کور و نابینایان خرد

تقدیم به زن ستیز های بدوی و ملا های اجیر، آن…

فضیلت سیاسی و افغانستان

در نخست بدانیم٬ ماکیاولی در شهریار و گفتارها٬ در واقع…

بهای سنگین این خاموشی پیش از توفان را طالبان خواهند…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان بیش از این صبر مردم افغانستان را…

گلایه و سخن چندی با خالق یکتا

خداوندا ببخشایم که از دل با تومیخواهم سخن رانم هراسانم که…

(ملات گاندی در مورد امام حسین

باسم تعالى در نخست ورود ماه محرم و عاشوراء حسينى را…

جهان بی روح پدیداری دولت مستبد

دولت محصولی از روابط مشترك المنافع اعضاء جامعه می باشد٬ که…

ضانوردان ناسا یک سال شبیه‌سازی زندگی در مریخ را به…

چهار فضانورد داوطلب ناسا پس از یک سال تحقیق برای…

پاسخی به نیاز های جدید یا پاسخی به مخالفان

نویسنده: مهرالدین مشید آغاز بحث بر سر اینکه قرآن حادث است و…

طالبان، پناهگاه امن تروریسم اسلامی

سیامک بهاری شورای امنیت سازمان ملل: ”افغانستان به پناهگاه امن القاعده و…

  نور خرد

 ازآن آقای دنیا بر سر ما سنگ باریده عدوی جان ما…

عرفان با 3 حوزه شناخت/ ذهن، منطق، غیب

دکتر بیژن باران با سلطه علم در سده 21،…

شکست مارکسیسم و ناپاسخگویی لیبرالیسم و آینده ی ناپیدای بشر

نویسنده: مهرالدین مشید حرکت جهان به سوی ناکجا آباد فروپاشی اتحاد جماهیر…

سوفیسم،- از روشنگری باستان، تا سفسطه گری در ایران.

sophism. آرام بختیاری دو معنی و دو مرحله متضاد سوفیسم یونانی در…

آموزگار خود در عصر دیجیتال و هوش مصنوعی را دریابید!

محمد عالم افتخار اگر عزیزانی از این عنوان و پیام گرفتار…

مردم ما در دو راهۀ  استبداد طالبانی و بی اعتمادی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان سرزمینی در پرتگاۀ ناکجاآباد تاریخ مردم افغانستان مخالف…

ترجمه‌ی شعرهابی از دریا هورامی

بانو "دریا هورامی" (به کُردی: دەریا هەورامی) شاعر، دوبلور و…

تلویزیون حقوق ناشر یک اندیشه ملی و روشنگری 

نوشته از بصیر دهزاد  تلویزیون حقوق در پنجشنبه آینده،  ۱۱ جولای، …

افراطیت دینی و دین ستیزی دو روی یک سکه ی…

نویسنده: مهرالدین مشید در حاشیه ی بحث های دگر اندیشان افراط گرایی…

د مدني ټولنې په اړه په ساده ژبه څو خبرې

 زموږ په ګران هېواد افغانستان کې دا ډیر کلونه او…

از پا افتادگان دور جمهوریت

در خارج چه میگویند ؟ انهاا طوری سخن میرانند که افغانستان…

«
»

د پاکستان د لېونتوب چاره څه ده؟


دوه اویا کاله کیږي،چې د پاکستان په نوم یوه سرطاني غده د نړۍ پر بدن را ښکاره شوې ده.
د نړۍ د نورو هېوادونو په ډله کې د دې سرطانې غدې له شاملېدو وروسته په افغانستان کې د پاکستان له لوري پر جنجالي کرښه(ډیورنډ) او د افغانستان په ځينو سویلي ولایتونو په سلګونو ځله تېری شوی او له صفرې نقطې څخه دېخوا یې د افغانستان د ننه؛ په سلګونو کیلومټره ځمکه لاندې کړې. سره له دې چې افغان دولت د امریکا په شمول له ناټو تړون او د نړۍ له نورو لسګونو هېوادونو سره ستراتیژیک، امنیتي او دفاعي تړونونه لري،خو بیاهم نه د امریکا او نه د ناټو ځواکونو لخوا د پاکستان د دغو ښکاره تیریو په مقابل کې د افغانستان ننګه کړې او نه يي په ملګرو ملتونو کې په اړه کوم قانوني اقدام شوي دی.

پاکستان تل په افغانستان کې له هر فرصته ګټه پورته کړې،کله یې سیمې لاندې کړې او کله یې هم ترهګرو په واسطه د افغانانو وینې تویې کړې دي او په دفاع کې یې زموږ ګڼ شمیر امنیتي ځواکونه شهیدان او په لسګونو ټپيان شوي دي، خو له بده مرغه چې حکومت مشران مو پرې کاڼه غوږونه ناست دي.

دا خو لا پرېږده،چې اوس یو ځل بیا د پاکستان ډول ته څڼې غورځوي او پر خبرو یې تل غولېدلې دي.

پاکستان له څو کلونو راهیسې د افغانستان په یو شمیر سرحدي ولایتونو راکټي بریدونه کوي چې د انساني او مالي زیان او مرګ ژوبلې تر څنګ په کې د هېواد طبیعي ځنګلونه او ځنګلي ژوي هم زیانمن شوي دي. د کونړ، ننګرهار، نورستان، خوست، کندهار او پکتیکا ولایتونو په ځینو ولسوالیو کې د پاکستاني پوځ په ړندو راکټي بریدونو کې مو ګڼ شمېر هېوادوال شهیدان او ټپیان شوي دي؛ همداشان د حکومت په کورنیو چارو کې په خلاص مټ لاس وهنې کوي، خو پوښتنه دا ده چې افغان حکومت یې په مقابل کې چوپتیا ولې غوره کړې ده

او یا تر دې حده مجبور دي،چې د دوی د هره بلنه مني؟
ځواب څرګند دی؛ اصلا د حکومت مشران د خپلمنځي اختلافاتو په سیند لاهو دي او کوچنیو موضوعاتو کې د ښکېلتیا له امله دا وخت نلري،چې له واحد دریځه د پاکستان پر وړاندې ودرېږي او له منظم پلان سره پاکستاني لوری جدي همکاریو ته اړ کړي.

افغانستان تل د دوی د سرغړونو نه یا سترګې پټې کړې او یا یې یوازې پر اعلامیه او لفظي غبرګون بسنه کړې ده.

 

تاسې شاهدان وئ،چې د برمل ولسوالۍ په انګور اډه کې د پاکستاني پوځ له لوري پيل شوې دورازه بشپړه شوه او دولت یې پر وړاندې د پام وړ غبرګون نه و ښودلی.همداسې اغزن تار هم بشپړ شو،خو افغان حکومت لازم او ملي غبرګون و نه ښود،چې دا خپله د دې څرګندویي کوي،چې د حکومتي مشرانو اختلاف؛ د پاکستان لپاره لنګه غوا ګرځېدلې ده.

د پاکستان د پوځ او آي،اېس،آی پر وړاندې عام ولس تل عملي اقدام کړی، غبرګون ښودلی او د لاریون په تر سره کولو يي د هغه مخالفت کړی

خو داسې ښکاري،چې د ملي یووالي حکومت کوم ځانګړی مجبوریت لري،چې خوله یې ګنډلې ده.

د پای خبرې په توګه؛ باید وایو که د حکومت په رښتیا د خپلو خلکو او خاورې د مدافع وي او په رښتیا هم له هغوی څخه د دفاع وړتیا لري؛ نو افغان حکومت ته په کار ده،چې باید د پاکستان د ورځنیو جنایتونو او له ترهګرو نه د بربنډ ملاتړ په اړه په جدي توګه د لاس وهنو د درولو غوښتنه ورڅخه وکړي او نړیوالې ټولنې هم وغواړي،چې یو لوری ونیسي؛ یا افغانستان یا پاکستان،څو د پاکستان د لېونتوب چاره وشي.

لیکنه: خوشحال آصفي