زبان آریایی یا آریویی چی شد؟

نوشته: دکتر حمیدالله مفید ——————————— زبان بازتاب خرد آدمی است و انسان…

تعامل 

نور محمد غفوری از چندی به اینطرف در مکالمات و نوشتار…

جمال غمبار

آقای "جمال غمبار"، (به کُردی: جەمال غەمبار) شاعر و نویسنده‌ی…

چین کاوشگری به نیمه تاریک ماه فرستاد

منبع تصویر، GETTY IMAGES ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۳ مه ۲۰۲۴ آژانس فضایی…

        تقدیم به ستره محکمه امارت اسلامی افغانستان

معروضه محمد عالم افتخار ولد محمد قاسم دارنده تذکره تابعیت 1401100148058   حضور…

حاکمیت طالبان؛ افزایش بحران و تکانه های بی ثباتی ملی…

نویسنده: مهرالدین مشید استبداد و تبعیض طالبان و به صدا درآمدن…

چند شعر از حمید تیموری‌فرد

بزم کبوتران   در تالار توت و ارغوان  سایه‌ی گل درشت انجیر  تارمی خلوت…

ساز آفرینش

رسول پویان رحیم و رحـمان را تابکی قـهار می گویند برای بـندگان…

چرا ادبیات دوران کهن و میانه کم‌تر حزین بود؟

در پرداخت‌های ساختاری ادبیات جهان از شعر و غزل و…

انسان گرایی پاسخی ناتمام در برابر ناپاسخگویی اندیشه های فلسفی…

نویسنده: مهرالدین مشید  انسان گرایی به مثابه ی داعیه ی برگشت…

گنجینۀ الهام

رسول پویان 2/5/2023 روزباخورشیدوشب سیل شباهنگم خوش است زیــر نـور خلـوت مهـتـاب آهنگـم…

در ارتباط به جفنگ گویی ها ی " نیاز نیاز"

حبیب میهنیار دوستان گرامی شما بهتر میدانید که یکی از ویژه…

ادبیات مبتذل،- سرگرم کننده و کم ارزش؟

Trivialliteratur:   آرام بختیاری نیاز انسان از خود بیگانه به ادبیات سرگرم کننده.  ادبیات…

پیام شادباش به مناسبت روز جهانی کارگر

ا. م. شیری روز اتحاد و همبستگی انترناسیونالیستی کارگران و زحمکشان…

دستار پوشان اسلام ستیز و پاچه بلند های حرمت شکن

نویسنده: مهرالدین مشید گروه ی طالبان از نظر حسن عباس نویسنده…

برگردان شعرهایی از سبزه برزنجی

خانم "سبزه برزنجی" (به کُردی: سۆزە بەرزنجی) شاعر کُرد زبان،…

به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

«
»

قابل توجه جلالتمآب رییس جمهور ایالات متحده آمریکا

عبدالصمد ازهر

آقای رییس جمهور ترمپ،

شما تازه بشردوست شده اید و نمی خواهید ده ملیون انسان را بکشید ورنه در ده روز افغانستان را از صفحه گیتی محو می کردید. آما فراموش کرده، اید که شمار بیشتر از این را در چهل و پنج سال اخیر کشته اید و این ملت را خانه خراب کرده اید. ده ها چند آن را در کشورهای مختلف، بالخصوص کشورهای  اسلامی، نابود کرده اید.
در زمان زمامداری شخص شما هرشب و هر روز  صدها انسان بیگناه به شمول اطفال و زنان در بمباران کور کشته شده می روند. مادر بمب ها به امر شما در افغانستان آزمایش شد که از اثرهای طبیعی و بیولوژیکی آن سرزمین و مردم محل رنج می برند.
مجاهد را شما ساختید، طالب را شما با کش و فش و هنگامه پر آوازه هست کردید، داعش را شما به وجود آوردید و به همکاری همان شریک ستراتژیک تان، پاکستان، به کشور ما انتقال دادید. اکنون باز در تبانی با پاکستان چه آشی برای ما می پزید؟
جناب ترمپ،  شما عادت کرده اید شکست های تان را با لاف و گزاف بپوشانید. باری کوریای شمالی را به امحای کامل تهدید  کردید، بار دیگر ونزویلا، سپس ایران و اکنون افغانستان را.
قضاوت عامه از بلوف های این چنینی شما اینست که زنده گی انسان، حقوق انسانی، انسانیت، قانون، حقوق بین الدول، احکام دینی و اخلاق، در نزد شما پشیزی اهمیت ندارند.
ملت افغان از شما یک پرسش ساده دارد:
در حالی که این دولت شما بوده که در طول بیشتراز چهار دهه با وسایل و ذرایع مختلف انواع بدبختی ها را بر این ملت تحمیل کرد، و شما را هم کسی به افغانستان دعوت نکرده بود که اکنون در باطلاق جنگ خود کرده در برابر دشمن خود آفریده گیر مانده اید، این ملت به شما چی بدی رسانده است که چنان نیت بد در برابر کشور شان دارید؟
مطابق به پیمان ستراتژیک و موافقتنامه امنیتی، شما مکلفیت دفاع از سرزمین ما در برابر تجاوز دارید، نه حق فروش یا تباهی آن به نفع دشمن ما.
می دانیم که شما انواع اسلحه کشتار و امحای جمعی در اختیار دارید و از به کاربرد آن هم باکی ندارید ، ولی چنان معلوم می شود که هنوز هم در اشتباه غرق استید و این ملت را نشناخته اید.
این ملت از آزمون های بسیار سخت در طول تاریخ بدر آمده و در برابر زور تسلیم نشده اختیارش را به بیگانه نسپرده است.
ما از اعتراض مقام ریاست جمهوری و مطالبه توضیحات از اظهارات جناب شما قاطعانه پشتیبانی می کنیم و چشم به راه پاسخ قناعت دهنده می مانیم.