این روزنامه ارگان دمکرات های آمریکا در گزارشی تحلیلی پیرامون خروج آمریکا از افغانستان نوشت : به باور همه صاحب نظران سیاسی، خروج عجولانه آمریکا از افغانستان؛ قدرت حاکمیت و مشروعیت دولت افغانستان را فرسایش و این کشور را در معرض خطر تسلط و حاکمیت مجدد ‘طالبان’ قرار خواهد داد.
این روزنامه آمریکایی همچنین می افزاید ؛ خروج عجولانه نظامیان آمریکایی از افغانستان نبردی خونین به راه خواهد انداخت و طالبان ، کابل پایتخت افغانستان را تصرف خواهد کرد و یورش طالبان در دهه 90 میلادی در افغانستان تکرار خواهد شد .
نیویورک تایمز در این گزارش می نویسد: با خروج آمریکا، یک جنگ خونین داخلی در افغانستان به راه خواهد افتاد.
‘ زلمی خلیل زاد’ رئیس تیم مذاکره کننده آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد که آمریکا و طالبان در اصول کلی به توافق رسیده اند ؛ طبق این اصول، نیروهای طالبان تضمین می دهند که خاک افغانستان هرگز صحنه تاخت و تاز تروریست ها قرار نگیرد و متعاقبا مقدمات کار برای خروج سربازان آمریکایی فراهم خواهد شد.اما هیچکدام از دیپلمات ها و یا مقامات فعلی و سابق آمریکا؛ نسبت به این مذاکرات خوش بین نیستند. از دیدگاه این شخصیت ها، سوال هایی در روند این مذاکرات مطرح است که لازم است پاسخ هایی داشته باشند.
نیویورک تایمز در ادامه این گزارش تحلیلی با طرح این پرسش که ‘ آیا طالبان و دولت کابل با هم بر سر تقسیم قدرت به توافق رسیده اند یا نه؟ ‘ می نویسد : طالبان حاضر نیست با دولت ‘اشرف غنی’ گفت وگو کند چه برسد به توافق. بسیاری از حالا پیش بینی می کنند که به محض خروج آمریکا، طالبان دولت اشرف غنی را سرنگون خواهد کرد.
‘ بروس او. ریدل’ از شخصیت های سرشناس ‘موسسه بروکینگز’ که در دولت اول ‘باراک اوباما’ رییس جمهور سابق آمریکا مسئول امور افغانستان بود ؛ معتقد است : ‘ این؛ خطر خیلی بزرگی است. البته واضح است. نیروهای کنونی طالبان ؛ همان هایی نیستند که حدود دو دهه قبل در این گروه حضور داشتند. امروز همگی آنها مترصد فرصت مناسب هستند تا خلاء آمریکا را پر کنند’.
در این گزارش همچنین با طرح پرسش هایی پیرامون موضوع خروج آمریکا از افغانستان آمده است :
‘ آیا طالبان به آن یکدستی و یکپارچگی لازم رسیده است که همه شان با این توافق موافق باشند یا نه؟ ‘ و ‘ آیا ارتش و پلیس افغانستان آنقدر کارکشته و متبحر هستند که اجازه ندهند با خروج آمریکا؛ کشور دوباره به سراشیبی آشوب و ناامنی بیفتد؟ ‘
نیویورک تایمز نوشت : بزرگ ترین دلواپسی مقامات آمریکایی که تجربه سال ها جنگیدن با طالبان را دارند این است که آمریکا چگونه این توافق را اجرایی خواهد کرد در حالیکه اولویت درجه اولش، مقابله با تروریسم است.
ژنرال ‘ جان اف. کمپبل’ فرمانده سابق نیروهای آمریکایی در افغانستان می گوید:’ اگر اولویت استراتژیک ما این است که افغانستان به مأمن امن تروریست ها تبدیل نشود، باید در وهله اول اوضاع کشور را به خوبی سنجید تا مطمئن شویم چنین شرایطی دوباره برای کشور پیش نخواهد آمد’.
تمام مقامات آمریکایی بر این عقیده متفق القولند که عقب نشینی یکباره؛ عاقلانه نیست، بلکه باید تعداد سربازان آمریکایی بتدریج و به مرور زمان کم شود تا آنجاییکه ارتش و پلیس افغانستان به این قابلیت کامل برسند و روی پای خودشان بایستند و با هر تهدیدی اعم از اینکه از سوی القاعده باشد و یا داعش ؛ بجنگند.
براساس این گزارش ؛ نتایج ارزیابی اطلاعاتی آمریکا نشان می دهد؛ ‘با خروج کامل سربازان آمریکایی از افغانستان، فقط دو سال زمان کافی است تا خاک آمریکا هدف یک حمله بزرگ تروریستی قرار بگیرد’.
این ارزیابی اطلاعاتی در سال 2017 انجام شد و در سال 2018 میلادی مجددا انجام شد.
با استناد به همین تحلیل؛ مشاوران ارشد امنیت ملی آمریکا تلاش می کنند ترامپ را قانع کنند که؛ حتما باید مابقی نیروهای ضد تروریسم آمریکا در افغانستان باقی بمانند.
نیویورک تایمز در گزارش خود به نقل از ‘ جیم متیس’ وزیر دفاع مستعفی آمریکا می نویسد:’ به محض خروج آمریکا؛ حدود 20 گروه تروریستی که اکثرشان از زیرشاخه های القاعده و داعش هستند، از این آزادی عمل ایجاد شده کمال بهره را خواهند برد و بی درنگ مشغول طراحی عملیات هایی علیه اهداف غرب از جمله حمله به قلب خاک آمریکا خواهند شد’.
‘ پاتریک ام. شاناهان’ سرپرست وزارت دفاع هم دیروز / دوشنبه/ در صحبت هایی در حاشیه موضوع توافق صلح افغانستان گفت که از وزارت دفاع خواسته نشده است خود را برای عقب نشینی کامل آماده کند.

‘پنتاگون’ مایل است نیروی ضد تروریسم در افغانستان بماند. امکان دارد محل استقرار این نیرو در پایگاه هوایی ‘بگرام’ در حومه کابل باشد. این نیرو، تعدادی از 20 گروه تروریستی که در برآورد اطلاعاتی از آنها یاد شده است را هدف یورش خواهد برد.
این گروهها عبارتند از: وفاداران به داعش در افغانستان موسوم به ‘ داعش خراسان’ و ‘القاعده’. همچنین شبکه ‘ حقانی’. این گروه، هسته مرکزی طالبان افغانستان را تشکیل می دهد.
– آیا مذاکرات، این مشکل را حل و فصل خواهد کرد یا نه؟
بسیاری از تحلیلگران معتقدند که باید از الگوی ضد تروریسم خود آمریکا در این مبارزه تبعیت شود. بسیاری دیگر هم نظرشان این است که بهتر است از عملیاتهای ضد تروریسم در یمن و لیبی الگو برداری شود. در این مدل؛ آمریکا سربازان خیلی کمی در دو کشور داشت و این سربازان با آژانس های امنیتی و اطلاعاتی بومی کار می کردند.
‘ کارل دبلیو. ایکنبری’ فرمانده سابق آمریکا در افغانستان که بعدها سفیر آمریکا در کابل شد نیز نظر می دهد:’ علاوه بر توافق اصلی؛ لازم است در زمینه اموال اطلاعاتی و ارتباطاتی ضد تروریسم که لازم است در میدان باقی بماند و شاید هم در زمینه نیروهای چرخشی؛ توافقهایی انجام بگیرد’.
‘بارنت آر. رابین’ متخصص امور افغانستان در ‘مرکز همکاری بین الملل’ زیر نظر دانشگاه نیویورک نیز اظهار دیدگاه می کند:’ سایر گزینه ها را هم باید در بعد میدانی جنگ مد نظر قرار داد. از جمله اینکه می توان با یک کار حساب شده جمع آوری اطلاعات؛ به کمک حملات هوایی با پهپاد و سایر ادوات جنگ هوایی رفت. این حملات حتی می تواند از هر نقطه ای در منطقه و یا حتی از روی ناوهای جنگی آمریکا بر روی دریا صورت بگیرد’.
گزینه دیگر می تواند این باشد که با سرپرستی و نظارت شورای امنیت سازمان ملل و متشکل از نیروهای آمریکایی و افغان؛ یک نیروی جدید ضد تروریسم ساخته شود.
رابین می گوید:’ بهترین نیروی ضد تروریسم ؛ دولتی است که طالبان هم در آن سهیم باشد. البته طالبانی که مشتاق همکاری باشد’.
‘جیمز دابینز’ از مقامات برجسته دولت اوباما در امور افغانستان و پاکستان هم صراحت دارد بر اینکه؛’ الزامی است؛ مادامیکه طالبان و دولت افغانستان وارد گفت وگوها نشده اند و هیچ توافق پایداری که منجر به صلح شود بدست نیامده است و اجرایی نشده است؛ آمریکا در افغانستان بماند’.
دابینز تصریح می کند:’ عقب نشینی عجولانه؛ مساوی است با غوطه خوردن افغانستان در یک جنگ داخلی. آن موقع است که گروههای افراط گرا اعم از القاعده و داعش یک میدان عمل وسیع پیدا خواهند کرد و در اقصی نقاط جهان دست به حمله خواهند زد’.
بسیاری از مقامات افغانستان نگران اند که آمریکا ممکن است به آنها پشت کند و بدون حضور افغانها در پای میز مذاکره حاضر شود و به طالبان امتیاز بدهد.
خلیل زاد روز دوشنبه در صحبت هایی گفت که در گفت وگوهای شش روزه در ‘دوحه’ قطر به هیچ وجه در مورد انتقال دولت افغانستان بحث نشده است. اما کمتر کسی در افغانستان این مدعا را قبول می کند.
‘دانیل اف. فلدمن’ نماینده ویژه آمریکا در دولت اوباما در افغانستان و پاکستان در این خصوص می گوید:’ افغان ها عمیقا نگران اند که آمریکا آنها را به طالبان بفروشد و بدون حضور افغانها در پای میز مذاکره حاضر شود و به طالبان امتیاز بدهد’.
فلدمن شرح می دهد:’ خلیل زاد برای ثمر دادن ماموریتش به زمان احتیاج دارد. اما موضوع این است که بعد از ماجرای تعطیلی دولت، ترامپ سخت تشنه یک موفقیت در عرصه سیاست خارجی است. او نمی تواند صبر کند تا جوانه دیپلماسی با طالبان میوه بدهد’.
هرگاه آمریکا از افغانستان بیرون برود؛ قدرت نفوذش بر تحولات و رویدادهای آن هم بسرعت بیرون خواهد رفت.
– آیا قصد آمریکا صرفا بیرون رفتن است و یا حل و فصل جامع جنگ افغانستان؟
– آیا این شروع پایان جنگ آمریکا در افغانستان است و یا پایان جنگ افغانستان؟
‘ لورل ای. میلر’ نماینده ویژه دولت اوباما در امور افغانستان و پاکستان در پاسخ، توضیح می دهد:’ به نظر من افغانها در مقابل بازگشت شورشگری طالبان بسیار انعطاف پذیرند. اشرف غنی هم هشدار داده است که در غیاب پشتیبانی نظامی و مالی آمریکا، دولتش بسرعت فروخواهد ریخت’.
اشرف غنی یک سال پیش در مصاحبه با برنامه ’60 دقیقه’ شبکه CBS گفته بود:’ بدون حمایت آمریکا و امکانات آمریکا؛ ما قادر نخواهیم بود حتی شش ماه پشتیبان ارتشمان باشیم’.