نو کانتی ها،- مخالف سوسیالیسم و ماتریالیسم دیالکتیکی

neukantism.نو افلاتونی آرام بختیاری نو کانتی ها؛ نیم قرن میان مارکسیسم و…

غم دوشینه و سرنوشت نافرجام و دردناک مردم افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید کشتی شکستگانیم ای بادشرطه برخیز  باشد که باز بینیم …

برگردان شعرهایی از ژنرال پاییز

زنده‌یاد “محمدعمر عثمان” ملقب به “ژنرال پاییز” در سال ۱۹۵۷…

خلق در دانه لری - مرواریت های ناب

قۉشیق ( دو بیتی )   داکتر فیض الله ایماق باید گفت که،…

آشتی کردن طالبان با مردم افغانستان، راهی برای پایان جنگ…

نویسنده: مهرالدین مشید زهر پاشی های قومی و زبانی و توطیۀ…

 ترجمه‌ی شعرهایی از سردار قادر 

استاد "سردار قادر" (به کُردی: سه‌ردار قادر)، شاعر کُرد زبان،…

خموشی

 نوشته نذیر ظفر شــــــــد مــــدتی که ورد زبانم ترانه نیست آوای مــــن…

چشم براه وحدت

            چشمم براه  وحدت  پیوند وهمد لی جانم فدای وحدت وصد ق…

دوحه سر دوحه، پروسه های پیچیده و آرمانهای خشکیده 

نوشته از بصیر دهزاد  سومین کنفرانس در دوحه  درست سه هفته…

کور و نابینایان خرد

تقدیم به زن ستیز های بدوی و ملا های اجیر، آن…

فضیلت سیاسی و افغانستان

در نخست بدانیم٬ ماکیاولی در شهریار و گفتارها٬ در واقع…

بهای سنگین این خاموشی پیش از توفان را طالبان خواهند…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان بیش از این صبر مردم افغانستان را…

گلایه و سخن چندی با خالق یکتا

خداوندا ببخشایم که از دل با تومیخواهم سخن رانم هراسانم که…

(ملات گاندی در مورد امام حسین

باسم تعالى در نخست ورود ماه محرم و عاشوراء حسينى را…

جهان بی روح پدیداری دولت مستبد

دولت محصولی از روابط مشترك المنافع اعضاء جامعه می باشد٬ که…

ضانوردان ناسا یک سال شبیه‌سازی زندگی در مریخ را به…

چهار فضانورد داوطلب ناسا پس از یک سال تحقیق برای…

پاسخی به نیاز های جدید یا پاسخی به مخالفان

نویسنده: مهرالدین مشید آغاز بحث بر سر اینکه قرآن حادث است و…

طالبان، پناهگاه امن تروریسم اسلامی

سیامک بهاری شورای امنیت سازمان ملل: ”افغانستان به پناهگاه امن القاعده و…

  نور خرد

 ازآن آقای دنیا بر سر ما سنگ باریده عدوی جان ما…

عرفان با 3 حوزه شناخت/ ذهن، منطق، غیب

دکتر بیژن باران با سلطه علم در سده 21،…

«
»

یازده سپتامبر

 

ف.بری

 

آن شنیــــــدم که به شهر نیویارک   آن بلند تر قامتان خوردند به خاک

آنچنــــــــان بالا سخــــن بر آسمانداشتند و گوش کر بر نـــــــا توان

آنچنـــــــان بالا کهدر صید  کمند  بود هــــــزارانش اسیرو پــــای بند

غره  بود بر قامـــت بالای  خویشبـــــرغنا وزور بی همتای  خویش

هر که بود مانـــع  نفعش در جهانکــــی برستی از گزند ش  در امان

در فتادیــــــم  ما به خشمش ازقضاافتاد یــــــم در بـــــــلا  و مـــا جرا

جنــــــــگ  کفر ودین  را برپانمود  کی بودی  کافر  ولی ابداع    نمود

هر شــــــــرارت  را جهاد پنداشتی  هر  شریر را  هم مجاهد   خواندی

سالهـــــا  بودی روان جنگ وستیز  بر خون افغان  بود هر دشنه تیز

هر جنایـــــــت  پیشه و خونریز را   بر    گماشتی    بهر  قتل  و ماجرا

بیش زملیـــــون  کشته شد افغانیان           ملتی در خـــون شد ورفت از میان

بن لادن  و هــــــزاران  دگـــــــــر   همــــچو هیرویی بودش دایم  به بر

هر که اوظالـــــم بودی خونخوارتر   بهره  بردی از سیـــــا  پربــــــارتر

بر ســـــر قدرت رسیــد  شیخ وملا    طالبــــــان این وحشـــــــت دورفنا

جوی خون گردیدروان درملک ما    زاختلاف وکینه و بغــــــض وعدا

می نمـــــــود برما نظــرازکبر وآز   چون که بودش بهر شر دستی دراز

بود غــــــــافل ا ز بد اعمال خویش  چون که بد کردی  بدی آید به پیش

هرکسی کو مارظلم   پرورده است    کـــی توان از نیش او آسوده است

هرچه میکاری درو خواهـــی نمودهر چه میگـــویی گوشت آن شنود

« این جهان کوه است وفعل ما ندا    میرسد هر دم نــــدا  اندر  نـــــدا»

بر گرفتـــــــا عا قبت دامــــان او   بر فتــــــاد  آن هیبت  وسامــان او

آنچه خشــــــم  وآتشی افروختـــی  انـــــدرآن آتش خودش هم سوختی

آنچنان از پا فتــــــاد  بر خاک شد   چـــــون  تن رنجور ما غمناک شد

شد هزاران بیگناه درخاک وخون              گشته  اند قربانیی مـــــکر و جنون

صــــــد تاسف  آیدم بر این جهان                میگدازند ازپی ســـــود وزیـــــان

این همه آئین وســــلک این زمان                میفزایــــد درد  و رنج مردمــــان

از تعصب گشته اند مغرور وهم                 کی زبان مـــــردمی دارند فهــــم

عشـــق می باید که تا انسان شود                 فهـــم  همزیستی بشر آسان شود

عشق آنســـان  مذهب  والا   بود                این جهـــــان ازعشق هم پیدا بود

کز ترا عشـــــق است آئینووفا                 راه نیا بی در طـــــریق مــا جرا

کی کنــــی توهین آن دیـگرکه او  هست انسانی   چو تو ای خوبرو