گرامی باد ارمانهای جان باختگان روز اول می 1886
نظام سرمایداری برمبنای رشدوتکامل اقتصاد اجتماعی، در روند تاریخ بوجود امده که جامعه را وارد مناسبات تولیدی جدید ،استواربر استثمار فردازفرد کرده است. جامعه نوین سرمایداری ازدرون جامعه کهنه فیودالی رشد وتبارز کرده، که نه تنها طبقات را ازبین نبرده است، بلکه شرایط جدید را بربنیاد جور وستم واشکال جدید مبارزه را جانشین اشکال وشرایط کهنه ساخته است. نظام بورژوازی ، طبقه ثروتمند ودارای وسائل تولید اجتماعی میباشد، وازخرید نیروی جسمی طبقه زحمتکش مزدبگیر«طبقه کارگر» که ازخود هیچگونه ابزارووسائل تولید ندارد،اما در تولید سهم فعال دارند،بالای جامعه حاکمیت کرده وتولیدات را تصاحب خود مینماید. بر شالوده شرایط فوق،طبقات ستمگر وستمکش که با یکدیگر درتضاد دایمی در جریان مناسبات تولیدی قرار میکیرند،بوجود میاید. این تضاد با مبارزه ای ستم کشان الی فنای طبقه ستمگر سرمایداری تا ایجاد جامعه مشترک طبقاتی فاقد استثمار فرد ازفرد، ادامه دارد. این نیروی ستمکش که عبارت از«پرولتاریای صنعتی» میباشد، به گورکن نظام سرمایداری تبدیل میشود . چنانکه در “مانیفست ” طبقه کارگرامده است:”شرط اساسی برای هستی وسلطه ای طبقه بورژوا تکوین وافزایش سرمایه است؛شرط وجودی سرمایه ـ کارمزدوری است. پیشرفت صنعت، که بورژوازی مشوق ناگزیر ان است، ترکیب انقلابی کارگران را به علت گردهم امدنشان،جایگزین پراگندکی شان به دلیل رقابت، میکند. بنابراین ، تکامل صنعت مدرن، همان بنیادی را که بورژوازی براساس ان تولید میکند ومحصولات را به تصاحب خود درمیاورد از زیر پایش فرومیپاشدو بدین ترتیب، انچه بورژوازی بیش ازهمه به وجود میاورد گورکن خویشتن است.”
جامعه سرمایداری که با پول وزورنظامی درجهان امروز، توسعه وگسترش یافته است به سادگی نمی شود که ازمیان رفت. بلکه با رشد اگاهی طبقاتی “پرولتاریای صنعتی جهانی” ومبارزه پیکیرمشترک انان امکان پذیرخواهد بود، تا خویشتن را یکجا باسایراقشار زحمتکش دنیا از قید ظلم واستبداد نیروهای زوروسرمایه ، رهایی دهند. به گفته کارل مارکس:” رهایی طبقه کارگربه نیروی خود طبقه کارگر موفق میشود”. برای این منطور پرولتاریای کشورهای محتلف جهان،برای مبارزه اگاهانه طبقاتی اتحادیه های صنفی رابرای تشکل جمعی خود بوجود اورده ،تا مشترکن علیه نظام جهانی سرمایداری برای بدست اوردن اهداف خویش مبارزه نمایند.
به گفته فریدریش انگلس که :” شرایط طبقه کارگردرهمه ای جهان ، تحت تاثیر پیشرفت سرمایداری است وپرولتاریا را محبور میسازد به همان سرعتی که زندگی او دراین پهنه ای تاریخی به منصه ظهورمی رسد ، به سوی اتحادنیروهای خود در یک مقیاس بین المللی گام برداردوهیچ چیزی نمیتواند جلوی نیروهای متحد بین المللی جامعه ای بورژوازی را بگیرد،جز نیروهای متحد بین المللی کارگر.انگیزه ای خود انگیخته ای پرولتاریا به سوی اتحادومشترک بین المللی نتیجه عوامل سیاسی واقتصادی است.” این امر را کارگران جهان در تمام انقلابات جهانی وبرای خواستهای صنفی خویش درعمل تبارز داده وبرای منافع همدیگر الی سرحد جوغه های داروحبسهای دایمی زندگی و جانهای شیرین خودرا نثارنموده اند.بدین منظور ، اول می راروز “همبستگی بین المللی طبقه کارگر”، در جهان میشناسند.
اول ماه می مصادف است به روز “همبستگی طبقه کارگر” که درسال 1889 در دوهمین کنگره انترناسیونالیزم کارگری ، نامگذاری شده است. این روزبه یاد وگرامیداشت کارگران شهر شیکاگو که درروز اول ماه می سال 1886 ، برای اعاده حقوق خویش مبنی بر تقلیل ساعات کار به هشت ساعت درروز ، اعتصاب عمومی را اعلام کردند، میباشد. دراین روز تاریخی چهل هزار کارگرازمحلات مختلف ، کار خودرا ترک گفته با اعضای خانوداهای خویش به خیابانها امدند.
در روز بعدی، دوم می 6هزار کارگر فابریکه ماشین الات، میتگی بزرگی رادر همین شهر برگذار کردند واین عمل کارگران خشم روسای فابریکه هاربراورده وکارگران اعتصاب کننده را از وظایف شان اخراج وبه عوض شان افراد معامله کر وسازش کاراعتصاب شکن را تعین نموداند. درنتیجه برخورد کارگران برکنارشده واعتصاب شکن ومداخله پولیس ، شش تن کشته وپنجصد تن زخمی شدند. پولیس با دسیسه به محل اعتصاب درمیان کارگران بمبی را نفجارداده وبا این بهانه نیروهای خون اشان نظام سرمایداری پولیس که انفجار بمب راسازمان داده بود، در تجمع کارگران حمله برده ورهبران انهارا دستگیر نمودند. دراین دستگیر ی هشت تن از رهبران انان که عبارت از:”پارسونیز، اسپایز، فیلدن، فیشر، شواب ، نی بی،لینگ، وانجل ” میباشند،بنام محرکین اصلی وقتل اگاهانه محکمه کردید. از جمله رهبران دستگیر شده هریک :اسپایز،پارسونر، انجل، فیشرو لینگ با محکمه نمایشی وتوطئه امیز محکوم به مرگ شده وبتاریخ چهارده نوامبر سال 1887،حکم اعدام بالایشان اجراء کردید. یک تن دیگر بنام« لینگ» با اگاهی اعدام رفقای همرزمش درزندان خودکشی نمود ،ومتباقی به حبس ابدی محکوم شداند.
درروز اعدام بتاریخ چهاده نوامبر سال 1887، زمانیکه محکومین اعدام را بسوی جوغه دارانتقال میداداند ، ازجمله یکی انها بنام«اسپایز» درنزدیکی جوغه دارچنین با صدای بلند میگفت که:” یک روز میرسد که سکوت ما قویتر از صدایی باشد که شما امروز حفه اش میکننین وهمچنان ادامه میدهد که: ای مردهای امریکا، اجازه میدهید حرفم را بزنم؟ قوماندان ماتسن، بگذار حرف بزنم! بگذار خلق صدایم را بشنود!و بعدن زیر پایش خالی شد!.””
اعدام ظالمانه که براساس توطئه حاکمیت نطام سرمایداری بالای کارگران پیچاره ومظلوم صورت گرفت ، موجب خشم ونفرین کارگران جهان قرارگرفت. به همین سبب بودکه ، کنگره انترسیونالیزم دوم پرولتری درسال 1889، روز اول می را بنام “روزجهانی کارگر” نامگذاری کرد.در جریان خاکسپاری اعدام شده گان هزارهاتن ازکارگران شرکت ورزیده بودندو دراثنای خاکسپاری کارگران بخشی از سرورد انترناسیونال کارگری را دراین روز می خواندند:« بیبینید ما راهپیمایی میکنیم ، ظالمین اکنون مثل بید می لرزند» .
امروز ماشاهد احتراز مردم جهان ازاجرای پلانهای ضد انسانی نظام سرمایه مبنی برسیاستهای “رضایتی” وقوانین ظالمانه درکشورهای که به بحران وضعف اقتصادی قرار دارند ، میباشیم . این اقدامات در نقاط مختلف جهان با تظاهرات خیابانی تا سرحد خشونت با نیروهای پولیس وکشتار وزخمی شدن مردم انجام شده است. تشکل جنبشهای توده ای زیرنام جنبش 99 فیصد ،که حمایت وپشتبانی خودرا از 99 فیصد مردم جهان که درفقر زندگی دارند، علیه 0.1فیصد مردمیکه مقدار 148 تریلیون دالر را در اختیا دارد ،ناشی از انزاجار عمیق انها ازسیاستهای نظام مالی و نیولیبرالیزم درجهان میباشد . همچنان جنبش وال ستریت امریکا و جنبش توده های اروپا علیه نظام مالی اتحادیه اروپا همه ساله با رهپیمایی وتظاهرات خیابانی اواز وناله، صدها میلیونها انسان زحمتکش تهی دست رابه گوش رهبران نظام زور وسرمایه میرسانند.نظر به امار وارقام داده شده از جانب سازمانهای مدنی در جهان هروزفقیر فقیرتر وثروتمند ثروتمندتر شده اند.
طوریکه درمانیقست طبقه کارگران جهان امده است:” تاریخ کلیه جامعه هائی که تاکنون وجودداشته،تاریخ مبارزه ای طبقاتی است.”
علی رستمی 28.4.2015 المان .ا
