ارگ به کاندیدان پول توزیع میکند!!؟
داریوش رسولی
کاندیدانیکه به پول خریداری میشوند در خدمت و نوکری فرد قرار میگيرند و نمیشود از آن ها ملت توقع خیر را داشته باشد.
گفته میشوند یکتن از شورای امنیت و دیگر هم برادرزاده رییس جمهور به کاندیدانیکه با رییس جمهور متعهد میشوند که در پارلمان به نفع رییس جمهور کار میکنند و در آينده جز کمپاین او میشوند، مبلغ ده هزار دالر پول نقد داده میشوند. هنوز هم هویدا نیست که این پول تشویقی و یا رشوه است تا کاندیدان را ترغیب نمایند و یا اینکه میخواهند با این پول کاندیدای مورد نظر خودرا کامیاب بسازد، اما طوری که دیده میشود اکثریت قاطع کاندیدان، اشخاص متمول و پول دار استند و به این پول ضرورت ندارند، بناً این پول را باید پول تاثیرگذاری نامید، که رییس جمهور میخواهد تا با این پول در بین پارلمان آینده نفوذ و تاثیرگذاری خودرا داشته باشد و مهم از آن اینکه از معیاد تصدی رییس جمهور هم وقت کم باقی مانده است و ممکن ازین تاثیر گذاریش در وقت انتخابات و کمپاین ریاست جمهوری نیز کار بگیرد.
رغبت ژرف و بیحد و حصری که به چوکی و قدرت در اراکین دولت موجود است، بناً اداره را انحصاری و به خویشخوری آلوده ساخته آند.
از جانب دیگر، که دیده میشود در پهلوی ۹۹ فیصد عکس های کاندیدان صرف کلمه الحاج آمده و ازین معلوم میشود که اکثریت اینها تحصیلات عالی، مسلک و تخصص را ندارند و اشخاص باد آورده ای استند و نمیتوانیم تعهد شان را با کشور و مردمش راستین و یقینی دانست، بناً بر هر ذریعه ی که باشد این اشخاص خریداری میشوند، پس هویداست که تمایل انحراف در بین آنان فوق العاده زیاد است. رییس جمهور شاید از همین کمزوری کاندیدان و علیه شان از همین ترفند استفاده نموده و عده ی زیاد را خریداری کرده باشند. در اینصورت پارلمان را که میداشته باشیم با یک آینده تاریک و فرسوده و با فرایند پر از چالش های خواهیم داشت. یعنی یک پارلمان ضعیف، بی کفایت و عاری از حمایت ملت و مردم و این سبب میشود که همیشه با بی انگیزه گی و شستوی مغزی دچار شود و همچنان چنین اشخاص نمیتواند د هر نوع موضوع تصمیم روشن و راسخ را بگیرد.
از هفده سال بدینطرف از هر گوشه و کنار مردم فقط همین یک صدا و اعتراض را سر داده است، که صاحبان امور بی انگیزه استند، برای آینده کشور راهکار و راهکرد ندارند، کشور را بطرف بیراهه سوق داده آند، در همچو یک وضعیت، ارگ باید اقدام مینمود، که در فرایند آن یک پارلمان متخصص، کارآگاه و قوی بوجود می آمد که میتوانست تمام کمی و کاستی های هفده سال گذشته را محو میکردند و دوباره کشور را در راه درست آن قرار میدادند.
در کشورهای جهان سوم، قوانین و پرنسیپ ها اکثرا چالش های خودرا میداشته باشند، و سبب بروز حالات و جریان های میشوند که از لحاظ زمانی به نفع وضعیت و مصلحت مردم و کشور نیستند، در آن صورت حکومت مکلف است، که بنام مداخله و مصلحت سیاسی دست بکار شود و جلو همچو وقایع و حالت ناگوار را بگیرد، نه اینکه مداخله مذبوحانه ی نماید و وضعیت را هنوز هم به قهقرا کشاند.
این در حالی است که مردم در مورد مهندسی پروسه ی انتخابات و کاندیدان سخت نگران استند، زیرا از یکسر کاندیدان اشخاص جوان و کم تجربه ی و بی تخصص و بی مسلک استند.
یک قماش ازین کندیدان نسل دوم جنگسالارها یعنی فرزندان شان استند که نیم قرن سلف شان کشور را بخون و خاک کشانیدند و جنگ نیابتی را در کشور سردادند و مردم را به بیراهه و غلامی کشانیدند و بعد ازین ممکن فرزندان شان اخلاف این سرزمین را به بیراهه و غلامی خود و بیگانگان کشانند.
گروه دوم عبارت از قراردادیان موسسات و نیروهای خارجی اند که پول باد آورده بدست شان افتیده و قدر پول و سرمایه ملی را نمیدانند، ممکن مانند امروز فردا هم خودرا مدیون احسان و کرم خارجی ها و بیگانگان بدانند و خودرا مانند غلامان ناخوانده در خدمت آنها و دشمنان کشور قرار دهند.
گروه سوم، اشخاص وابسته به تنظیم ها و احزاب سیاسی استند که در جنگ های داخلی و ویرانی کشور و بالاخص شهر کابل نقش اول را داشتند و متهم به جنایات جنگی میباشند، این اشخاص همیشه منافع گروهی را بر منافع ملی ترجیح داده و در تشکل مافیا و زدوبندهای سیاسی و مافیایی تبلور یافته اند.
گروه چهارم، اشخاص استند که بنابر حقه بازی ها و شعبده بازی های مسلکی و تخصصی شان پول هنگفت را از جیب مردم زده اند و فعلاً میخواهند در مسیر سیاسی بخت آزمایی کنند.
به هر جانب از علاقمندیهای این کاندیدان که توجه شود و در مورد شان تحقیق صورت بگیرد، نتیجه بس در همان یک سخن خلاصه میتوانیم، که تمام این اشخاص میخواهند تا بدست آوردن عضویت در پارلمان مصونیت قانونی و قدرت را سلب نمایند و توسط اینها سبب پول و سرمایه های شانرا حفط کنند. اینها نه در سابق کدام علاقه و ترحم بر مردم داشته اند و نه فردا در مورد مردم مرحمت خواهند نمودند.
بر اساس یک حدیث شریف، منافق چهار خاصیت دارد، وقتی سخن میگوید دروغ میگوید، وقتی وعده میدهد بر وعده وفا نمیکند، وقتی امانت برایش سپرده میشود امانت را خیانت میکند و در وقت نزاع دشنام زیاد میدهد.
اگر به وعده های اکثریت اینها توجه شود، غیر عملی بوده و در حیطه ی صلاحیت شان نیستند، پس چنین وعده های دروغین قابل عملی شدن و وفا نمودن نیستند، خیانت امانت نیز از دو رکن قبلی در مورد شان هویدا و صادق است.
رییس جمهور بحیث اولی الامر وجیبه شرعی دارد که جلو ورود منافقین و اشخاص حقه باز را به پارلمان بگيرد، نه اینکه دست ستیزه با آنها یکی کرده و وسیله ستیزه بر رعیت خود شود.
جناب رییس جمهور از جانب شریعت اسلامی چهار تکلیف و وظیفه مهم به عهده دارد.
۱- تامین عدالت اجتماعی(شریعت).
۲- تامین امنیت.
۳- حراست از اموال، ناموس، شرف و عزت مردم.
۴- ایجاد تشکل و تعمیم امر بالمعروف و نهی ازمنکر.
شرط اخلاص در وظیفه شان انجام تمامی این اعمال برای خدا بودن شان استند و وقتیکه برای الله ج ریاست نمایند، جای به پشیمانی و وسواس نمی ماند و ازینکه کار ساز خداست، پس رییس جمهور هم وکیل خودرا الله قرار دهد و کاری که میکنند به فرایند روشن فلاح، محبوبیت و رستگاری خواهد بود در غیر آن با فرایند معکوس روبرو خواهد شد.
درین اواخر دیده میشود که مخالفان دولت یا طالبان مسلح به کشتن اشخاص معروف مثل جبار قهرمان و عبدالرازق پرداختند و به خاطر خوش ساختن بادران شان این روند را ادامه میدهد؛ براین هداف شوم مخالفان؛ اراکین محترم دولت نیز یک سلسله کار ها را انجام میدهند که تیغ مخالفان را درشتر میسازد و یا آنها را یاری میسرند مثال خوب ایشان برکناری و یا وادار ساختن مشاور اسبق امنیت ملی آقای حنیف اتمر است.
در اختتام مقاله را به این حدیث شریف آراسته میکنم: از ……… با وجودیکه کسیکه می داند و یک شخص ظالم را کمک میکند، از اسلام خارج است.
