چگونه غرب از نازی‌ها دفاع می‌کند
نویسنده: توماس روپر Thomas Röperمترجم: م. نوری برگرفته از : وبسایت آنتی اشپیگل، ۳ مارس ۲۰۲۲ *
کسانی که در غرب از اوکراین حمایت می‌کنند غالبا نمی‌دانند از چه کسانی دفاع می‌کنند و روسیه علیه چه کسانی مبارزه می‌کند.
در حال حاضر سیاستمداران و رسانه‌های غربی در اعلام همبستگی و دادن وعدۀ کمک مالی به دولت اوکراین از هم سبقت می‌گیرند و صدها‌هزار نفر در خیابان‌ها علیه عملیات نظامی روسیه تظاهرات می‌کنند. اگر آنها می‌دانستند روسیه علیه چه کسانی در اوکراین می‌جنگد، آیا کماکان از اوکراین حمایت می‌کردند؟ می‌خواهم فقط جهت یادآوری به پاره‌ای نکات اشاره کنم و از خوانندگان این مطلب می‌خواهم به منابع ارائه شده رجوع نمایند و اطمینان حاصل کنند که این موضوعات زاییدۀ ذهن من نیستند.
«روس‌های پست را بکشید»
در نوامبر ۲۰۱۹ یورونیوز از یک اردوی تابستانی در اوکراین گزارش داد. همان موقع من در مقاله‌ای در مورد این گزارش نوشتم:
«در اوکراین اردوهای تابستانی برای بچه‌ها، حتی بچه‌های هشت ساله برگزار و در خلال آنها به بچه‌ها کار با کالاشنیکف و برای کشتن روس‌ها آموزش داده می‌شود. در گزارش یورونیوز گفته می‌شد: «مربی آنها، یوری چرکاشین، نظامی باتجربه که در مناطق روس‌زبان شرق اوکراین علیه جدایی‌طلبان جنگیده است به بچه‌ها می‌گوید:
ما هیچوقت به مردم شلیک نمی‌کنیم. ولی جدایی‌طلبان و اشغال‌گران روس را ما آدم نمی‌دانیم، به‌همین دلیل هم، شما می‌توانید و باید به آنها تیراندازی کنید.» این جملات را من محترمانه ترجمه کرده‌ام. در گزارش اصلی که دیروز از تلویزیون روسیه پخش شد، صحبت از این می‌شود که روس‌ها «آدم‌هایی پست‌تر از انسان‌های دیگر» هستند. و در ادامۀ گزارش گفته می‌شود که چنین اردوهایی که توسط گروه‌های راست افراطی برگزار میشوند حتی کمک مالی دولتی نیز دریافت می‌کنند.
علامت‌ها و نشان‌های اس اس‌ها در ارتش اوکراین
در دسامبر ۲۰۱۸۹ من در این‌باره نوشتم که رئیس‌جمهور سابق اوکراین، ویکتور پروشنکو از نیروهای نظامی خود دیدار کرده است، نیروهایی که اکنون سخاوتمندانه از کشورهای غربی سلاح دریافت می‌کنند.( به‌همراه آن گزارش عکس‌هایی نیز از پروشنکو با نظامیان منتشرکردم) که روی اونیفورم آنها علامت اس اس‌ها دوخته شده بود و ظاهرا این مسأله برای رئیس‌جمهور وقت عادی بود. سربازان گردان آزوف Asow که با افتخار علامت مزبور را روی لباس‌ها و وسائل‌شان استفاده می‌کنند، علامتی که استفاده از آن در آلمان ممنوع است، مسئول جنایات جنگی بیشماری در شرق اوکراین هستند و در این رابطه هیچگاه تحت پیگرد قضایی قرار نگرفته‌اند.
در اوکراینی که غرب در حال حاضر جانانه از آن دفاع می‌کند، جان دگراندیشان در خطر است. در ماه مه ۲۰۱۹ من از سرنوشت سیزده مخالف سیاسی و روزنامه‌نگار منتقد در اوکراین گزارش دادم و عکس‌های آنها را نیز منتشر کردم.
(از گزارش سوم ماه مه ۲۰۱۹: در حالیکه آلمان و رسانه‌های غربی پس از کودتای میدان و روی کار آمدن پروشنکو اوکراین را مأمن دموکراسی می‌دانند و آنگلا مرکل برای اعلام حمایت، شانزده بار با پروشنکو دیدار کرده است، روزنامه‌نگاران منتقد و مخالفین سیاسی به قتل می‌رسند. در اوکراین زندان‌های مخفی برای زندانیان سیاسی وجود دارند که زندانیان در آن مفقودالاثر میشوند، بدون ارتباط با دنیای خارج. زندان‌هایی که در آن خشونت و شکنجه اعمال می‌شود.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در بیست گزارش خود به این نکات و وضعیت حقوق بشردر اوکراین پرداخته است، ولی رسانه‌های غربی در این زمینه قاطعانه سکوت می‌کنند. حتی زمانی که یک افسر اطلاعاتی اوکراین پس از فرار به روسیه مفصلا در بارۀ همۀ این مسائل گزارش داد، سکوت غربی‌ها شکسته نشد.)
اوکراین در سازمان ملل به قطعنامۀ محکوم کردن ناسیونال سوسیالیسم رأی منفی می‌دهد
روسیه همه ساله به‌طور مرسوم قطعنامه‌ای را به سازمان ملل تحت عنوان «مبارزه با ستایش ناسیونال ــ سوسیالیسم، نئونازیسم و سایر اعمالی که در راستای تشدید نژادپرستی، تبعیض نژادی، بیگانه‌ستیزی و عدم رواداری است» پیشنهاد می‌کند. در این قطعنامه به همۀ کشورهای عضو سازمان ملل متحد توصیه می‌شود در راستای تحقق وظایف بین‌المللی خود در عرصۀ حقوق بشر، تمهیدات لازم را اتخاذ نمایند تا از تحریف نتایج جنگ دوم جهانی، از انکار واقعیات جنایات ارتکاب یافته علیه بشریت و جنایات جنگی جلوگیری شود و هر نوع تبعیض نژادی ریشه کن گردد.
در سال ۲۰۲۰، ۱۳۰ کشور به این قطعنامه رأی مثبت، و ۵۱ کشور از‌جمله آلمان، کشورهای عضو ناتو، کشورهای عضو اتحادیۀ اروپا، متحدان آمریکا در آسیا و آمریکای شمالی و تعدادی کشورهای کوچک به آن رأی ممتنع دادند. فقط دو کشور به قطعنامۀ پیشنهادی علیه ستایش نازیسم و نژادپرستی رأی منفی دادند: اوکراین و آمریکا.
تکریم از همدستان نازی‌ها
قهرمان ملی اوکراین فعلی استپان باندرا است که در اس اس نازی‌ها خدمت کرده بود و در خلال جنگ دوم جهانی در کشتار جمعی و سایر جنایات علیه بشریت مشارکت داشت. در اوکراین علناً سلام هیتلری مرسوم شده، راهپیمایی‌هایی با مشعل برگزار می‌شود، صحنه‌هایی که ما در فیلم‌های دهۀ سی میلادی دیده‌ایم. سلام ملی در حال حاضر «هایل اوکراین، هایل قهرمانان» است. باید توضیح دهم که عبارت فوق‌الذکر در رسانه‌های آلمان «افتخار باد بر اوکراین»، «افتخار باد بر قهرمانان» ترجمه می‌شود که طبیعتاً ملایم‌تر به‌نظر می‌رسد. این ترجمه چندان هم خلاف واقع نیست، چون واژۀ مورد استفاده در اوکراین «سلاوا»، هم به معنی افتخار یا شهرت به‌کار می‌رود، هم برای سلام و آرزوی سلامتی. مشکل اینجاست که در آلمانی واژه‌ای کهن یعنی «هایل» با همان معانی ذکر شده موجود بوده و چون در دوران نازی‌ها از آن استفاده می‌شده، منسوخ شده است. همینطور در زبان اسلاوها هم واژۀ «سلاوا» واژه‌ای قدیمی، از ریشۀ آلمانی است و در همان معانی ذکرشده به‌کار می‌رود. معادل این واژه در انگلیسی نیز «هایل» به معنی سلام است که آنرا به‌عنوان مثال می‌توان در نوشته‌های شکسپیر یافت، «هایل مکبث» که «سلام بر مکبث» ترجمه شده است. واژه‌هایی نظیر اسکای هایل یا پتری هایل نیز که امروزه مرسومند از همین ریشه‌اند.
«هایل »زمانی در آلمان واژه‌ای معمول بود. ولی تاریخ را نمی‌توان تغییر داد. در دوران نازی‌ها از این واژه استفاده می‌شد و امروزه به حق از آن استفاده نمی‌شود. در کشورهای اسلاو نیز معنی لغت «سلاوا» روشن است. در دوران اتحاد جماهیر شوروی نیز از این لغت استفاده می‌شد، به‌عنوان مثال «درود بر کمونیسم» ولی شوروی در معرض این اتهام قرار نمی‌گرفت کشوری طرفدار نازی‌ها باشد. نکتۀ باریک در همین جاست که این واژه در کدام چهارچوب و در کدام متنی استفاده شود و منظور از آن افتخار یا شهرت یا سلام باشد؟ شعار یا عبارت «سلاوا اوکراین، سلاوا قهرمانان»، پس از وقایع میدان به‌نوعی به سلام رسمی «دولت جدید» تبدیل شده است و دولتمردان اوکراین نطق خود را با این عبارت به پایان می‌رسانند و ایضاً این عبارت از سوی ناسیونالیست‌های اوکراین در راهپیمایی‌های با مشعل استفاده می‌شود، درست همانگونه که نازی‌ها آنرا بین سال‌های ۱۹۴۵ ـ۱۹۳۳ به‌کار می‌بردند.
اجبار به اوکراینی شدن
در ۱۸ ماه مه ۲۰۲۱ رئیس‌جمهور اوکراین «قانون مربوط به خلق‌های بومی» را به مجلس ارائه داد که اکنون تصویب نیز شده است. طبق این قانون شهروندان اوکراین از حیث ملیت به سه دسته تقسیم شده‌اند و دارای حقوق متفاوتی نیز می‌باشند.
دستۀ اول طبیعتاً قوم اوکرایینی است. دستۀ دوم گروه‌های قومی کم تعدادی هستند که در شبیه‌جزیرۀ کریمه زندگی می‌کنند. به‌نظر می‌رسد که اگر شبه‌جزیرۀ کریمه به اوکراین الحاق می‌شد، این گروه در دستۀ جداگانه‌ای قرار نمی‌گرفتند. گروه بندی مجزای اهالی کریمه به‌نظر بیشتر تبلیغات رسانه‌ای است و باید چنین تصوری را القا کند که اوکراین کریمه را متعلق به خود می‌داند. دستۀ سوم اقلیت‌های دیگرند یعنی روس‌ها، لهستانی‌ها، مجارها، رومانیایی‌ها و غیره.
به موجب این قانون ملیت‌های مختلف از حقوق متفاوتی نیز برخوردار می‌باشند. به‌عنوان مثال حق تأسیس مراکز آموزشی به زبان مادری یا دریافت کمک مالی از دولت به دستۀ سوم، یعنی اقلیت‌ها داده نشده است. هدف از تصویب این قانون فشار بر اقلیت‌ها برای اوکرایینی شدن آنهاست. علاوه براین در سال ۲۰۱۹ «قانون زبان» تصویب شد که گام به گام به مرحلۀ اجرا گذاشته خواهد شد. (مضمون این قانون به‌طور خلاصه اینست: الزام به استفاده از زبان اوکرایینی در مراکز آموزشی، در عرصۀ بهداشت و پزشکی، در صنایع فیلمسازی و دوبلۀ فیلم، برگزاری کنسرت، مراسم فرهنگی، هنری و غیره، الزام به شرکت در امتحان زبان اوکرایینی و اخذ گواهینامه برای کارکنان دوایر دولتی، صاحب منصبان کشوری و قضایی و غیره، تعیین زبان اوکرایینی به‌عنوان زبان رسمی کشور و قابل مجازات دانستن عدم رعایت آن یا مخالفت با آن.)
وضعیت حقوق بشر در اوکراین
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد همه ساله دو گزارش در بارۀ وضعیت حقوق بشر در اوکراین تهیه می‌کند.
در همۀ این گزارشات اوکراین که از سوی دولتمردان و رسانه‌های غربی و پس از کودتای میدان به‌عنوان کشوری در راه دموکراسی ارزیابی می‌شود، به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. انتقادات کمیساریای عالی دقیقاً در زمینه‌هایی است که در فوق به آنها اشاره شد. علاوه براین کمیساریای عالی از این مسأله نیز انتقاد کرده که به جنایات میدان (در خلال کودتا ــ توضیح مترجم ) یعنی تیراندازی به سوی مأمورین پلیس و تظاهرکننده‌ها و همچنین فاجعۀ اودسا رسیدگی نمی‌شود. در این گزارشات از وضعیت اقلیت‌های ساکن اوکراین، صرفنظر از تعلق آنها به ملیت‌های مختلف، دگراندیشان سیاسی، دگرباشان یا روزنامه‌نگاران منتقد نیز انتقاد شده است.
رسانه‌ها
پس از وقایع کودتای میدان در سال ۲۰۱۴، رسانه‌های آلمان تا به امروز در مورد همۀ مسائل فوق‌الذکر مهر سکوت بر لب زده‌اند. مجلۀ اشپیگل در مورد هدف اعلام شدۀ روسیه «نازی‌زدایی از اوکراین» نوشته است:
«در بین افسانه‌های تبلیغاتی که پوتین و رژیم او به شهروندان خود ارائه می‌دهند،”ضروری بودن نازی‌زدایی کذایی” از همه وحشتناک‌تر است. حتی در اتحاد جماهیر شوروی نیز چنین تحریف احمقانه‌ای صورت نمی‌گرفت. رئیس‌جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی که پوتین در پی اوست، خود یهودی است.»
استدلالی قوی برای خوانندگان اشپیگل، زیرا آنها واقعیت‌های ذکر شده در این مطلب را نمی‌دانند، آنها هیچ چیزی در مورد اینکه بچه‌های اوکراین با کمک مالی دولت در اردوها آموزش نظامی می‌بینند و یاد می‌گیرند که باید «روس‌های پست‌تر از انسان» را کشت نمی‌دانند، آنها نمی‌دانند از چه علامت‌هایی در ارتش اوکراین استفاده می‌شود، از قتل‌های سیاسی اطلاع ندارند، از قوانین زبان و نژادپرستانه خبر ندارند که به آنها نه تنها روسیه بلکه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد نیز انتقاد دارد.
و کسی که این روزها در آلمان و با این تصور به خیابان می‌رود تا علیه حملۀ پوتین شرور و به نفع دولت دموکرات اوکراین در تظاهرات شرکت کند، در اصل به نفع یک رژیم نازی و علیه کشوری تظاهرات می‌کند که در صدد نازی‌زدایی از اوکراین است. اینکه روسیه راه دیگری جز مداخلۀ نظامی نیافت، در کنار مسائل عدیدۀ دیگر به این مسأله نیز باز‌می‌گردد که غرب به این دولت نازی از سال ۲۰۱۴، پنجاه میلیارد کمک نظامی کرده است، به جای اینکه با آن مقابله کند. ولی آلمانی‌هایی که علیه پوتین تظاهرات می‌کنند هیچکدام از اینها را نمی‌دانند، همانطور که نمی‌دانند اوکراین به قطعنامۀ مبارزه با ناسیونال سوسیالیسم رأی منفی می‌دهد.
توضیح مترجم:
در خاتمۀ مطلب، نویسنده ویدیوهایی از راهپیمایی‌ها با مشعل، سلام نازی‌ها در مسابقات ورزشی و نظائر آنرا ضمیمۀ مطلب کرده است که علاقمندان می‌توانند با مراجعه به آدرس وبسایت آنها را مشاهده کنند.
* https://www.anti-spiegel.ru/۲۰۲۲/wie-der-westen-nazis-verteidigt/
