متاع رسوایی
![](https://mashal.org/media/nazirzafar.jpg)
نوشته نذیر ظفر
جــذبِ چشمان سبز یار شدم
تازه گشتم شـکوفه سار شدم
میخـــکوبم ز خـال کنج لبش
مانده ام جـا بجا شــکارشدم
دل نمـــــــیدادم و دلـم را برد
جـــــلوه ِ کرد و خاکسارشدم
بخدا هر نفـس ز بوی وصال
ســـبز چون شاخه بهار شدم
میشود هر کی شهریی به کمال
مـن ازین عـــــشق نامدار شدم
عشــق پیری متاع رســوایست
چکنم منکــــه ســـر دچار شدم
شبچراغ نوشته نذیر ظفر
اشکهایم به شب چراغ منست
بسترم گرم ز اشک داغ منست
شادمانی ز مــــن گریزان است
غصه دنبال و در سراغ منست
بیـــــخودم می تــپم به هر پهلو
خــــون دل باده در ایاغ منست
داغهــــای دلم شــــــگوفانست
سینه ام گلســتان و باغ منست
گر مــــرا ذوق دیدن گل نیست
عطــر جان تو در دماغ منست