در فرهنگ دهخدا، واژه  پررو! به معنی؛ بی شرم، سمج، سخت روی، دریده، وقیح، بی حیا می باشد و به آدم های  بی اندازه شوخ طبع هم گفته می شود. در گذشته میان لات ها و چاقوکش‌های جنوب شهر تهران رسم بود که برای شرّ بپا کردن، بهانه جویی، فراهم کردن زمینه باج خواهی و گاه خراب و بی آبرو کردن! رقبای خود، دستکم یک یا دو بچه پررو! در دار و دسته خودشان داشتند.

بچه پررو ها خصوصیات ویژه خود را دارا بودند؛ جوانان نورس، تازه بالغ که پشت لبشان تازه سبز شده بود و در آرزوی جاهل محله شدن روزگار خود را به بطالت می گذراندند. اغلب این جوانان اسیر شهوت جاهل های محل  می شدند و در نهایت درهمان رده بچه پررویی در جا می زدند و حداکثر به مقام جوجه جاهلی!  اکتفا می کردند.

در بیشتر موارد اشتیاق به خرافه های مذهب شیعه و گاهی هم  شاهدوستی! و حس ناسیونالیستی  محرک و مشوق اصلی لات ها و جاهل ها در جبهه گیری های سیاسی بوده است. اما در خارج از کشور لات بازی و قمه کشی دشوار است و اقدام کننده را با گرفتاری های بسیاری روبرو خواهد کرد. گذشته از آن لات ها و جاهل های واقعی به دلایل سنتی اشتیاقی به زندگی در خارج از خود نشان نداده اند ، به همین دلیل چند سال است که در خارج از کشوربا پدیده تازه ای روبرو شده ایم و آن جایگزینی لات های سنتی با بچه پررو های مدرن می باشد.

دگرگونی هایی شگرف در دو دهه گذشته در فن آوری های نوین ارتباطی، اینترنتی و شبکه های اجتماعی همچون فیس بوک و چت روم ها در روابط اجتماعی مردمان بوجود آمده است. این پیشرفت ها در زمینه تکنولوژی ارتباطات ؛ اپوزیسیون حکومت اسلامی را ناچار کرده که برای مطرح بودن روی به اینترنت و شبکه های مجازی  بیاورند. مشکل اصلی رهبران خود خوانده اپوزیسیون! کهولت سن و عقب ماندگی آنان در فرا گرفتن کار با ابزار های پیشرفته می باشد، به همین دلیل  برای رفع این مشکل دست به دامن جوانان آشنا به کاربرد این ابزار های مدرن ولی بی تجربه در زمینه سیاسی می زنند و با وعده های سرخرمن! از کارآرایی این جوانان بسود مقاصد نه چندان میهن دوستانه خود بهره می گیرند. در این راه مدعیان سیاسی تنها نیستند بلکه شماری از جاه طلبان و جویندگان نام که در میان آنان گاه به نام های؛ نویسنده، پژوهشگر، تاریخدان، شاعر، هنرمند، روزنامه نگار و غیره نیز برخورد می کنیم. هریک از این گروه در جنگل بی سر و ته و اغلب بی قانون! اینترنت به دنبال برقراری مرام مرشد و بچه مرشد ! به جستجوی جوانان ساده لوح می باشند تا از طریق آنان با کمترین هزینه برای خود کسب معروفیت نمایند و منتقدین و مخالفین احتمالی خود را سرکوب و منکوب نمایند.

و اما این دسته از جوانان بی تجربه ولی جاه طلب و جویای نام، پس از مدت کوتاهی همکاری با این؛ مارخورده، افعی شدگان ! بازیچه این مدعیان می شوند و نقش بچه پر روهای عصر جدید را بازی می کنند. وظیفه این بچه پررو ها که اغلب بیکار و با حقوق پناهندگی در کشور های آزاد غربی زندگی می کنند ؛ حمایت بی دریغ و همه جانبه از مدعی  رهبری یا مرشدی، پخش سخنرانی ها و مصاحبه های مدعی، پخش عکس، فیلم ، نوشته ها ومقالات مدعی و گاه همان حرف های تکراری و اغلب بی پایه مدعی را در قالب کلمات قصار به خورد مردم دادن، سر زدن به بخش کامنت ها و اظهار نظرات در سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی و تبلیغ و نوشتن کامنت های خوب و مثبت در باره رهبر خود، پخش شایعات مثبت درباره مدعی و بزرگ نمایی او، پخش شایعات در باره حمایت قدرت های خارجی از رهبر خود، پوشاندن اشتباهات و خطا های رهبر و وابستگان او با پیش کشیدن سوژه های انحرافی برای به انحراف کشاندن اذهان عمومی، حمله به رقبای احتمالی رهبر ، حمله به منتقدین رهبر و مرشد و پرونده سازی علیه آنان و خانواده های منتقدین، فحاشی، تهمت و افترا به منتقدین رهبر و مرشد ، پخش کامنت ها و مطالب دروغ علیه منتقدین، ارسال ایمیل، فکس و تلفن  زدن به رسانه های گوناگون و بدگویی علیه رقبا و منتقدین رهبر و مرشد ، تهدید و ارعاب منتقدین و رقبای  رهبر و مرشد، و ده ها نمونه دیگر از این قبیل می باشند.

در گذشته رهبران سیاسی برای سرکوب خیابانی مخالفین خود از لات ها و چاقوکش‌ها استفاده می کردند ولی امروز این رهبران برای سرکوب مخالفین و منتقدین خود در فضای مجازی اینترنت از بچه پررو های عصر جدید استفاده می کنند.

پژوهش‌های تجربی در رفتار، کردار و روش های کاری این افراد و مروری بر گذشته آنان نشان می دهد که نام جویی و شهرت طلبی یا به گفته لات ها؛ اسمی شدن!  و از عنایت و توجه مراکز قدرت برخوردار بودن بویژه در زمینه مادی با خمیره این بچه پررو ها مخلوط شده اند. این لوطی! های عصر جدید، با پوشیدن لباس های سوسولی! و آویختن کراوات و ثبت نام در سیکل اول یک دانشگاه در محل اقامت خود دانشجوی ابدی!  می شوند و می کوشند چهره قابل قبولی از خود نشان دهند.

پدیده بچه پررو های مدرن! در اپوزیسیون ایران بویژه در خارج از کشور فصل نوینی در تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران گشوده است . شمار اندکی از این بچه پررو های مدرن را دختران و زنان تشکیل می دهند که یاد آور زنان محله بدنام جنوب شهر تهران می باشند که در رخداد های سیاسی سال های هزار و سیصد و سی خورشیدی در کنار لات ها و چاقو کش ها نقش مهمی بازی کردند.

اغلب این بچه پرروها، به نام؛  انجمن، مرکزپژوهش، ارتش سایبری، رزمندگان آریایی نژاد و سازمان های تک نفره هیاهو به راه می اندازند و اغلب خود را اولاد بلافصل! کورش، داریوش، آریامهر، گرد آفرید و آرتمیس می دانند. سلاح این بچه پررو ها برای جنگیدن  در رزمگاه مجازی، داشتن چند ایمیل و صفحه فیس بوک با نام های مختلف و چند وبلاگ اینترنتی و صفحه یوتیوب و این گونه امکانات رایگان در فضای مجازی می باشند.

از این پس دیگر طیب حاج رضایی ، حسین رمضون یخی، شعبون بی مخ، هفت کچلون، بابا شمل ها، ملکه اعتضادی و پری آژدان قزی،   جای خود را به : بهزاد، بابک، امید، آرمان، آریا، شاهین، برسابه و ایراندخت داده اند.

متاًسفانه پدیده  بچه پررو های مدرن و  استفاده  از خدمات این گروه،  بیشتر باعث بی آبرویی اپوزیسیون و مدعیان مرشدی و رهبری شده است.