چین کاوشگری به نیمه تاریک ماه فرستاد

منبع تصویر، GETTY IMAGES ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۳ مه ۲۰۲۴ آژانس فضایی…

        تقدیم به ستره محکمه امارت اسلامی افغانستان

معروضه محمد عالم افتخار ولد محمد قاسم دارنده تذکره تابعیت 1401100148058   حضور…

حاکمیت طالبان؛ افزایش بحران و تکانه های بی ثباتی ملی…

نویسنده: مهرالدین مشید استبداد و تبعیض طالبان و به صدا درآمدن…

چند شعر از حمید تیموری‌فرد

بزم کبوتران   در تالار توت و ارغوان  سایه‌ی گل درشت انجیر  تارمی خلوت…

ساز آفرینش

رسول پویان رحیم و رحـمان را تابکی قـهار می گویند برای بـندگان…

چرا ادبیات دوران کهن و میانه کم‌تر حزین بود؟

در پرداخت‌های ساختاری ادبیات جهان از شعر و غزل و…

انسان گرایی پاسخی ناتمام در برابر ناپاسخگویی اندیشه های فلسفی…

نویسنده: مهرالدین مشید  انسان گرایی به مثابه ی داعیه ی برگشت…

گنجینۀ الهام

رسول پویان 2/5/2023 روزباخورشیدوشب سیل شباهنگم خوش است زیــر نـور خلـوت مهـتـاب آهنگـم…

در ارتباط به جفنگ گویی ها ی " نیاز نیاز"

حبیب میهنیار دوستان گرامی شما بهتر میدانید که یکی از ویژه…

ادبیات مبتذل،- سرگرم کننده و کم ارزش؟

Trivialliteratur:   آرام بختیاری نیاز انسان از خود بیگانه به ادبیات سرگرم کننده.  ادبیات…

پیام شادباش به مناسبت روز جهانی کارگر

ا. م. شیری روز اتحاد و همبستگی انترناسیونالیستی کارگران و زحمکشان…

دستار پوشان اسلام ستیز و پاچه بلند های حرمت شکن

نویسنده: مهرالدین مشید گروه ی طالبان از نظر حسن عباس نویسنده…

برگردان شعرهایی از سبزه برزنجی

خانم "سبزه برزنجی" (به کُردی: سۆزە بەرزنجی) شاعر کُرد زبان،…

به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

«
»

د عبرت یوه ښکلې کیسه

شاعر : سمیع الدین افغاني

 

د نثر لیکونکی : خسرو یوسفزی

 

د موسی په زمانه کې پیغلې ، ځوان

خپل واده ته کړ دعوت دا عالي الشان

 

موسی هم ددوئ بلنه کــــړه قبوله

شو روښانه دا محفل موسی له نوره

 

دې ښادي کې خوشالي وه په هر خوا

ناوې ، ځوان هم وه خوشاله خوله خندا

 

شپه آخــــر شوه موسی ولید عزرائيل

د بام سر کــــې په لیدو یې شو دلګیر

 

ویل: چې څه دې دی مطلب دلته راتلو ته

زه پریشانه شوم پدې شپه ستا لیدو ته

 

ویل: راغــــلی یــــم د رب ده دا رضا

ناوی ،شاه نــــه نن شپه اخلمه زه ساه

 

هغه داسې دوئ بــــه و چیچي تور مار

دوئ بــــه مړه کاندي دمار مرګني زهر

 

دې حالت کې به روح اخلم دې جوړې نه

نشته وخت دوئ لره ډير لدې مدې نه

 

موسی فکر او په هوش د پیغلې، ځوان شو

سرنوشت ددې جوړې ته ډیرپریشان شو

 

سبا وخته موسی راغي دوئ لیدو تــه

ځوان او ناوې جنازې او خښیدو تــــه

 

موسی ولید ناوې،شاه دواړه ژوندي دي

بس اخته پــــه خپل خوشاله زندګي دي

 

هم یې ولید یو تور مار ددوئ تر څنګ

چې مړشوی، اوږد پروت دی په بد رنګ

 

بیا موسی و کړه پوښتنه جبرائیل نه

ددوئ عمر اوږدیــــدو علت، دلیل نه

 

عزرائيل  ویلې مــــوسی ته پــــه دا شان

لاړ شه وکړه ناوی ،ځوم نه دا پرسان

 

موسی لاړه دې جوړې نه په پرسان شو

موسی ځوان ته په همدې ژبه ګویان شو

 

کوم یو نیک عمل مو کړی چې سبحان

عمر ډیر درتــــه نصیب کــــړه هم زمان

 

ځوان ویلې چــــې محفل کله تمام شو

خلک لاړل د واده رســــم انجــــام شو

 

پخه شپه کــــې د کــــور ور وټکید لو

د ور شاتــــه یــــو فقیر مــــې ولیدلو

 

ما ویل: څه دي بابا څنګه یې راغلی؟

پدې شپه کــــې دلته چا یې را لیږلی؟

 

ویلې: ځوانه شوم خبر ستاسو ښادي وه

ستاسو کور کې په ماړه نس خوشالي وه

 

د څــــو ورځو زه یمه وږی او نهــار یم

بس د ولــــږې بې اختیاره یــــم بیمار یم

 

اوس راغلی یم چې وږی نس مې موړ کړې

پدې کارباندې بیمار حالت مــــې جوړ کړې

 

زه حیران شوم چې فقیر ته به څه داد کړم

څنګه وږی نس یې موړ او زړه یې ښاد کوم

 

کور کې نوره ډوډۍ نه وه صرف دناوی

چې اخته وه سمول یــــې د کــــور چارې

 

په کوم وخت چې سوالګر ډوډۍ غوښتله

د سوالګــــر خبر دې نــــاوې واوریدله

 

ناوی خپله ډوډۍ راوړلــــه سوالګر ته

کوم چې وږی وه راغلــی ددوئ در ته

 

سوالګر هــــم ورته د عمر دعــــا وکړه

په خوراک یې د خپل نس تسلا وکــــړه

 

مونږچې کله شوواپس خونې تر څنګ

سرنه دیګ په کټ ګذارشوکلک تر سنګ

 

ناوی دیګ له دې تاخچې ښکته کولو

دیګ شیوه شو پــــدې مــــار ولګیدلو

 

مار شو مړ په هغه دم په دغه ځای

تر سبا مونږ عبادت وکــــړه د خدای

 

عزرائيل ویــــلې : موسی ای پیغمبره

صدقــــه رد دبــــلا ده ای ســــروره

 

صدقه باندې حاصل د رب رضا شي

شي د اوږد عمر خاوند، ورکه بلا شي

—————————–

۱۰ – ۴ – ۲۰۱۹

م ۰ کال