درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

بحران هویت ملی؛ ناکامی ملت سازی و به زنجیرکشیده شدن…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم قرن مبارزۀ سیاسی و فرهنگی و تبدیل…

سقراط، تیشه‌زنی به ریشه‌‌ی دانایی

دیدگاهی از مکتب دینی-فلسفی من بیش‌ از این نه می‌دانم. در…

خوشحال خان خټک

د ادب او فرهنګ درنو او پتمنو مینه والو! ګڼ شمېر…

اعلامیه در مورد زلزله‌ی مرگبار در ولایت کنر 

سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان  با اندوه فراوان و خشم عمیق از…

“طالبان، شطرنج بزرگ و رؤیای اوراسیایی روسیه”

نویسنده: نجیب الله قاریزاده  najeebulla.qarizada1@gmail.com +447887494441 سقوط حکومت غنی در افغانستان و بازگشت…

حکومت‌استبدادی و افراطی طالبان و ساز و برگ‌های استخباراتی و…

 نویسنده: مهرالدین مشید  از استبداد تا شایعه پراگنی؛ ساز و کار…

   امید زنده گی

زنده گی در همه حالات  بسر می آید گاه به تلخی…

از تو جدا نمیشوم 

نوشته نذیر ظفر 08/28/25 از همه گان جدا شوم از تو…

پرسش ۴: ساختار «پرس‌ومان» چگونه از گفت‌وگو به یک نظام…

-خراسان بزرگ دی‌‌روز، دانش‌مند، دانش و سبک کهنی نسبت به…

قهرمان‌پروری‌های احساسی و سقوط افغانستان در چنگال تروریسم

 نویسنده: مهرالدین مشید از اسطوره‌ پردازی های فریبنده تا بحران سیاسی…

پرسش ۵

از مکتب دینی فلسفی من بیش از این نه می‌دانم نقش…

نتیجه گیری از بحث های شبکه های تلویزونی و تحلیل…

بحث های داغ پیرامون این اقدام پاکستان راه افتید ،…

دموکراسي څه شی ده او سوسیال دموکراسي څه ته وايي؟

دا سوال د ډیرو ځوانانو پر مخ کې پروت او…

نام های بیشمار جنبش روشنگری غرب

Helvitius, C.A.(1715-1771) آرام بختیاری مقدمات: اصلاحات، انقلاب، عدالت، و سکولاریسم. روشنگری، جنبش برابری…

توضیحی بر فراخوان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان در دفاع از…

نوشته از بصیر دهزاد  ‎فراخوان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان در دفاع …

آیا انسان، نسبت به انسان، از ته‌یی دل هم‌دلی دارد؟

پاسخ: محمدعثمان نجیب به نماینده‌‌‌گی از مکتب هم‌دلی!؟؟ شما از موردی پرسان می‌کنید که…

«
»

د فيل په غوږ کې ويده حکومت

 

پاکستان تيری کوي خو افغان حکومت اخطار ورکوي

وروسته له هغې چې د پاکستان په سیند ایالت د سیون ولسوالۍ په لال شهباز قلندر زیارت کې خونړی ځانمرګی بريد وش؛ د دغه هېواد پوځ د “ردالفساد”  په نوم پوځي عملیات پیل کړل. د پاکستان پنجابي حکومت د دغو عملياتو په نوم په زرګونو افغانان او پښتانه وربړول، سپک کړل او زندانونه يې پرې ډک کړل. د هغو انځورونو او ويډيوګانو له مخې چې په رسنیو کې خپرې شوې څرګنديږي چې پاکستاني پولیس په پنجاب کې مېشت افغانان همداراز پښتانه چې ډيری یې د پښتونخوا او قبایلو اوسېدونکي دي، نیسي، وهي او ټکوي او سپکې سپورې ورته کوي. دغلته پاکستاني پولیس ځايې اوسيدونکي افغانان او پښتانه ټېله کوي، په ډډو یې په لرګیو وهي او د پولیسو په موټرونو کې یې وراچوي. همداراز په ځينو سيمو کې پاکستاني پوليس د پښتنو موټرونه په کنداغونو وهي او هغوی په بې عزتۍ سره له موټرونو ښکته کوي او د پوليسو جيپ ته يې اچوي.

همداراز په پاکستان کې تر وروستيو بريدونو وروسته د پاکستان حکومت له افغانستان سره ټولې دروازې هم د تګ راتګ پر مخ تړلې دي. د پوره لسو ورځو په تيريدو اوس هم د ډیورنډ پر کرښه د پاکستان له لوري جوړې شوې دروازې د مسافرو پر مخ تړل شوي دي. په تورخم دروازه کې بند پاتې مسافرو کې کوچنيان، سپين ږيري، ناروغان، د ودونو ناوې او د مړو جنازې شتون لري چې د پاکستان حکومت يې هيڅ يو ته له تورخم دروازې د اوښتلو او راوښتلو اجازه نه ورکوي. د افغان چارواکو په وينا په تېرو لسو ورځو کې یې اووه ځلې له پاکستاني سرحدي چارواکو سره د لارې د خلاصولو پر سره خبرې کړې، خو بې پایلې پای ته رسېدلې دي.

د لعل شهباز قلندر په زيارت کې تر بريد وروسته پاکستانیو ځواکونو د افغانستان د ختیځو ولایتونو ننګرهار او کونړ پر یو شمېر سیمو توغندیز بریدونه پیل کړي دي، چې له امله یې په دواړو ولایتونو کې سلګونه کورنۍ د خپلو مېنو پرېښودو ته اړ شوي، یو شمېر کسانو په‌ کې خپل ژوند له لاسه ورکړی او ځینې یې ټپیان هم دي.  په دغو بریدونو کې د ملکي وګړو ګڼ کورونه هم ویجاړ شوي دي. يواځې د کونړ ولایت مقام د مالوماتو له مخې تر اوسه د یاد ولایت پر دانګام، سرکاڼو او خاص کونړ ولسوالیو د پاکستانیو ځواکونو له لوري شاوخوا درې سوه توغندي ویشتل شوي، چې تر اوسه پکې د دوه وژل شويو او همدومره ټپيانو راپور ورکړل شوی. همداراز د ننګرهار په لعلپورې ولسوالۍ د ۴ سوو څخه زیات توغندي را توغول شوي، چې له امله یې د  ۳ سوو څخه زیاتې کورنۍ بې ځایه شوي او څلور ګلالي کوچني ماشومان ټپیان شوي دي.

پاکستان په ډيرې سپين سترګۍ ټول ډيپلوماټيک اصول مات کړل او د انسانيت ټولې پولې يې ونړولې خو افغان حکومت لا هم د ډيپلوماټیک حل زمزمې کوي او يا بې عمله اخطارونه ورکوي. پاکستان درګرده په دغه هيواد کې يې د ميشتو افغانانو او پښتنو په مقابل کې اپارټايد ترسره کوي خو افغان حکومت چې د ډيورنډ کرښې او تر آټکه د پښتنو د خاورې دعوه ګير دی؛ نه يې په پاکستان کې د ځوريدونکو افغانانو او نه هم د پښتنو پوښتنه وکړه، پاکستان عملاً لګيا دی په افغان خاورې تيری کوي، توغنديز بريدونه کوي او بې ګناه افغانان مو راته وژني خو افغان حکومت خپلو بې عمله اخطارونو ته ملا تړلې ده او بس.

په داسې حال کې چې د تيرو څو ورځو راهيسې پر افغان خاوره توغنديز بريدونو لړۍ پيل کړې، په سلګونو هيوادوال مو خپلو کورنو پريښودو ته اړ شوي او په لسګونو نورو ته د سر او مال زيان اوښتی دی؛ افغان حکومت وايې د افغانستان پر يوه لوېشت خاوره به هم چا ته د تېري اجازه ورنه کړي. په خيتځ زون کې د سرحدي پوليسو  قوماندان محمد ایوب حسين خېل ويلي هيچا ته به د هيواد پر يوه لوېشت خاوره هم د تجاوز اجازه ورنکړي. نه پوهیګم چې افغان حکومت د تيري په تعريف نه پوهيږي او که د پاکستان توغنديز بريدونه ورته تيری نه ښکاري؟ که چيري افغان حکومت ته د پاکستان لخوا پر افغان خاورې توغنديز بريدونه تيری او تجاوز معلوميږي نو بيا ولې عملاً نه لاس په کار کيږي؟ ولس خو د حکومت هر راز هکارۍ ته چمتو دی نو بيا حکومت د چا امر ته په تمه دی؟ که حکومت مو مجبوريت لري او د پاکستان په مقابل کې د بلمثل عمل لپاره زړه نه ښه کوي نو ولس ته دې په خپلې مجبورۍ اعتراف وکړي چې ولس په خپله د خپل دښمن په مقابل کې لاس په کار شي. نور د پاکستان د بريدونو او هلته د ميشتو افغانانو د سپکاوي په مقابل کې پاکستان ته د افغان ولس د صبر کاسه ډکه شوې ده. ولس نور هيڅ ډول ډيپلوماټيک حل نه غواړي او بايد حکومت ژر تر ژره د پاکستان د تيري مخه ونيسي کنې ولس به په خپله لاس په کار شي.

اصلي موضوع دا ده چې افغان حکومت په دغه ډول پوچو اخطارونو يواځې د خلکو احساسات کابو کوي او د ولس له غبرګونه ځان ساتي خو په عمل کې يې تر اوسه هيڅ داسې اقدام نه دی کړی چې کم تر کمه د پاکستان د تيري په مقابل کې يې د ولس سترګې نيولي وای.

لیکنه : خوشحال آصفي