دولت پنهان، رویاروی قدرت عیان
انعکاس نشست کمیته مرکزی حزب کمونیست چین در رسانه‌های امپریالیستی
کورش تیموری فر
تهیه و ترتیب از: حسین تلاش
منبع: دانش و امید، شماره ۹، جدی ۱۴۰۰
در فاصلۀ 17 تا 20 آبان – عقرب – ماه سال جاری، ششمین نشست عمومی (پلنوم) کمیتۀ مرکزی منتخب کنگرۀ نوزدهم حزب کمونیست چین برگزار شد. بیانیه‌ای که پیرو این جلسه منتشر شد، حاوی نکاتی است که نشان دهندۀ وحدت هرچه بیشتر حزب، و در عین حال، ارادۀ این حزب سیاسی با حدود 95 میلیون عضو، برای تداوم پیشرفت در مسیر ساختمان سوسیالیسم است.
این بیانیه که شامل متن کامل قطع نامۀ پایانی است، به مرور مختصر تاریخ یک قرن اخیر چین می پردازد. مخاطب اصلی این بیانیه، مردم چین هستند. یادآوری مسیری که در چند دهۀ گذشته طی کرده‌اند تا بدین مرتبه رسیده‌اند. این بازبینی، برای نسلی که قرار است تا این دستاورد ها را به پیش براند، ضروری است. در متن، چندین بار به «جوان سازی ملی» اشاره شده است. به اهدافی اشاره شده است که موانع اجرایی آن، به موقع خود برطرف نشده بوده و منتظر آماده سازی پیش نیازهای تاریخی خود بوده‌اند.
روح متن، سرشار از اشاره به ضرورت وحدت ملی، وحدت ایدئولوژیک، اتحاد نیروهای پیش برنده، و انطباق خلاق مارکسیسم با شرایط عیناً موجود و نیازهای مرحله‌ای رشد است. در طول تاریخ رشد اندیشۀ علمی استقرار سوسیالیسم، تا به حال پیش نیامده بود که کشوری متکی بر این مناسبات نوین، به این حد از توسعه رسیده باشد. کشوری که در بدو حرکت خود، مجبور بوده باشد تا مناسبات ماقبل سرمایه داری را مبدل به ابزاری برای توسعۀ سوسیالیستی جامعه تا حد بالایی از پیشرفت کرده و با هضم آن مناسبات، نیروهای مولده را به این سطح از توسعه رسانده باشد. از جایگاه امروز، می توانیم در بارۀ «سوسیالیسم با ویژگی شوروی» حرف بزنیم. «سوسیالیسم با ویژگی چینی» از مرزهای توسعۀ پیشین عبور کرده است. از این رو، پلنوم تشریح این مسیر را وظیفۀ خود دانسته است.
در بیانیه به کنگره ها و نشست های معین تاریخی اشاره می شود که وظیفۀ جمع بندی تجارب و تدوین نقشۀ راه برای پیشرفت را، در آن مرحله از تکامل اجتماعی به عهده گرفته بودند. حزب در هر مرحله از پیشرفت، نمایندگانی را در صدر قرار داده بود تا بیان گر منافع مشترک طبقات اجتماعی و برآیند دیدگاه غالب در مجموعه نظرات متفاوت درون حزب باشند. بطور مشخص، از مائوتسه تونگ، دنگ شیائوپینگ، جیانگ زِمین، هوجین تائو، و شی جین پینگ نام می برد. صفات برجستۀ هر دوره، و مسائل معینی که در آن لحظه در دستور کار قرار گرفته بودند، برشمرده می شود. در این جلسه، اهمیت تاریخی تلاش های حزب در یک قرن گذشته به شرح زیر برجسته شد. این تلاش ها:
– اساساً آینده مردم چین را که از قلدری، ظلم و انقیاد رها، و اینک ارباب کشور، جامعه و سرنوشت خود شده‌اند، متحول کرده و اکنون آرزوهای خود را برای زندگی بهتر، تحقق یافته می بینند.
– مسیر درستی را برای دستیابی به جوان سازی ملت چین باز کرده‌اند و چین را قادر می سازند تا فرایند صنعتی شدن را – که در کشورهای توسعه یافته {به عبارت دقیق تر٬ در کشور های عقب نگهداشته شده – فرستنده} چندین قرن طول کشیده است – در عرض چند دهه به پایان برساند و دو معجزۀ رشد اقتصادی سریع و ثبات اجتماعی پایدار را تأمین کند.
– سرزندگی {یا توانایی٬ زنده و فعال بودن…- فرستنده) قوی مارکسیسم را به نمایش گذاشته اند. در چین، مارکسیسم به عنوان یک حقیقت علمی کاملاً آزمایش شده، سرشت مردم محور و عملی آن کاملاً اجرا شده، و ماهیت انطباق پذیری آن با ضرورت های دوران کاملاً نشان داده شده است.
ـ تأثیر عمیقی بر روند تاریخ جهان گذاشته اند. حزب، مردم را در پیشروی مسیر منحصربه فرد چین به سوی مدرن سازی، ایجاد مدلی جدید برای پیشرفت بشر، و گسترش پهنای بستر عبور کشورهای در حال توسعه برای دستیابی به مدرنیزاسیون، رهبری کرده است.
– حزب را پیشرو زمان ساخته اند. حزب یک سلسله طولانی از اصول الهام بخش را تدوین کرده است که از روح مبانی عالی بنیانگذاری آن سرچشمه می گیرد، ماهیت پیشرفته و یکپارچگی خود را حفظ کرده و به بهبود ظرفیت حکم رانی و رهبری خود ادامه می دهد. حزب ثابت کرده است که حزبی بزرگ، پر افتخار و درست کار است.
در این جلسه، کمیته مرکزی توضیح داد که بررسی دستاوردهای مهم و تجربه تاریخی حزب در یک قرن گذشته برای اهداف زیر ضروری است:
– آغاز یک سفر جدید برای ساختن یک کشور سوسیالیستی مدرن از همه جهات، در بافت تاریخی صدمین سالگرد تأسیس حزب؛
– حمایت و تعمیق سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی در عصر جدید؛
– تقویت آگاهی مردم در مورد نیاز به حفظ یک پارچگی سیاسی، اندیشیدن به عبارات کلان، پیروی از هستۀ رهبری و حفظ هم سویی با رهبری مرکزی حزب؛
– افزایش اعتماد مردم به مسیر، نظریه، نظام و فرهنگ سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی؛
– حمایت قاطعانه از موقعیت اصلی رفیق شی جین پینگ در کمیتۀ مرکزی و در کل حزب و حمایت از اقتدار کمیته مرکزی و رهبری متمرکز و یک پارچۀ آن؛
– پیشبرد خود – اصلاحی حزب، تقویت قدرت مبارزه، تقویت ظرفیت خود برای پاسخگویی به خطرات و چالش ها، و حفظ نشاط و سرزندگی؛
– اتحاد و رهبری مردم در تلاش مستمر برای تحقق رؤیای چینی جوان سازی ملی.
تصمیمات مهمی در کنگرۀ بیستم حزب، در اواخر سال آیندۀ میلادی گرفته خواهد شد. گام جدیدی در مسیری پر پیچ و خم که پیش از این‌هم با گام‌های بلند طی شده است.
رسانه های جریان غالب و وابسته به انحصارات (Corporate media) چه برخوردی با این پلنوم داشته و اخبار آن را چگونه پوشش داده یا منعکس کردند؟ کاملاً بدیهی است که به دنبال خط مشی عمومی٬ تقابل با چین و دستاورد های رشک برانگیز آن، می بایست به تحریف محتوای این نشست بپردازند. در هیچ یک از رسانه‌های فارسی زبان امپریالیستی شامل بی. بی. سی، دویچه وله (صدای آلمان)، رادیو فردا، و … – که همگی مدعی «استقلال» هستند – کوچک ترین تخطی از دستورالعمل های جاری حکومت های متبوع خود مشاهده نمی شود. ببینید از متن بیانیۀ مهم آن نشست، چه نکاتی را به مخاطبین خود منتقل کرده‌اند:
صدای آلمان:
«شی جین‌پینگ قصد دارد سال آینده در یک مجمع حزبی آغاز سومین دوره ریاست جمهوری خود را به تائید برساند … به گفته وو کیانگ، با قطعنامۀ کمیته مرکزی، چارچوب لازم برای افزایش و تقویت کنترل ها و برپایی یک نظام توتالیتر آماده شده است».
بی. بی. سی:
«حزب کمونیست چین یک «قطعنامه تاریخی» را تصویب کرد که براساس آن، موقعیت شی جین‌پینگ را در تاریخ سیاسی این کشور تثبیت کرده است. طبق این سند، شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین٬ جایگاهی برابر با مائوتسه تونگ، بنیانگذار چین کمونیست خواهد داشت … این تنها سومین سند از این نوع از زمان تأسیس حزب است. اولین سند توسط مائوتسه تونگ در سال ۱۹۴۵ و دومین مورد توسط دنگ شیائوپینگ در سال ۱۹۸۱ تصویب شد».
رادیو فردا:
«برخی از کارشناسان امور چین معتقدند با وجود آنکه احتمالا به دلیل پرهیز از بروز مخالفت در داخل حزب کمونیست٬ در این قطعنامه مفهوم «رهبر مادام العمر» به کار برده نشده ولی از متن آن می توان استنباط کرد که شی جین پینگ چنین طرحی دارد».
همۀ آن رسانه ها، مطلقاً در بارۀ محتوای این سند در زمینۀ تقویت اعتماد به نفس در مردم؛ انعکاس ارادۀ ملت چین در تداوم اعتلای ملی؛ و پژواک پشتیبانی مردم از حزب و رهبری آن، سکوت کرده‌اند. این را همه می دانند که کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست چین، تبلور خرد جمعی است و در اخذ تصمیمات راهبردی نظری، نقش مهمی بازی می کنند. در چین، ترکیبی از دموکراسی مشارکتی و دموکراسی انتخابی، حضور مردم در عرصۀ تصمیمات اجرایی را تضمین می کنند. نهاد اصلی قانون گذاری، کنگرۀ ملی خلق با 3000 عضو، و بزرگ ترین پارلمان جهان است.
حزب کمونیست، پنهان نمی کند که بورژوازی را در قدرت سیاسی شرکت نمی دهد. مراکز قدرت در چین، علنی هستند. تبلیغات رسانه های غربی، در عین تحریف و حذف مطالب مهم این گونه نشست ها، در عین حال و خود به خود تأیید می کنند که مرکز مهم تصمیم گیری، کنگرۀ خلق و حزب کمونیست هستند. اینان، «قدرت پنهان» چین هستند که علناً تصمیم می گیرند. اما اعضای «دولت پنهان» دموکراسی غربی کیانند؟
کدام رسانۀ غربی افشا می کند که قدرت اصلی در آمریکا را٬ سرمایه داران وال استریت تشکیل می دهند که در رأس آنان مدیران شرکت هایی چون «بلک استون»، «بلک راک»، و «کارلایل» جمعاً 15 تریلیون دلار سرمایه را٬ اداره می کنند؟ همینان اند که دو ماه پس از سخنرانی های توفانی باراک اوباما در آخرین دور مبارزات انتخاباتی سال 2008 علیه «طمع ورزی وال استریت» – که باعث بحران جهانی شد – 18 تن از 22 تن اعضای کابینۀ او را تعیین کرده و به تصویب کنگره رساندند. کدام رسانۀ غربی در مورد قدرت غیر انتخابی «هیئت انتصابی مافوق» یا super delegation حزب دموکرات افشاگری کرد که برنی سندرز را – علیرغم برتری کمّی آرا بر هیلاری کلینتون – از رقابت نهایی با ترامپ کنار گذاشت؟
کدام رسانۀ غربی نام انحصارات آلمانی را که تا دیروز امثال هیتلر را به قدرت می رساندند، و در قرن بیست ویک، 16 سال آنگلا مرکل را در قدرت نگه داشتند (تا خود، از قدرت کناره گرفت) افشا کرده است؟ این ها که مفهوم «توتالیتر» نیستند!
قدرت حزب کمونیست چین، بر همۀ مردم جهان آشکار است. اما اتاق های اندیشکده های غربی که تصمیمات جنگی علیه بشریت می گیرند، در تاریکی محض به سر می برند.
پایان
