پر میکند تا باعث تورم شدید شود. ونزل می‌نویسد: «ممکن است فدرال رزرو فکر کند که چاپ پول اقتصاد را تقویت میکند، اما سازمان سیا می‌داند که در واقع چه بلایی بر سر اقتصاد می‌آورد».
جیم ریکاردز، اقتصاددان و بانکدار سرمایه‌گذاری وال استریت: «پاسخ من این است که جنگ شروع شده است. این هنوز یک جنگ واقعی نیست. آنچه اکنون آمریکا و اسرائیل علیه ایران انجام می‌دهند، همان چیزی است که کارشناسان آن را جنگ نامحدود می‌نامند. این جنگ در اشکال مختلف مانند خرابکاری، ترور، عملیات ویژه، عملیات روانی، حمله به زیرساخت‌های حیاتی و جنگ سایبری جریان دارد و اخیرا جنگ مالی نیز به این زرادخانه اضافه شده است».
بلومبرگ در سرمقالۀ خود از این موضوع که غرب در حال «جنگ» اقتصادی علیه ایران است، ابراز خرسندی میکند. حق با بلومبرگ است. آن می‌نویسد: «مرگ تدریجی ریال ایران اولین نشانۀ روشن آن است، که ما در مسیر پیروزی قرار داریم. در حالی که تحریم شرکت‌های صادرکنندۀ مواد غذایی و کالاهای مصرفی به ایران، به دلیل اینکه که مردم ایران را با گرسنگی مواجه می‌سازد، آمریکا را در معرض انتقاد قرار می‌دهد… برای افزایش فشار، راه‌های پیچیده‌تری وجود دارد».
و در همین حال، بلومبرگ قصد خود را اعلام میکند: «بجای این، زمان گسترش جنگ به جبهه‌های دیگر فرارسیده است. کل بخش انرژی ایران را هدف قرار داده و فروش هرگونه کالای تجاری غیربشردوستانه به ایران را برای شرکت‌ها دشوارتر میکند و به دنبال آن هم هستند. باید برای تخلیه یا مسدود کردن ذخایر ارزی باقیمانده رژیم تلاش کرد». مارک دوبوویتز، از بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها پیشنهاد میکند: «برای نزدیک‌تر کردن این تاریخ، ایجاد یک برنامۀ ترجیحی برای کمک به ایرانیان عادی لازم است تا بتوانند پس‌انداز خود را به حساب‌های بانکی ایالات متحده منتقل کنند».
بلومبرگ سپس به این نتیجه‌گیری یسوعی می‌پردازد: «تحریم‌ها یک بازی طولانی است و هدف گرسنگی دادن به مردم ایران نیست که تقریباً همیشه ناراضی هستند. بلکه، متقاعد کردن آن‌ها به این است که رهبر کشور دیگر به فکر منافع آن‌ها نیست. خامنه‌ای تنها زمانی مشی خود را تغییر خواهد داد که مجبور شود بین برنامۀ تسلیحاتی خود و مرگ رژیم، یکی را انتخاب کند. هر دوی این نتیجه، برای ما مناسب است». همانطور که می‌گویند دو برنامۀ حداقل و حداکثر!
منبع: «مجلۀ زنده»
۲۹ فروردین- حمل ۱۴۰۲
