برای صلح و علیه فاشیسم
برگزاری دو مجمع بین‌المللی در کاراکاس
لئونید ساوین (Leonid SAVIN)، دانشمند علوم سیاسی، کارشناس مسائل بین‌الملل
ا. م. شیری- تهاجمات، مداخلات و اشغالگری‌های استعماری امپریالیسم جهانی طی قریب به چهار دهۀ اخیر نشان می‌دهد که دموکراسی، حقوق بشر، سکولاریسم و … جزو پوشش‌های فریبندۀ فاشیسم معاصر هستند.
فشار تحریم‌ها بر ونزوئلا مانع توسعۀ این کشور نمی‌شود.
انجمن نخست در تاریخ ۲۳ و ۲۴ ژوئیه در ساختمان تاریخی کازا آماریلا در مرکز پایتخت ونزوئلا برگزار شد. انجمن «انسانیت انسانی» که توسط مرکز سیمون بولیوار سازماندهی شده بود، ۱۴۰ روشنفکر از تمام قاره‌ها را گرد هم آورد که در گزارش‌ها و پشت صحنه، جایگزین‌هایی برای «نظم مبتنی بر قانون» فعلی غرب را مورد بحث قرار دادند. این انجمن توسط بلانکا اِخود، رئیس مرکز افتتاح شد و سپس لیلیا ورا، خوانندۀ مشهور ونزوئلایی به اجرای برنامه پرداخت.
ایوان خیل پینتو، وزیر امور خارجۀ ونزوئلا، موضع رسمی این کشور مبتنی بر ایدئولوژی بولیواری را که از ابتدا ماهیت ضد امپریالیستی داشت، با هدف استعمارزدایی و کسب استقلال توضیح داد و گفت به همین دلیل، ونزوئلا از کشورهای دیگری که هنوز تحت فشار آمریکا یا اتحادیۀ اروپا هستند و یا همچنان در وابستگی نواستعماری به سر می‌برند، حمایت می‌کند. سخنران اهل گویان فرانسه به طور طبیعی این تصویر را تکمیل کرد و به نیروهای سیاسی اشاره کرد که اکنون به طور مسالمت‌آمیز خواهان استقلال از فرانسه هستند.
آبل پریتو، وزیر فرهنگ سابق کوبا و مدیر خانۀ قارۀ آمریکا، نیز دربارۀ سیاست فیدل کاسترو مبنی بر اتحاد نیروهای ضد امپریالیست پس از حذف اتحاد جماهیر شوروی صحبت کرد و اهمیت مسیر فعلی دولت ونزوئلا را مورد تأکید قرار داد.
ایگناسیو رامونت (فرانسه)، سردبیر لوموند دیپلماتیک سخنرانی خود را با یادآوری گفتگویی با هوگو چاوز آغاز کرد که به او گفته بود سرمایه‌داری همیشه به سیمون بولیوار خیانت کرده است. اگرچه او از حمایت مردمی قوی برخوردار بود، اما سرمایه‌داری بومی سعی کرد برای منافع خود، همانطور که سرمایه‌داری در بسیاری از کشورها اکنون به طرز جدایی‌ناپذیر با غرب و سرمایۀ فراملی پیوند خورده است، لابی‌گری کند. در سخنرانی دیگری، رامونت نه تنها بر لزوم استعمارزدایی، بلکه بر لزوم غرب‌زدایی نیز تأکید کرد. او در ادامه گفت که غرب جمعی در سیصد سال گذشته، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، عملاً بر جهان حکومت کرده است. اما مشخص است که اکثریت عظیم بشریت آشکارا غرب نیست.
نویسندۀ این نشریه همچنین با ایفای نقش خود در فرآیند غرب‌زدایی، بر لزوم شکل‌دهی نظریه‌های سیاسی خودم و قالب‌های جدید روابط بین‌الملل تأکید کرد. او با استفاده از مثال روشن چندقطبی، نشان داد که نظریه‌پردازان غربی چگونه می‌توانند ایده‌های خود را حتی در چنین گفتمان‌های به ظاهر ضد سلطه پیش ببرند.
علاوه بر مسئله سلطه و امپریالیسم غرب، مسائل فلسفی و اجتماعی نیز مطرح شد. به عنوان مثال، رامون گروسفوگل از پورتوریکو توجه عمومی را به تهدید فرابشریت و رباتیک شدن جلب کرد که در آینده می‌تواند نمایانگر شکل جدیدی از فاشیسم باشد که با ابزارهای فنی اجرا می‌شود.
لازم به ذکر است که ۲۴ ژوئیه سالروز تولد سیمون بولیوار، آزادی‌بخش، است و صبح روز بعد، شرکت‌کنندگان در این گردهمایی به همراه مقامات دولتی به آرامگاه رفتند و در آنجا مراسم نثار تاج گل برگزار شد. خود این گردهمایی در روز دوم به طور طبیعی به میدان سیمون بولیوار، جایی که اجراهای موسیقی به طور متناوب با اجراهای سیاسی تلفیق می‌شوند، منتقل شد.
و در ۲۵ ژوئیه، اجلاس مردمی برای صلح و علیه جنگ در تئاتر ترزا کارنو آغاز شد. این اجلاس بیش از ۶۰۰ نفر از ۸۰ کشور را گرد هم آورد که در اصل ادامۀ اجلاس قبلی بود.
در اینجا، مسائل مربوط به درگیری‌های مسلحانه، به ویژه، تجاوز صهیونیستی علیه فلسطین، حمله به ایران، و همچنین مسائل پیچیده‌تر دیگری مانند سازماندهی محاصرۀ اقتصادی آمریکا علیه کوبا، ونزوئلا، کره شمالی، روسیه و سایر کشورها، بیشتر مورد تأکید قرار گرفت.
یک شرکت‌کننده از پرتغال به درستی اشاره کرد که جنگ در اوکراین پس از کودتای ۲۰۱۴ آغاز شد و ناتو و غرب آن را همانطور که قدرت‌های امپریالیستی پیش از این جنگ‌ها را در سراسر جهان به راه می‌انداختند، تحریک کردند.
راندِر پنیا، معاون وزیر امور خارجۀ ونزوئلا نیز این نکته را که چگونه فاشیسم اکنون در پشت اصول اخلاقی و آموزه‌های حقوقی پنهان شده است، مورد توجه قرار داد. این موضوع در اقدامات رژیم جنایتکار زلنسکی به خوبی مشهود است. در عین حال، رسانه‌های غربی دربارۀ قربانیان فقیر روایت‌هایی را تبلیغ می‌کنند و خود نئونازی‌های اوکراین مرتکب چنان جنایاتی می‌شوند که مهاجمان نازی در طول جنگ جهانی دوم حتی خوابش را هم نمی‌دیدند.
این اجلاس با سخنان خورخه رودریگز، رئیس مجلس ملی ونزوئلا که به تحلیل مشکل خشونت سیاسی سازمانیافته توسط آمریکا برای سرنگونی دولت‌های نامطلوب و تضعیف حاکمیت ملی پرداخت، به پایان رسید.
با توجه به ابتکارات قبلی ونزوئلا، مانند تشکیل جنبش بین‌المللی ضد فاشیستی جدید در سال ۲۰۲۴، این رویدادها ادامۀ منطقی ابتکارات بولیواری با هدف برقراری صلح پایدار و روابط دوستانه بودند. روسیه از این نظر متحد قابل اعتماد ونزوئلا است. و از میز خطابه (و پشت صحنه) پیام‌های سپاسگزاری از فدراسیون روسیه بارها شنیده شد.
علاوه بر این‌ها، مایلم مشاهدات شخصی‌ام را در بارۀ تغییراتی که طی یک سال گذشته از زمان انتخابات ریاست جمهوری در ونزوئلا رخ داده است، به اشتراک بگذارم. با وجود تحریم‌های شدید آمریکا و تهدیدهای جدید دولت ترامپ، این کشور حتی بهتر از یک سال پیش به نظر می‌رسد. ساخت‌وساز فعال ساختمان‌های مسکونی و اداری جدید در کاراکاس، به ویژه در بخش دارای اهمیت دولتی قابل توجه است. زیرساخت‌ها در وضعیت خوب و خیابان‌ها تمیز هستند؛ فروشگاه‌ها پر است از کالاهای متنوع و کافه‌ها و رستوران‌ها باز هستند. این نشان می‌دهد که دولت چاویستی، علیرغم فشارهای غرب، تصمیمات درستی اتخاذ می‌کند و سیاست درستی را پی می‌گیرد. اکنون ونزوئلا یک کشور با دموکراسی مستقیم است که در آن انتخابات و همه‌پرسی‌ها به طور منظم در مورد موضوعات مختلف برگزار می‌شود. آخرین رایزنی‌ها و انتخابات شهرداری‌ها در ٢٧ ژوئیه برگزار شد که نمایندگان بیست حزب در آن شرکت کردند. این رویکرد از ارتباط مستقیم بین مقامات و مردم و دور زدن عناصر سرمایه‌داری که همیشه آماده خیانت به مردم خود هستند، گواهی می‌دهد.
۶ مرداد- اسد ١۴٠۴
