اروپا با دست رد زدن به گازِ ارزانِ روسیه، چقدر ضرر کرد؟
۲۰ ماه بعد از بی‌فکری بروکسل
اسپوتنیک به تازگی داده‌های اداره آمار اروپا موسوم به «یورواستت/Eurostat» را بررسی کرده و به این مساله پی برده است که اتحادیه اروپا پس از آنچه «رهایی» از وابستگی به گاز ارزان روسیه خوانده است، ظرف بیش از ۲۰ ماه اخیر، مبلغ مازادی در حدود ۱۸۵ میلیارد یورو برای تامین گاز طبیعی پرداخت کرده است.
بر اساس این گزارش، هزینه کشورهای اتحادیه اروپا برای تامین گاز از طریق خط لوله و همچنین خرید گاز مایع از فوریه ۲۰۲۲ تاکنون، نقریبا جهش سه‌برابری را تجربه کرده است؛ به عبارت دیگر، با توجه به اعمال محدودیت برای خرید فرآورده‌های سوختی روسیه، این بلوک مجبور شد تا از ابتدای سال ۲۰۲۲ تا اواخر سال ۲۰۲۳، حدود ۳۰۴ میلیارد یورو برای واردات هزینه کند.
برای درک بهتر موضوع، بهتر است بدانیم که اتحادیه اروپا حد فاصل سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۱( هشت سال)، در مجموع تنها ۲۹۲ میلیارد دلار برای گاز طبیعی هزینه کرد. این بدان معناست که کشورهای این بلوک در مقایسه با مبلغی که دو سال پیش پرداخت می‌کردند، هم‌اکنون چهار برابر بیشتر هزینه می‌کنند.
افزایش قیمت حامل‌های انرژی بدین معناست که تقریباً همه کالاها با افزایش قیمت مواجه خواهند شد؛ از هزینه فرآورده‌های صنعتی گرفته تا وارداتی همچون کود شیمیایی، نرخ آب و برق و عملاً هرچیزی که فکرش را بکنید.
ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه در مه ۲۰۲۲ با هشدار درباره «تصمیم کاملاً سیاسی اتحادیه اروپا مبنی بر توقف خرید فرآورده‌های سوختی روسیه»، آن را «خودکشی» توصیف و تاکید کرد که این تصمیم «دامن اتحادیه اروپا را خواهد گرفت.»
پوتین در آن برهه هشدار داده بود: دست رد زدن به منابع انرژی روسیه بدین معناست که اروپا به طور سیستماتیک، در بین مناطق جهان، بالاترین هزینه را برای حامل‌های انرژی پرداخت خواهد کرد و این موضوع به شدت و به گفته برخی کارشناسان، قطعاً قدرت رقابت بخش قابل توجهی از صنایع اروپایی را تضعیف خواهد کرد؛ صنایعی که همین حالا هم در رقابت با شرکت‌ها و صنایع سایر مناطق جهان، شکست خورده‌اند.
با گذشت بیش از ۲۰ ماه از جنگ اوکراین، حالا حرف‌های پوتین به واقعیت بدل شده است و تولیدکنندگان اروپایی در حال گریختن از این بلوک به مناطقی (به ویژه آمریکا) هستند که هزینه انرژی در آن به مراتب ارزان‌تر و معافیت‌های مالیاتی فراوان‌تر است.
این در حالی است که کشورهای صادرکننده حامل‌های انرژی از جمله آمریکا، انگلیس و نروژ از کوته‌بینی بروکسل نهایت بهره را برده‌اند و طبیعتاً هم فقدان عرضه گاز روسیه را با فرآورده‌های تولیدی خودشان به مبلغی به مراتب بالاتر، جبران کرده‌اند!
