راهپیمایی طولانی ادامه دارد
سرمقاله گاردین، ارگان حزب کمونیست استرالیا/ آمادور نویدی
چیزی که به عنوان شورش کارگری در شهرهای بندری کانتون و شانگهای در اواخر دهه ۱۹۲۰ شروع شد، منجر به راهپیمایی طولانی گشت، که ایده های مارکسیستی طبقه کارگر را به حومه های فقیر چین فئودالی برد. کمونیست های چینی و ارتش خلق آنها، مبارزه ملی را از عمق پایگاه های روستایی خود علیه اشغال نظامی ژاپن – یکی از وحشی ترین حوادث ضمنی جنگ جهانی دوم رهبری کرد. شکست میلتاریسم ژاپن، همراه با شکست نازیسم و فاشیسم، شرایط جهانی مطلوبی را برای نیروهای مردمی در سراسر جهان از جمله در پرجمعیت ترین کشور جهان، در چین ایجاد کرد… حزب کمونیست چین اولین کسی است که اعتراف میکند که اشتباهات و ابهاماتی در این راه وجود داشته است. در اواخر دهه ۱۹۶۰، یک «انقلاب فرهنگی» ویرانگر و گمراه کننده تار و پود جامعه را از هم پاشید، و بسیاری از پیشرفتهای ساخته شده ۱۵ سال گذشته را به عقب برگرداند. اما انقلاب چین در طول این سالها، توسط شماری از اصول اساسی قابل تحسین هدایت شده است: تعهد به ساختن یک جامعه سوسیالیستی، که در آن نوسازی با عدالت اجتماعی، توزیع مجدد و توسعه متعادل شده باشد؛ و تمایل به یادگیری از تجارب بین المللی، اما همواره آماده طرح ریزی برای یک مسیر ملی مستقل، برمبنای دانش، آداب و رسوم، دارایی ها و چالش های خاص اجتماعی خود… چین با پیگیری سیاست صلح و ثبات بهترین شرایط را برای ادامه توسعه اقتصادی و اجتماعی خود، و هم چنین برای دیگر کشورها ایجاد می کند. این امر در حقیقت تحت رهبری حزب کمونیست چین امکانپذیر شده است، و خلق چین ساخت یک جامعه سوسیالیستی را شروع کرده است.
راهپیمایی طولانی ادامه دارد
سرمقاله گاردین، ارگان حزب کمونیست استرالیا
برگردان: آمادور نویدی
دستور کار «محور آسیا» ی آمریکا، آشکارا تضعیف چین از نظر دیپلماتیک، نظامی و اقتصادی است. هدف محوری کار برای بازنویسی تاریخ توسط مزدوران رسانه های جمعی، افشای «افسانه» راهپیمایی انقلابی چین است.
نگرانی بزرگ آمریکا و متحدانش آنست که چین بطور پیوسته، بویژه در میان دیگر کشورهای آسیایی که همسایگان چین هستند، از نظر اقتصادی و سیاسی قوی تر و با نفوذتر گشته است.
جمهوری خلق چین در ۱ اکتبر سال ۱۹۴۹، تأسیس شد. این رویدادی بود که با بیش از دو دهه مبارزه مردمی به رهبری حزب کمونیست به اوج خود رسیده بود.
چیزی که به عنوان شورش کارگری در شهرهای بندری کانتون و شانگهای در اواخر دهه ۱۹۲۰ شروع شد، منجر به راهپیمایی طولانی گشت، که ایده های مارکسیستی طبقه کارگر را به حومه های فقیر چین فئودالی برد.
کمونیست های چینی و ارتش خلق آنها، مبارزه ملی را از عمق پایگاه های روستایی خود علیه اشغال نظامی ژاپن – یکی از وحشی ترین حوادث ضمنی جنگ جهانی دوم رهبری کرد.
شکست میلتاریسم ژاپن، همراه با شکست نازیسم و فاشیسم، شرایط جهانی مطلوبی را برای نیروهای مردمی در سراسر جهان از جمله در پرجمعیت ترین کشور جهان، در چین ایجاد کرد.
انقلاب چین یکی از مهمترین و بانفوذترین حوادث قرن ۲۰ است.
قبل از سال ۱۹۴۹، میزان بیسوادی در چین ۸۰ درصد، و امید به زندگی ۳۵ سال ناچیز بود. اکنون، بیسوادی به هفت درصد کاهش یافته، و میانگین امید به زندگی ۷۰ سال است.
خلق چین در طول این دهه های گذشته قرن ۲۱، یکی دیگر از راهپیمایی های حماسی خود را آغاز کرده اند. حزب کمونیست چین اولین کسی است که اعتراف میکند که اشتباهات و ابهاماتی در این راه وجود داشته است. در اواخر دهه ۱۹۶۰، یک «انقلاب فرهنگی» ویرانگر و گمراه کننده تار و پود جامعه را از هم پاشید، و بسیاری از پیشرفتهای ساخته شده ۱۵ سال گذشته را به عقب برگرداند.
اما انقلاب چین در طول این سالها، توسط شماری از اصول اساسی قابل تحسین هدایت شده است:
* تعهد به ساختن یک جامعه سوسیالیستی، که در آن نوسازی با عدالت اجتماعی، توزیع مجدد و توسعه متعادل شده باشد؛
* و تمایل به یادگیری از تجارب بین المللی، اما همواره آماده طرح ریزی برای یک مسیر ملی مستقل، برمبنای دانش، آداب و رسوم، دارایی ها و چالش های خاص اجتماعی خود.
در سال ۱۹۷۸ روندی از اصلاحات بزرگ اقتصادی به راه افتاد، که در آن جمهوری خلق چین تلاش کرد که با حفظ اصول اساسی سوسیالیسم، درهای کشور خود را بروی بازار آزاد غرب باز کند. در رسانه های غربی به ما گفته شد که جمهوری خلق چین «به آغوش سرمایه داری» رفته است – اما درک چینی ها از بازکردن درهای کشور به بازار غرب چیز دیگریست و به آغوش سرمایه داری رفتن هم واقعیت هم ندارد.
سرمایه گذاری های بخش دولتی، و اقتصاد سوسیالیستی روستایی به عنوان ستونهای اساسی سوسیالیسم چین باقی می مانند. در هر حال، ترکیبی از شراکت، آزادسازی و دیگر ابتکارات مربوط به بازار نیز وجود دارد.
روند اصلاحات چینی در تضاد کامل با آشفتگی خصوصی سازی نئولیبرال است که باعث آسیب عمدی اجتماعی و اقتصادی کشورهای سراسر جهان شده است. توانایی جمهوری خلق چین برای به ترسیم کشیدن یک دوره مؤثر در سراسر دوران بحران اخیر آسیایی نیز قابل توجه است.
اقتصاد چین در مقابله با زمینه بحران مالی سرمایه داری جهانی به قدرت و نفوذ پیشروی خود ادامه میدهد، که بوضوح در اینجا در استرالیا قابل مشهود ست. این در بخشی، از طریق مداخله فعال دولت برای تحریک خواست افزایش دستمزد در بخش دولتی، و اقدامات دیگر تحقق یافته است.
چین با پیگیری سیاست صلح و ثبات بهترین شرایط را برای ادامه توسعه اقتصادی و اجتماعی خود، و هم چنین برای دیگر کشورها ایجاد می کند. این امر در حقیقت تحت رهبری حزب کمونیست چین امکانپذیر شده است، و خلق چین ساخت یک جامعه سوسیالیستی را شروع کرده است.
برگردانده شده از:
Editorial – Long march continues
http://www.cpa.org.au/guardian/2016/1749/02-editorial.html
ویدئوی راهپیمایی بزرگ، برگرفته از یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=QMTM9jvZvUU