زنده گی در کوبای فیدل ؛ قدیمی اما صیقل یافته
صنعت در کوبا در همان سالی متوقف شد که غرب پایش را پس کشید. آنها چرخ های صنعت را هم جمع کردند و با خود بردند. درها را به روی کوبا بستند و هر سال حلقه را تنگ تر کردند.
همه چیز در هاوانا قدیمی است ، از خودروهای آمریکایی مدل چند دهه قبل و خانه های فرسوده تا لباس های ساده پارچه های لباس ها با پارچه های ساده.
با این حال، هیچ چیز خاک گرفته نیست. جریان زندگی همه را صیقل داده است. برق ماشین های قدیمی آمریکایی در خیابان های هاوانا همین را می گوید.
ایستگاه های اتوبوس با میله های چوبی و بدون نیمکت، انبوه مسافران منتظر در کنار خیابان ها به امید سوار شدن در اتوبوس یا تاکسی ، صف افرادی که برای رفتن به سر کار و درس، عطای ماشین را به لقایش بخشیده اند و پیاده می روند، همه از جریان زندگی در کوبای تحت تحریم می گویند.
غرب نتوانسته جریان زندگی را در کوبا متوقف کند یا شادی و امنیت را از آنها بگیرد.
کوبایی ها سال ها ماشین های آمریکایی را تعمیر و تمیز کردند و الان که درهای آمریکا اندکی به رویشان باز شده با برق همین ماشین ها چشم یانکی ها را خیره کرده اند.
گزارشگران امریکایی در این باره گزارش ها نوشته اند. خیابان های هاوانا را ‘ موزه ماشین های آمریکایی’می نامند. کلکسیونرهای امریکایی مشتریشان شده اند و توریست ها هم حاضرند برای سواری گرفتن از این ماشین ها کرایه خوبی بدهند.
خیابان های هاوانا، برخلاف انتظار، مملو از تصاویر فیدل نیست. بیش از فیدل ؛ چهره نیچه و چه گوارا را می بینید، روی ساختمان ها و بیل بورد ها. فیدل هم اگر باشد، در کنار آنها است ، نه بیشتر.
نمونه کوبا در هیچ جای دنیا نیست. کوبایی ها اقتصاد مقاومتی را معنا کرده اند. نشان داده اند بدون همه برند ها و مارک های رنگ و وارنگ هم می شود روزگار گذراند.
اگر درهای صنعت به روی انها بسته شده، در عوض، در پزشکی و بیوتکنولوژی تبحر پیدا کرده اند و از همین راه درآمد کسب می کنند. با کشورهایی معامله می کنند که حسابشان از امریکا جداست.
زمانی که کاسترو رهبری کوبا را به عهده گرفت ، یکی از حوزه هایی که خیلی در آن سرمایه گذاری کرد حوزه پزشکی بود ؛ اعم از تولید واکسن و تربیت پزشک و متخصص.
** کوبای فیدل
فیدل کاسترو در دیدار دکتر روحانی، فرهنگ غنی ایران راستوده است. این جمله او ، نگرانی و دغدغه اش را از آینده کوبا نشان می دهد.
درست است که جامعه کوبا هم اکنون راضی است ولی نشانه هایی هم هست که چریک پیر را نگران کند؛ تتوی پرچم آمریکا روی بازوی جوانان یا جوانانی که طرح لباسهایشان پرچم امریکا است ، برای فیدل که سالها کوبا را مقاوم نگه داشته، نگران کننده است.
مشخص نیست سرنوشت کوبا پس از فیدل چه خواهد شد ، شاید مسیر مقاومت را ادامه دهند و شاید هم هجوم برند ها و مارک ها ی خارجی امانشان ندهد.
تقدیر هرچه می خواهد باشد، اما کوبای دوران فیدل تکرار نشدنی است ؛ کشوری که سالها مقاومت کرد فقط به خاطر آن که ‘ جور دیگری’ می اندیشید. این کوبا همیشه در تاریخ خواهد ماند.