حرفی چند بر بازداشت یک قوماندان طالب
عبدالصمد ازهر ۱۴ / ۰۱ / ۲۰۲۲
دستگیری مخدوم عالم از قوماندانان برجسته طالبان که در سابق والی گماشته شده آنها در فاریاب و رییس کمیسیون نظامی در شمال نیز بود و جنگ ها در فاریاب و ولایات همجوار را بر ضد مردمان محل، نیروهای دولتی و طرفداران رشید دوستم پیش می برد، چرا برافروخته گی مردم فاریاب را به بهانه هم تباری برانگیخته است؟
این شخص اگر ترکمن هم است، خون مردمان فاریاب، سرپل و جوزجان را فراوان ریخته دستانش تا به آرنج ها غرق در خون همین هموطنان ماست. او که بعد از تصرف حاکمیت از سوی طالبان به حیث والی سرپل تعیین شده بود، بعد از چهار پنج هفته یی برکنار شد و بنا بران نارضایتی هایی داشته و سخنانی انتقادی بیرون داده که شاید همین موجب بازداشتش شده باشد. از قول نقیب الله فایق والی پیشین فاریاب، همان کسی که بر اثر تبدیلی وی مردم فاریاب قیام کرده بودند، بر مخدوم عالم و دو نفر دیگر صلاح الدین ایوبی و قاری وکیل اتهام های دیگری چون شکایت مردم، دزدی پول ارگ ریاست جمهوری افغانستان در زمان سقوط حکومت جمهوریت و مخفی کردن بخشی از سلاح‌های غنیمت گرفته شده، وارد شده است.
این اتهامات اگر راست باشند، مردم ما را به یاد انتقال و ذخیره کردن اسلحه از سوی جنگ سالاران، که گوشه یی از آن در کشف ذخیره گاه ها در پنجشیر نمایان شد می بَرَد و هوشداریست بر تکرار سیناریوی ذخیره سلاح و پول برای روکردن به ماجراجویی های مدهش در آینده. اعتراض های یاد شده هم مردم ما را از یکسو به یاد خاطره های نپذیرفتن والی های تعیین شده از سوی مرکز به نفع چور سالارانی که پرده تباری بر رو کشیده، جز استثمارِ همتباران کوچکترین خدمتی برای مردم انجام نداده بودند، می بَرَد و از سوی دیگر تجربه روزهای قریب گذشته در قزاقستان را تداعی می کند که دستان نیرومند مغرض در عقب دادخواهی مردم پنهان شده، فاجعه آفریدند.
من که باورم نمی شود آقای دوستم این دشمن را صرف به دلیل هم تباری بخشیده باشد، همواره از نیم کاسه های زیر کاسه در هراسم. دقایقی پیش از تلویزیون افغانستان انترنیشنل شنیده شد که دوستم از طریق تلیفون اعتراض کننده گان را به قیام و پایداری فرخوانده از پشتیبانی خویش اطمینان داده است. اگر این خبر راست باشد( این کانال بعضاً افواهات را نیز به مثابه خبر پخش می کند)، جنگ سالاران از غوندی خیر مردم تشنه صلح و بهروزی کشور ما را به خاطر منافع شخصی خود شان و باداران شان باز هم به جنگ و برادر کشی می کشانند. این بار یک جنگ تحمیلی نو به جای شرق و غرب، از شمال و با محموله پان ترکیزم سلامتی سرزمین ما را آماج قرار می دهد.
من نه تنها مخالف اعتراض های مدنی معقول نیستم بلکه آن را برای احقاق حقوق حقه همه هموطنان، منجمله زنان، جوانان، کودکان،سربازان و افسران سابق، دانشمندان و غیره و همچنان حق تحصیل و آزادی وجدان، لازمی هم می دانم. آنهایی که تلاش دارند به هر شکلی شده میان اقوام افغانستان خط های فاصل بکشند و به جای وحدت و همگرایی ملی سرتاسری تازیانه نفرت در دست داشته باشند، بدون شک دشمنان این سرزمین و بازیچه های استخبارات اجنبی اند- خواه طالب باشند، جنگسالار و یا هر جنبنده دیگر.
اگر طالبان در کنار صدها کمبود و عقبگرایی، قومگرا و طالبگرا نیز استند، ما ( بقیه هموطنان) نباید بالمقابل به قوم محوری توسل جوییم. در عوض، در حالی که ما از دنباله روی چند رهبر خود تحمیل کرده قومگرا تجارب نهایت تلخ داریم، لازمست مستقل از آن شیران برفی، شیوه مدنی یگانه گی و همگرایی را پیشه نموده از نام هموطن با این نقیصه ها و خطرها متمدنانه مبارزه کنیم. فراموش نباید کرد که از راه تشدد و خونریزی جز مرگ و بر بادی هیچ حاصل دیگر میسر نیست. اگر دستاوردی امکان می داشت در طی چهار و نیم دهه گذشته ثمر می داد، که نداد. این را نیز نباید فراموش کرد که این بیگانه گان اند که به خاطر منافع خود، ما را میان خود ما درمی آویزند. بی ثباتی ما خواسته ستراتژیک ابر قدرت جهانی است. اوست که دیروز از راه تحمیل اجنت هایش کشور ما را بی ثبات ساخت و امروز هم با همان وسایل در پی شعله ور کردن آتش های نوین جنگ است.
چه زیبا خواهد بود اگر تمام اقوام افغانستان دست به دست هم داده با یک صدای داد خواهانه فراقومی از طریق مبارزات منسجم سیاسی، طالبان و هر تاریک اندیش را مجبور به قانون پذیری و اعتراف به حقوق انسانی هر فرد و هر گروه اجتماعی گرداند.
اینست راه رستگاری و رفتن به سوی ترقی و رفاه اجتماعی.
با عرض حرمت
۲۴ جدی ۱۴۰۰
۱۴ جنوری ۲۰۲۲
