کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

بحران هویت ملی؛ ناکامی ملت سازی و به زنجیرکشیده شدن…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم قرن مبارزۀ سیاسی و فرهنگی و تبدیل…

سقراط، تیشه‌زنی به ریشه‌‌ی دانایی

دیدگاهی از مکتب دینی-فلسفی من بیش‌ از این نه می‌دانم. در…

خوشحال خان خټک

د ادب او فرهنګ درنو او پتمنو مینه والو! ګڼ شمېر…

اعلامیه در مورد زلزله‌ی مرگبار در ولایت کنر 

سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان  با اندوه فراوان و خشم عمیق از…

“طالبان، شطرنج بزرگ و رؤیای اوراسیایی روسیه”

نویسنده: نجیب الله قاریزاده  najeebulla.qarizada1@gmail.com +447887494441 سقوط حکومت غنی در افغانستان و بازگشت…

حکومت‌استبدادی و افراطی طالبان و ساز و برگ‌های استخباراتی و…

 نویسنده: مهرالدین مشید  از استبداد تا شایعه پراگنی؛ ساز و کار…

   امید زنده گی

زنده گی در همه حالات  بسر می آید گاه به تلخی…

از تو جدا نمیشوم 

نوشته نذیر ظفر 08/28/25 از همه گان جدا شوم از تو…

پرسش ۴: ساختار «پرس‌ومان» چگونه از گفت‌وگو به یک نظام…

-خراسان بزرگ دی‌‌روز، دانش‌مند، دانش و سبک کهنی نسبت به…

قهرمان‌پروری‌های احساسی و سقوط افغانستان در چنگال تروریسم

 نویسنده: مهرالدین مشید از اسطوره‌ پردازی های فریبنده تا بحران سیاسی…

پرسش ۵

از مکتب دینی فلسفی من بیش از این نه می‌دانم نقش…

نتیجه گیری از بحث های شبکه های تلویزونی و تحلیل…

بحث های داغ پیرامون این اقدام پاکستان راه افتید ،…

دموکراسي څه شی ده او سوسیال دموکراسي څه ته وايي؟

دا سوال د ډیرو ځوانانو پر مخ کې پروت او…

نام های بیشمار جنبش روشنگری غرب

Helvitius, C.A.(1715-1771) آرام بختیاری مقدمات: اصلاحات، انقلاب، عدالت، و سکولاریسم. روشنگری، جنبش برابری…

توضیحی بر فراخوان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان در دفاع از…

نوشته از بصیر دهزاد  ‎فراخوان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان در دفاع …

آیا انسان، نسبت به انسان، از ته‌یی دل هم‌دلی دارد؟

پاسخ: محمدعثمان نجیب به نماینده‌‌‌گی از مکتب هم‌دلی!؟؟ شما از موردی پرسان می‌کنید که…

چشم اندازی بر نشست آینده ی مخالفان طالبان در پایتخت…

نویسنده: مهرالدین مشید نشست اسلام آباد ابزار فشار بر طالبان  یا…

طاق ظفر و منار معارف (شیر دروازه) پغمان – یادگار…

پس از به‌دست آمدن استقلال افغانستان در سال ۱۹۱۹م (۱۲۹۸…

پیشرفت های شگفت انگیز فناوری و چالش ها و خطر…

نویسنده: مهرالدین مشید رهایی یا زوال؛ فناوری و چالش‌های نوین جامعه…

«
»

د پاکستان ژمنې او د کابل تمې؛ آيا په پاکستان دا وار باور کيدلی شي؟

وروسته له هغې چې د افغانستان او جنوبي اسیا لپاره د امریکا په نوې ستراتیژي اعلان شوې او په کې په زغرده ویل شوي چې باید د پاکستان په خاوره کې د تروریستانو پناهځایونه ختم شي؛ دغه هيواد تر سخت فشار لاندې دی او ټوله هڅه يې دا ده چې په هر طريقه وي ځان له انزوا اوباسي. د همدې هڅو په لړ کې تيره ورځ د پاکستان لوی درستيز له يو لوړ پوړي پلاوي سره د ارګ په دروازه ننوت. ارګ وايي، د پاکستان د پوځ لوی درستیز جنرال قمر جاوید باجوه او ورسره ملګري پلاوي ژمنه وکړه چې هیواد یې له تروریزم سره د مبارزې په برخه کې هر راز همکارۍ ته تیار دی او چمتو دی چې د افغانانو په مالکیت او مشرۍ د سولې د میکانیزم ملاتړ وکړي.

که څه هم د ارګ د خبرپاڼې له مخې ويل شوي چې پاکستاني پلاوي ژمنه کړې چې کاري ټیمونه به پر عملي او تطبیقي پلانونو کار وکړي؛ خو پوښتنه دا ده چې د پاکستان په ژمنو څومره باور کيدلی شي؟

آيا پاکستان اصلاح شوی او د افغانستان په اړه به خپل پخوانی دريځ بدل کړي؟

کابل ته د قمر جاويد باجوه په مشرۍ د لوړ پوړي پاکستاني پلاوي د راتګ په اړه دوه تحليلونه شتون لري.

لومړی: يو تحليل دا دی لکه څنګه چې د افغانستان او جنوبي اسیا لپاره د امریکا په نوې ستراتیژي اعلان شوې او په کې په زغرده ویل شوي چې باید د پاکستان په خاوره کې د تروریستانو پناهځایونه ختم شي؛ نو پاکستان د نړيوالو په ځانګړې توګه د امريکا تر سختو فشارونو لاندې دی نو پاکستان اړ دی څو د ترهګرۍ پر ضد په مبارزې د عملي اقدام په کولو سره ځان له فشارونو خلاص کړي.

همدارنګه تل ويل کيږي چې د پاکستان ملکي حکومت که هر څومره له افغانستان سره ښه نيت ولري خو که د استخباراتو او پوځ يې خوښه نه وي؛ په افغانستان کې د جګړې په اور اوبه نه شيندل کيږي. یعنې يو تحليل دا دی چې د افغانستان جګړه مستقيماً د پاکستان پوځ او استخبارات اداره کوي او څو چې دغه مراجع ونه غواړي په کابل کې اور نشي مړ کيدلی. دا ځل د پاکستاني سفر ته په دې هيله مندي زياته ده چې د پاکستان د مشر تر څنګ د استخباراتي ادارې مشر يې هم کابل ته راغلی دی. دا دې ښودنه کوي چې ګويا پاکستان په رښتيا هم د فشار احساس کړی دی او دا ځل به له انزوا څخه د خپل ځان د خلاصون په خاطر هم په خپلو ژمنو تر يوې کچې عمل کوي.

دويم: که څه هم دا لومړی ځل نه دی چې د کابل ـ اسلام آباد اړيکو د ترینګلتيا څخه وروسته پاکستاني پلاوی د کابل په دروازه ننوځي؛ بلکې له دې وړاندې په لسګونو پلاوي راغلي او کابل يې په خپلو تکراري ژمنو دوکه کړی دی. هر ځل چې د کابل ـ اسلام آباد اړيکې په ټپه دريدلي يا پاکستان ځان د نړيوالو تر فشار لاندې حس کړی دی؛ دغه هيواد له فشاره د خلاصون لپاره يا د کابل يا د امريکا او يا د بل هيواد په دروازه ننوتی څو له موجوه فشاره ځان خلاص کړي.

په ټوله کې ويلای شو چې پاکستان په سياسي لوبه کې ډير پياوړی دی او په هر رنګه حالاتو کې کولی شي چې د هر ډول فشار څخه د خلاصون لپاره لاس په کار شي. خو تر ټولو جالبه لا دا ده چې هر کله که د کابل او اسلام آباد تر منځ د اړيکو د بیرته رغولو او د افغانستان مسالې د حل لپاره پاکستاني پلاوي د کابل ميلمانه شوي دي؛ په افغانستان کې د جګړې د سړيدو (د ژمي) موسم وي. په دغه موسم کې د هوا د سړيدو له امله تر يوې کچې په روانه جګړه کې کموالی راځي او وسله وال طالبان پاکستان ته خپلو کورنيو ته ورځي.

نو په دغه موسم کې چې په طبيعي ډول په جګړه کې کموالی راځي نو پاکستاني چارواکي هم له دغه فرصته په ګټې اخيستنې له کابل سره د اړيکو د رغولو اقدام کوي او هڅه يې دا وي چې وښيې له دوی (پاکستان) سره د خبرو له امله دا دی جګړه هم ارامه شوه. اوس دا ځل چې په تازه کې قمر جاويد باجوه او رضوان اختر کابل ته راغلي نو يو تحليل هم همدا دی چې ګويا پاکستان به يو ځل بيا له افغان حکومت او امریکا سره د تير په څېر لوبه وکړي او له کابل سره د خبرو نتيجه به يې يواځې د پاکستان په ګټه وي. له کابل سره د اړیکو رغولو ګټه به پاکستان ته دا وي چې د امريکا له فشارونو به تر يوې کچې رابهر شي.

اوس که کابل ته د پاکستاني لوړ پوړي پلاوي سفر په هر ډول تحيل کوو نو اړينه دا ده چې کابل دې هوښيار اوسي او د پاکستان د هر ډول لوبې پر وړاندې دي سمدستي او جدي غبرګون وښيې. که دا ځل بيا هم پاکستان له افغانستان او امریکا سره د لوبې هڅه کوله نو سمدستي دې ورسره جدي چلند وشي.

لیکنه:خوشحال آصفي