زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

انگیزه های سفرملایعقوب به قطر 

                            نوشته ی : اسماعیل فروغی       اخیراً…

از واگرایی های سیاسی تا اشتباه ی راهبردی و تاریخی

نویسنده: مهرالدین مشید شعار های قومی دشمنی با وحدت ملی و…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

قمست سوم ایجاد اصلاحات و نخست وزیری شاه محمود: به نظر میرمحمد…

«
»

نقش آمریکا در رقم خوردن کابوس‌های بشردوستانه جهان

یک گزارش به بررسی نقش آمریکا در ایجاد فاجعه های مختلف در جهان پرداخته است.

جست‎وجوی عبارت «آمریکا اهداکننده کمک‌های بشردوستانه به…» نتایجی را برای چندین کشور به نشان می‌دهد؛ اتیوپی، افغانستان، نیجریه، یمن و…

به گزارش «ریسپانسیبل استیت کرفت»، دولت آمریکا از افغانستان گرفته تا تیگرای و گواتمالا، به دنبال این بوده است که تأثیرات سیاست‌های خود یا شرکای خود را از طریق کمک به جای پاسخگویی، از بین ببرد.

سیاستگذاران در واشنگتن ممکن است خود را به خاطر این اقدامات تحسین کنند، اما در واقع هیچ مقداری از کمک‌های بشردوستانه نمی‌تواند درگیری‌های لاینحل و شوک‌های آب و هوایی را که آمریکا به ایجاد یا فعال کردن آن‌ها کمک کرده است، حل کند.

کمک‌های بشردوستانه یک شکست اضطراری است، نه راه حلی برای از بین بردن رنج بشر؛ با این حال، به طور فزاینده‎ای، کمک‌های بشردوستانه به عنوان کاری که آمریکا می‌تواند در یک موقعیت چالش برانگیز انجام دهد، ارائه می‌شود، و اغلب نادیده گرفته می‌شود که چگونه دیگر سیاست‌های نظامی این کشور در وهله اول به ایجاد یا تشدید این رنج کمک می‌کند.

علاوه بر این، آمریکا و بسیاری دیگر از کشور‌های شمالی کره زمین از کمک‌های بشردوستانه به عنوان پاسخی به عوامل اصلی بی‌ثباتی استفاده می‌کنند و این کشور‌ها به دنبال رسیدگی یا جلوگیری از معضلات اساسی نیستند.

اغلب، از برمه تا سوریه، جامعه بین‌الملل شاخص‌های آشکار درگیری بالقوه و بی‌ثباتی اقتصادی را نادیده می‌گرفت و تا زمانی که خشونت‌ها شروع شد، به کار معمول خود ادامه می‌داد؛ هنگامی که یک بحران رخ می‌دهد، مداخلات بشردوستانه بین المللی در آن نقطه تأثیر محدودی دارد.

در بیش از ۲۰ سال گذشته آمریکا و یا متحدان نظامی آن به ایجاد یا تشدید کابوس‌های بشردوستانه کمک کرده‌اند.

به اصطلاح کمک‌های آمریکا و متحدانش مانند فراهم کردن گاز و کبریت برای آتش زدن و سپس انداختن چند سطل آب روی آتش، آن هم بدون عدالت برای کسانی که در این فرآیند سوختند و کشته شدند، است.

این فقط مداخلات نظامی آمریکا نیست که به ایجاد نیاز به کمک‌های بشردوستانه منجر می‌شود.

تحریم‌های آمریکا و در برخی موارد رژیم‌های تحریم لایه‌ای که به عنوان تحریم در حال حاضر در افغانستان، کره شمالی و کوبا وجود دارد، باعث رنج بشردوستانه می‌شود.

در موضوع افغانستان، دولت بایدن حتی پس‌انداز شهروندان افغانستانی را به گروگان می‌گیرد تا به ظاهر طالبان را مجازات کند اما مردم را به معنای واقعی کلمه گرسنه نگه می‌دارد تا از پرداختن آنان به نتیجه اشغال نظامی توسط آمریکا اجتناب کنند.