نقش آمریکا در ایران
دکتر بیژن باران
نقش 2گانه آمریکا مثبت در پویش جامعه در جهت مدرنیسم و منفی در سرکوب سکولاریسم به کمک مذهب در سده 20 ایران بود. جنبه های مثبت فرهنگی، فنآوری، اجتماعی بوده؛ در لایه های طبقات متوسط آینده نگر در این 100 سال از زبان انگلیسی، پژوهش طبی و مهندسی، پذیرش دانشجو، تا فیلم، پوشاک، وسایل خانگی، رفتار مدرن تجلی می کنند. در افواه هر رخداد کلان را توطئه انگلیس دانسته که در دایجان ناپلون پزشگ زاد جاودانی شد. ولی روشنفکران اپوزیسیون ایران بخاطر تضاد شوروی با امپریالیسم آمریکا در سده 20 تکامل سرمایه داری آمریکا را ایستا و دشمنانه انگاشته؛ با ندید ارتجاع بومی همراه کرده اند.
جنبه های منفی نفهمی فرهنگ اکثریت شیعی، در خدمت به منافع اسراییل و عربستان، تضییع حق ایران بخاطر تخالف با شوروی/ روسیه، کمک به عراق و ندید بمبهای بیولوژیک در جنگ 8ساله، کودتای 28مرداد بضد حکومت سکولار دکتر مصدق اند. ایران نیاز به فنآوری دیجیتال، هواپیمای مسافری، وصل به شبکه بانکی جهانی دارد که هر 3 در کنترل آمریکایند. از 200 کشور سازمان ملل تنها ایران، کره شمالی، بوتان با آمریکا رابطه دیپلماتیک ندارند- این از عقل سلیم دور است. بوتان رابطه گرم دارد.
در 200 کشور سرمایه داری 2نوع سرمایه یکی وصل به سرمایه جهانی بسرکردگی آمریکا و دیگری سرمایه بومی در 50 سال گذشته انباشت شده است. سرمایه های بومی در ترکیه، ایران، عربستان با ایده الوژی سنی عثمانی، سنی سلفی، شیعی ولایی می خواهند از سرمایه جهانی کمی فاصله بگیرند. لذا سیاستهای خارجی زاویه دار با سرمایه جهانی می گیرند. سرمایه بومی در انگلیس در رفراندوم 2016 با 52% رای از اتحادیه اروپا جدا شد. گرایش ضدجهانی در دیگر اعضای جی 20 هم هست.
تعامل عصر گلوبالیزاسیون در مناسبات تجاری در برجام، خرید 200 هواپیما، سرمایه گذاری خارجی می باشد. برجام بانک مرکزی ایران را به جهان وصل کرد. فواید برجام ظرف سال گذشته بقرار زیرند: سفر 2 رییس جمهور اتریش و خلق چین به ایران، سفر روحانی به ایتالیا و فرانسه با امضای 14 سند به ارزش 17 میلیارد دلار، ترخیص 100 میلیارد دلار حسابهای ایران در بانکهای خارجی، خرید 114 ایرباس به ارزش 25 میلیارد دلار، سرمایه گذاری پژو-سیتروئن و توتال بمبلغ 436 میلیون دلار و خرید نفت، وصل شدن به 400 بانک جهانی، لغو تحریمهای ثانویه آمریکا بر صادرات نفت ایران و بیمه. http://www.saat24.com/news/143029
اکنون ایران می خواهد 7 فرودگاه با فرانسه ساخته؛ 200 هواپیمای مسافری بخرد. از میتسوبیشی ژاپن 80 هواپیمای کوتاه برد 70نفره می خرد. تنها 8 فرودگاه از 200 فرودگاه ایران فعالند. این حرکت ایران در جهت گسترش سیاحت و توازن با درآمد نفت و گاز مهم است. هواپیما های ایران کم، فرسوده، محدود، قدیمی اند. جتهای مسافربری مطمئن بویینگ و 10% قطعات اصلی ایرباس در کنترل آمریکا ست. بخاطر عدم دریافت قطعات نو، بویینگهای ایران هم سانحه سازند. مجلس نمایندگان آمریکا جلوی فروش بویینگ را گرفته؛ ولی رای سنا و پرزیدنت موافق خواهند شد. بی بی سی 2016/05/16.
حاکمیت ایران 2 جناح اصولگرا و اعتدالگرا دارد. اولی کشور را جزیره ای انگاشته که منابع ملی را در خدمت مال اندوزی و آرمان خود بکار می برد. دومی کشور را جزیی از جهان در مناسبات تجاری و سیاسی می خواهد. لایه های حاکمیت با رای مردم ثروت ملی، قدرت دولتی، منزلت اجتماعی را تقسیم می کنند. آنها بقرار زیرند: بیت رهبری، اصلاح طلبان، بلوک رفسنجانی، ‘جنبش سبز’، اصولگرایان مصباح یزدی، سپاه پاسداران و فرامرزی قدس، محافظه کاران سنتی، روحانیت شیعی، بلوک احمدی‌نژاد.
جناح اعتدالگرا برای رشد سیاحت به بازسازی فرودگاهها، خرید هواپیماها، رفع تشنج با آمریکا و همسایگان نیاز دارد. تحریم و انزوای جهانی برای شرکتهای مسافری زیان آورند. شرکتهای هوایی ایران بسیار پرسانحه بوده؛ لذا سپهر ایران را شرکتهای غربی، ترک، عرب در اختیار دارند. بخاطر تحریمها، هواپیماهای نظامی قدیمی سانحه سازترند. 20 سانحه هوایی با 1147 مرگ در ایران از 2000 تا 2014، بقرار زیرند. در این 15 سال معدل 76 نفر در سال مردند. تاریخ، محل سانحه، نوع هواپیما، نام شرکت، کشته شدگان بقرار زیر اند:
مارس ۲۰۱۴ سقوط نزدیک جزیره کیش فالکن ۲۰ سازمان هواپیمایی کشوری ۴ نفر.
ژانویه ۲۰۱۱ سقوط نزدیک ارومیه بوئینگ ۷۲۷ ایران ایر ۷۷ نفر.
ژانویه 2010 سانحه توپولوف در فرودگاه مشهد با 154 سرنشین بخیر گذشت.
سپتامبر ۲۰۰۹ سقوط هنگام مانور هوایی نزدیک ورامین ایلیوشین ۷۶ – سیمرغ نیروی هوایی ارتش ۷ نفر.
ژوئیه ۲۰۰۹ انحراف در فرودگاه مشهد و برخورد با دیوار ایلیوشین ۶۲ آریا ایر ۱۶ نفر.
ژوئیه ۲۰۰۹ سقوط نزدیک قزوین توپولوف کاسپین ۱۶۸ نفر.
فوریه ۲۰۰۹ اصفهان آنتونوف ۱۴۰ هسا ۵ نفر.
اوت ۲۰۰۸ سقوط در بیشکک. هواپیما ایرانی در اجاره شرکت قرقیزی بوئینگ ۷۳۷ آیتک ایر قرقیزستان ۷۰ نفر.
نوامبر ۲۰۰۶ سقوط در فرودگاه مهرآباد آنتونوف ۷۴ سپاه پاسداران ۳۸ نفر.
سپتامبر ۲۰۰۶ انحراف و آتش گرفتن هواپیما هنگام فرود در فرودگاه مشهد توپولوف ایران ایر تور ۲۸ نفر.
ژانویه ۲۰۰۶ سقوط نزدیک ارومیه حامل احمد کاظمی، فرمانده نیروی هوایی سپاه فالکن ۲۰ سپاه پاسداران ۱۱ نفر.
دسامبر ۲۰۰۵ سقوط هواپیمای نظامی حامل خبرنگاران در تهران هرکولس سی ۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ۱۰۶ نفر.
آوریل ۲۰۰۵ انحراف از مسیر و سقوط در رودخانه کن بوئینگ ۷۰۷ ساها ۳ نفر.
فوریه ۲۰۰۴ سقوط نزدیک فرودگاه شارجه فوکر ۵۰ کیش ایر ۴۳ نفر.
فوریه ۲۰۰۳ سقوط هواپیمای نظامی ترابری نزدیک کرمان ایلیوشین ۷۶ سپاه پاسداران ۲۷۵ نفر.
دسامبر ۲۰۰۲ سقوط نزدیک ورامین آنتونوف ۱۴۰ ارومیست خارکیف اوکراین ۴۴ نفر.
فوریه ۲۰۰۲ برخورد با کوه نزدیک خرم آباد توپولوف ایران ایر تور ۱۱۹ نفر.
ژانویه ۲۰۰۲ سقوط به علت نقص فنی نزدیک ورامین هرکولس سی ۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ۷ نفر.
مه ۲۰۰۱ سقوط هواپیمای یاک نزدیک ساری- حامل وزیر راه دولت خاتمی یاوکولوف ۴۰ فراز قشم ۳۰ نفر.
فوریه ۲۰۰۰ تصادف هنگام فرود با یک هواپیمای دیگر در فرودگاه مهرآباد هرکولس سی ۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ۸ نفر.
منبع: بنیاد امنیت پرواز Flight Safety Foundation
برجام نه یک توافق 2جانبه بلکه بین‌المللی بوده که خود آمریکا هم عضوی در آن است. رفع برخی تحریمها تنفس اقتصاد در حوزه انرژی، نفت، صنعت، امور بانکی، تجارت ممکن کرد. برجام، با جلوگیری از ادامه و تشدید تحریمهای خارجی، اقتصاد را به “شرایط طبیعی” آن در طول 3 دهه گذشته باز گرداند. البته برخی رجال و نهادهای نظامی و امنیتی در تحریم می مانند. در این مدت، اقتصاد ایران با عوارض توسعه نیافتگی مانند تورم، بیکاری، رکود، نابرابری درآمد و از رشد ماندگی دست به گریبان بود. این عوارض تنها در دوره‌های رونق بازار نفت، دست کم برای بعضی قشرهای جامعه به طور موقت کاهش یافتند.
وزارت خارجه ایران 3 گزارش نکات مثبت و منفی برجام را به مجلس داد: در 10 سال تحریم رابطه بانکها با نظام مالی جهان گسیخته شده؛ محدودیتهای اولیه؛ افزایش تحریمهای موشکی، حقوق بشر، تروریسم؛ کارشکنیهای گروههای ذینفع؛ بازگشایی حساب های بانک مرکزی در خارج؛ برقراری 400 رابطه کارگزاری با بانکهای خارجی، برقراری ارتباط سویفت، تسویه مطالبات نفتی، سرمایه گذاری مشترک خارجی و داخلی. برجام = برنامه جامع اقدام مشترک.
غلبه بر مشکلات بنیادی اقتصاد نیاز به اراده سیاسی برای تدوین و اجرای سیاستهای توسعه دارد. در 2015، مانند سال‌های پیش، نشانه‌ای دیده نشده که باعث تشویق خارجیان به همکاری و سرمایه گذاری در ایران شود. حتی در بعضی زمینه‌ها، مسیر معکوس را پیموده است. از دولت‌ها و شرکتهای خارجی پس از برجام رفع مشکلات ساختاری و ریشه‌دار اقتصاد ایران انتظاری نابجا است. منبع بی بی سی در زیر.
سرمایه‌گذار و صاحب سرمایه غربی، به درست یا نادرست، تاکید بر خصومت با غرب و نقض حقوق بشر را نشانه حکومتی متزلزل و فاقد ثبات دانسته که برای حفظ خود، به سرکوب و ارعاب شهروندان خود متکی است. چنین برخوردهایی در سال‌های پیش باعث وضع تحریمهای خارجی علیه ایران شده؛ چنین امکانی در آینده هم وجود دارد. آیا سیاست‌ورزی خارجی تعاملی به تخفیف سیاست‌ورزی داخلی حذف‌گرا می انجامد؟ جامعه مدنی به معنای حوزه عمومی مستقل از حاکمیت است که پیگیر مطالبات دموکراتیک و منافع جمعی شهروندان است.
طبیعی است که سرمایه خود را در محیطی ناامن به خطر نمی اندازد. آنهم در شرایطی که کشورهای دیگر، درگیر رقابت فشرده برای جذب منابع مالی و فناوری موجود هستند. برجام به ایران فرصت بازگشت به صحنه اقتصاد و سیاست منطقه را داد. نیز برای حل مشکلات داخلی به ابتکار و تلاش حکومت و مردم نیاز است. http://www.bbc.com/persian/business/2016/07/160714_l03_key_nuc_barjam
در 1392 حاکمیت 37 میلیون رای از 50 میلیون رای داشت. اکثریت رای با اعتدالگراها بود؛ ولی اهرمهای قدرت را اقلیت اصولگرا دارند. در قبل از انقلاب نوعی بناپارتیسم حاکم بود که حاکمیت به شخص شاه وابسته بود. در انقلاب این وابستگی فردی با سفر شاه به خارج و سرنگونی سلطنت دیده شد. این توهم در بخشی از نخبگان ایرانی هم بجا مانده که قدرت نتیجه انقلاب را در دست فرد یا گروه ارزیابی کرده؛ نه برخاسته از طبقات بیرون از قدرت ماقبل انقلاب. لذا مترصد آنند که با براندازی فرد یا گروه برود؛ حاکمیت بدست دیگری و دیگران بیافتد. با این خیال غلط که وضع بهبود خواهد یافت. براندازی و کودتا دمکراسی نمی آورند.
آیا کودتا واقعاً می‌تواند دمکراسی را تقویت کند؟برای ارزیابی رابطه‌ی میان کودتا و دموکراتیزاسیون، از کودتا علیه دمکراسی‌ها صرف‌نظر کردیم، و تنها به کودتا علیه دیکتاتوری‌ها پرداختیم. دریافتیم که خواه در دوران جنگ سرد و خواه پس از آن، همبستگی معناداری میان کودتا و دموکراتیزاسیون وجود ندارد. بر عکس، کودتاگران معمولاً دیکتاتورها را برکنار می‌کنند؛ دیکتاتورهای دیگری را به جای آنها می‌نشانند. http://aasoo.org/articles/170/
جستار آسو ادامه می دهد: بسیاری از کودتاها علیه دیکتاتوری‌ها نقض حقوق بشر را افزایش می‌دهد. با استفاده از معیار سرکوب سالانه نشان دادیم که پس از کودتاهای منتهی به تأسیس دیکتاتوری‌های جدید، خشونت دولتی علیه شهروندان افزایش می‌یابد. علاوه بر این، با استناد به داده‌های ماهانه گفتیم که در دوران پس از جنگ سرد، به استثنای یک مورد، در همه‌ی موارد پس از کودتا علیه دیکتاتوری‌ها شمار قتل شهروندان افزایش یافته یا تغییر نکرده است. به اختصار می‌توان گفت: حتی اگر خود کودتا خونین نباشد، ماه‌های پس از آن می‌تواند خونین باشد.
در حالیکه باید با تجربه مصر سیسی، الجزیره دهه 1990، ترکیه اردغان دید که دینورزان اکثریت آراء را در انتخابات آزاد خواهند داشت. درآمد ملی عمدتا نفت و گاز در دست حاکمیت است. لایه های غالب در هر دوره گاهی لایه های مغلوب را حصر و بند می کنند. در عصر امپریالسم صدور سرمایه به کشور عقبمانده، بد بود. در گلوبالیزاسیون کشورهای جنوبی برای جذب سرمایه خارجی با هم رقابت می کنند.
گرینفیلد، ناظر بازارهای سرمایه گذاری مستقیم خارجی FDI نوشت: با رفع تحریمهای سازمان ملل سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران افزایش یافت. در 2013 ایران 3 پروژه FDI تعداد 352 شغل و 79 میلیون دلار آورد؛ در 2014 به 8 پروژه با 2732 شغل و 1.67 میلیارد دلار رسید؛ در 2015 به 9 پروژه و 48% افزایش سرمایه رسید. ولی در 2016 ایران 22 پروژه با 5376 شغل، 3.5 میلیارد دلار صدور سرمایه Capex به کشور از خارج دارد. این صدور سرمایه به ایران بالاترین نرخ سرمایه گذاری 3ماهه در تاریخ ثبت بازارها از 2003 می باشد.
این افزایش تعداد شغل و صرف سرمایه خارجی در 3سال همآهنگ با افزایش سرمایه گذاری خارجی 15% در خاورمیانه است. برای سرمایه گذاری این 3 سال کره جنوبی و آلمان رویهم 2.15 میلیارد دلار داده اند. گرایش افزایش FDI در ایران تداوم خواهد داشت. در 2016 ایران رتبه سوم در 12 کشور، پس از امارات و عربستان دارد. پایتخت، تهران 36% در 2016 و 41% در ژانویه 2013 سرمایه خارجی را جذب کرد. تحریم بین المللی در ژانویه 2016 برداشته شد که FDI در 3 حوزه خدمات مالی، وسایل الکترونیک مصرفی، بازیابی انرژی در کشور شد. http://www.bbc.com/persian/blogs/2016/06/160623_l44_nazeran_khomeini_usa اسناد خارجی در باره انقلاب
ایران توان جذب سیاحتگران، سامانه دانش اینترنت مانند ec تجارت برقی، خدمات برای طبقه متوسط نوکیسه را دارد. می تواند بجز سیاحت، بازار وِیژه مانند جراحی زیبایی، بازار رایانه ای، اپهای آیفون/ تلفن دیجیتال هوشمند به منطقه ارایه دهد. رشد خدمات در ورزشگاه/ بدنسازی، بناسازی، خوراک، مصرف انرژی، پوشاک، تفریحات چشمگیر است. ولی رشد فحشاء، اعتیاد، فقر، بیکاری بیشتر است. عوارض روانی در مقابل تبعیضات جنسی، دینی، قومی، فرقه ای سنی/ شیعی، فساد مالی، مافیای پولی رشد جامعه را کند می کنند. اموال تحت کنترل بیت، آستان رضوی، داراییهای سپاه در سایه تحریم به دولت مالیات نمی دهند. آنها به انباشت سرمایه مشغولند که محدود، محلی، سنتی است. لذا رغبتی به وصل اقتصاد ایران به جهان ندارند.
منابع. 2016/08/16
http://aasoo.org/articles/170/ آیا کودتا برای دموکراسی مفید است؟ دِرپانوپولوس، اریکا فرانتز، باربارا گِدِس، جوزف رایت، ترجمه عرفان ثابتی.
بخشی از مقاله سایت گویا در باره تاثیر آمریکا بر حاکمیت ایران، پس از ج ج 2 در زیر می آید. رئیس جمهور آمریکا ناخدای واقعی کشتی سیاست ایران است. او دارای صلاحیت و شعور رهبری ایران است. نه رضا شاه حتی اگر می‌خواست قادر بود فرمان دهد املاک فئودالها میان رعایا تقسیم شود، نه محمد مصدق و نه محمدرضا شاه. تنها و تنها فرمان پرزیدنت آمریکا می‌توانست {با طرح رفرم ارضی کندی به دولت دکتر امینی} زمینداران بزرگ را متقاعد کند که دادن تفنگ و فشنگ به عمله‌اکره تا به کوه بزنند دیگر فایده‌ای ندارد.
شعار انتخاباتی کارتر دمکرات این بود: متحدان ایالات متحده باید اشخاصی پایبند حقوق بشر و دارای مقبولیت در میان مردم خویش باشند. پذیرفتنی نیست اقلیتی کوچک جماعتی بزرگ را غارت و سرکوب کند. سپس برای فرونشاندن آنچه طغیان کمونیستی خوانده می‌شود آمریکا سرباز بفرستد. عبرت از ویتنام.
آن حرفها شاه ایران را هم هراسان کرد. هراس شاه از نظرها دور نماند. مخاطب نامه‌های سرگشاده مشهور به ”زیراکسی“ در بارهٔ آزادیهای مدنی برخی رجال سیاسی همان اندازه شخص شاه بود که دولت آمریکا: مستر پرزیدنت، لطفاً این شخص را مهار کنید. به او بفهمانید باید به خواست مردم و صندوق رأی احترام بگذارد. {البته این کافی نبود؛ زیرا نتیجه انتخابات در یک کشور عقب افتاده خاورمیانه مانند مصر، ترکیه، الجزیره- اکثریت اسلامی، دخول شریعت به قانون اساسی است. باید شکوفانی اقتصادی با نهادهای مدنی تداوم یابد تا جامه مدرن شود.}
نیم قرن پس از روزگار کندی، امروز هم تنها رئیس جمهور آمریکا اوباما قادر است برنامهٔ اتمی جمهوری اسلامی را متوقف کند. نشریات ارزشی ایران وقتی ادعا می‌کنند رقیبان داخلی به آمریکا پیام داده‌اند حکومت اسلامی را تحریم کنید؛ در منگنه بگذارید، در واقع فکر رایج قدیمی را بر زبان می‌آورند: برای مقابله با تعدیات حکومت خودی، اول توکل به خدا، بعد استمداد از دولت آمریکا. {این وابستگی از سیطره سرمایه کانونی آمریکا در جهان است که سرمایه یک کشور پیرامونی در مدار آن قرار دارد.}
هم آن روز، هم زمان فتحعلی شاه و هم امروز، معامله با قدرت خارجی، و حتی شکست‌خوردن از آن، معقول‌تر از سازش با رقیبان داخلی بود و هست. ممکن است خوش عاقبت‌تر هم باشد. فدائیان اسلام اگر چوب لای چرخ دولت مصدق نگذاشته بودند؛ معلوم نبود ربع قرن بعد به قدرت برسند و همه کاره شوند. قیل و قال دربارهٔ ۲۸ مرداد هم بر پایهٔ کاغذهایی است که در آمریکا علنی می‌شود. از بایگانیهای دولت ایران چیزی در باره آن بیرون نخواهد آمد.
*
در بخش نظرات فرهاد فرهادی نوشت: کار کارگر مقدار معینی ارزش تولید می کند که قابل محاسبه و ایجاد تساوی در همه ی کالاهاست پس نیروی کار منبع ارزش تمام کالاها ست که در اولین مبادله بصورتی نابرابر با مقدار نابرابری کالا مبادله می شود یعنی دستمزد مقدار معینی ارزش است که برابر با ارزش تولید شده ی کارگر نیست. سرمایه داران کاخها و ثروتهای خود را با دزدیدن همین مقدار ارزش به شکل قانونی روی هم انباشت کرده؛ در مقابل همین نیرو می ایستند. {این دزدی بیشتر از درآمد نفت و گاز در عرصه جهانی عرضه و تقاضا و اعتقادات شیعی به نذر پولی در ضریح امامان است تا ارزش اضافی داخلی.}
از اینرو قدرت خرید تولید کننده برابر با تولیدش نیست بلکه مازادیست که سرمایه دار برمی دارد؛ چون مبادلات جهانی در نهایت فقط به اندازه ی دستمزدهاست. از اینرو مازادها انباشت شده؛ بحران مازاد تولید را بوجود می آورند. بحران 2008، دهه ی 1970، دهه 1930 یا 1910 از این نوع بحرانهاست که به بحران مازاد تولید، به انگلیسی رسشن، مشهور است. پس کشورهای معظم سرمایه داری که سرمایه ها در بنگاههای آنان انباشت می شوند؛ همیشه دچار این بحران مازاد تولید هستند. {بحرانهای گذشته بویژه 2008 عمدتا دستاندازی سرمایه مالی بر سرمایه صنعتی بوده اند.}
اما بهینگی فناوری و روند تولید، مقدار نیروی کار اجتماعا لازم برای تولید کالاها را کاهش داد. نیز افزایش بیکاری و خارج کردن کار یدی از تولید را رباتها باعث شدند. ورود رباتها ارزش اضافی نداشته؛ بخاطر رقابت جهانی و رشد فنآوری است. به همین دلیل بیکاری مزمن زیر 10% را ایجاد می کند. { رقم % بیکاران از روی آمار شغلی کسانی تهیه می شود که مدتی کار نکرده؛ از بیمه بیکاری برخوردارند. رقم بیکاری واقعی بیشتر از رقم دولت فدرال است- بویژه در میان جوانان، زنان، اقلیتها، پناهندگان. باید توجه داشت که در برابر بیکاری، شغلهای خالی هم هستند که در روندی بمرور پر می شوند. چند دلیل دیگر بیکاری بقرار زیرند: بین 2 شغل، تعطیلی/ ورشکستی شرکت، دلایل شخصی، طول زمان مناسب بین انتظارات متقاضی و محل شغل.}
ولی کشورهای معظم کمک خرج ماهانه به بیکاران ثبت شده می دهند. در انگلستان، فرانسه و آلمان در 150 سال پیش ساعت کاری کارگران 16 ساعت در روز بود. اما از پس هر بحرانی که برشمردم {و در نتیجه بهینگی روند تولید، یعنی کاربرد اختراعات جدیدتر؛ نیز با مبارزات اتحادیه های کارگری و تعامل با کارفرما} ساعت کاری کارگران امروز به کمتر از 8 ساعت رسیده است؛ تا بتوان مقدار معینی از نیروی کار را بکار گمارد.
ایران با 2 گونه بحران دائما روبرو است: 1-نبود سرمایه گذاری یعنی کمبود تولید است. پس کارگران ما بیکارند چون سرمایه به اندازه ی کافی برای تولید وجود ندارد. این ربطی به توسعه ی تکنولوژی هم ندارد. پس بیکاری ایران برعکس ژاپن با رباتها و مازاد تولید، ناشی از کمبود سرمایه است. 2-توسعه ی اختراعات و پیشرفت تکنولوژی در کشور معظم ژاپن سبب کاهش رقابت کالاهای تولید شده ما و ژاپن می گردد. یعنی همیشه کشور معظم تولید بیشتر بدلیل رشد صنعت برای صدور دارد.
کشور صنعتی با نیروی کار کمتر به همین دلیل قیمت تمام شده اش همیشه کمتر از قیمت تمام شده ی ماست. وقتی هم که ما مرگ بر امریکا و این و آن شعار می دهیم؛ این تکنولوژی منتقل نمی شود؛ مصیبت بیشتر هم خواهد شد. {این شعارها مال لایه در اشتغال دولت است که با شکم سیر شعار آرمانی می دهد. این شعارها در رسانه های جهانی بازتاب یافته؛ آراء عمومی غرب به ایران را بدبین کرده؛ در نتیجه نمایندگان مخالف ایران انتخاب شده؛ قوانین تحریم بیشتر ایران را تصویب می کنند.}
برای مثال یک کارخانه ی تولید لیوان در امریکا با یک ساعت نیروی کار 10000 لیوان تولید می کند. در حالی که همان لیوان با تکنولوژی ایرانی در یک ساعت با همان مقدار نیروی کار فقط 100 عدد تولید می کند. اگر به کارگر امریکائی فقط 30% مقدار تولید شده اش بعنوان دستمزد پرداخت شود. این کارگر حدود 3000 لیوان قدرت خرید دارد. {اگر تکنولوژی لیوانسازی ایران و غرب یکی باشد؛ بازده کارخانه مساوی هم می شود! این را بوضوح در داروسازی می توان دید.}
در حالی که اگر همه ی تولید به کارگر ایرانی پرداخته شود؛ قدرت خریدش به یک سی ام کارگر آمریکایی کاهش می یابد. کارگر ایرانی هم کار سخت و طاقتفرسا انجام داده؛ هم هیچ سودی به صاحب کارش نداده است. {این هم دلیل دیگر برای موسسات دولتی است که سود ندارند؛ نمی توانند در بازار جهانی رقابت کنند؛ ولی اشتغال می دهند. لذا ایران باید به سیاحت بپردازد تا خدمات رشد کنند.} پس قدرت خرید وابستگی تام و تمام به حوزه تولید، سرمایه و نقش تکنولوژی دارد. این مثال رابطه رکود و تورم در ایران را نشان می دهد. http://news.gooya.com/politics/archives/2016/06/214009.php
