کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

بازگشایی مکاتب دخترانه

عبدالصمد ازهر                                                                        ۲۳ / ۰۳ / ۲۰۲۲

بازگشایی مکاتب معارف، تا سطح لیسه برای نوجوانان به شمول دختران، بعد از ضایع شدن یک سال از عمر با ارزش و گسیختن سلسله آموزش شان، طبق وعده طالبان امروز سوم حمل ۱۴۰۱ در سراسر کشور، با مراسمی صورت گرفت، که با استقبال هموطنان رو به رو گردید. اما به دلایل نامعلوم، به فوریت بر رخ دختران دوباره بسته شد. مطابق اظهارات مسوولان وزارت معارف این تصمیم از جانب رهبری صادر شده است.

طالبان که این هفت ماه را به دلایل واهی آماده کردن شرایط آموزش با معیارهای اسلامی، اما در حقیقت به دلایل ناباوری و ضدیت شان با حق تحصیل در علوم مدنی، برای همه  و به صورت اخص برای زنان و ، گذراندند و بالآخر در حالی که یونیسف پرداخت ماهانه یک صد دالر برای هر یک از ۱۹۴۰۰۰ آموزگار را نیز متقبل شده بود، در زیر فشار افکار عامه و جامعه جهانی مجبور شدند به این بازگشایی تن دهند. 

اما این عقبگرد فوری، نشان از عمق خطیر اختلاف در هرارشی طالبان دارد. در این روزها آوازه های شدت گرفتن اختلافات میان فرکسیون های میانه رو و افراطی آنان سر زبان ها بود. یک بار شایع شد که رییس آی اس آی پاکستان به گونه مخفی به منظور حل این اختلاف، به کابل سفر کرده است. بعد در دوم حمل از تویتر رحمت الله نبیل نقل قول شد که:  «ملا عبدالغنی برادر، سراج‌الدین حقانی و ملا یعقوب مجاهد، سه عضو ارشد طالبان هستند که برای حل اختلاف‌های داخلی شان به دیدار ملا هیبت‌الله رفته‌اند.» و سپس گفته شد که کابینه طالبان در مورد تصمیم گیری بر سر شرایط شناسایی رسمی حکومت شان، برای تشکیل جلسه زیر ریاست رهبر شان هیبت الله به قندهار رفته اند. اما آنگاه سر و کله ملا یعقوب سرپرست وزارت دفاع در مرزهای غربی کشور نمایان شد که در سخنرانی هایش بر ضد اختلافات و ضرورت متابعت از رهبر واحد سخن می گفت و خلاف کاران را تهدید می کرد. این تهدید شکل عام داشت، می توان آن را متوجه اختلافات داخلی شان و همچنان طیف های دیگر از مخالفان سیاسی دانست. امروز چهارشنبه رسانه های کشور از تدویر نشست رهبری طالبان در قندهار به ریاست هیبت الله برای بحث روی مسایل مربوط به رسمیت شناسی از سوی جهان، حکومت فراگیر و برنامه های آینده، خبر داد.

به هر حال دشمنیی که در حق نسل بالنده سرشار از هزاران امید، بالخصوص دختران، نسلی که انتظار می رود در رقم زدن تاریخ آینده کشور نقش اول و بلند داشته باشد، صورت می گیرد، زنگ های خطری را به صدا در می آورد که پرده از نیات شوم دشمنان افغانستان و پلان های آی اس آی و ملا فضلو، برای به تاریکی بردن و در سیاه اندیشی نگاه داشتن مردم ما به صورت عموم و زنان کشور ما به صورت اخص، بر می دارد.

عمران خان صدر اعظم پاکستان در اجلاس سازمان همکاری کشورهای اسلامی که چندی پیش در باره افغانستان دراسلام آباد دایر گردیده بود، از جهان خواست در مورد حقوق زنان بر طالبان فشار نیاورند و عنعنات آنها را رعایت کنند. وی در اجلاس نو این سازمان که دیروز در اسلام آباد، با آجندای٬٬ اسلام هراسی،، گشایش یافت، افاده مشابهی را به گوش اشتراک کننده گان و جهان رساند. این اظهارات، از نیات نیک نسبت به کشور و مردم ما نماینده گی کرده نمی توانند. (خیلی عجیب است کشوری که مهد زایش، پرورش، تمویل، برنامه ریزی و سکان داری عملیاتی تروریزم در سراسر گیتی بوده مسبب بنیادی تولید هراس و بیم از هر مسلمان است، اکت مظلومیت می کند و با کشاندن تدویر این کنفرانس در پایتختش در پی سپید کردن چهره ی سیاهش در انظار جهان می باشد.)

مردم افغانستان، اعم از پیر و جوان، زن و مرد، شهری و دهاتی، باسواد و بی سواد، مادران و پدران همه در برابر بسته شدن دوباره درهای مکاتب به روی صنوف بالای دختران، اعتراض و اظهار نارضایتی کردند. طالبان با تنگ تر کردن فضای تنفس و با بازگشت گام به گام به مواضع اصلی سال های نود، در موارد متعدد مانند خصومت با هر پدیده مدنی، حقوق بشر و دموکراسی، ممنوع قرار دادن خروج و سفر بدون محرم زنان، محرومیت زنان از کار و آموزش، اجبار در گذاشتن ریش و پوشیدن پیرهن و تنبان، منع موسیقی و سیریال ها، تحقیر دانشمندان، اهل خرد و خبرنگاراان،  دشمنی با نوروز و هر خوشی تاریخی و عنعنوی، به جای محبوبیت برای خود تنفر کمایی می کنند. بنیاد وجود اداره یی به نام  امر بالمعروف و نهی عن المنکر از آن قدیم ها تقلید نامیمونی بوده از انکیزیسیون  و استبداد وحشیانه کلیسای قرون وسطی.  در زمان حاضر، در حالت موجودیت قانون، پولیس و محاکم، هیچ دلیل منطقی، جز مردم آزاری و ایجاد وحشت، برای هستی آن دیده نمی شود. دوام این نوع اجبارها، تحقیرها، تعجیزها و تحمیل سلیقه ها با جبر و اکراه، باعث می شود مردم به زودی آن خوش بینی هایی را که به دلیل پایان اشغال،  ختم جنگ و آزادی از یوغ فساد سالاران برای شان ایجاد شده بود، فراموش کرده، در برابر شان به پا خیزند و یا مانند سال های پایان حاکمیت نخست شان، برای رهایی از چنگال ظلم و فرهنگ دشمنی، حتا اشغال را با پیشانی باز استقبال کنند.

آرزو می کنم در میان طالبان، خرد بر جهل پیروز گردد و کشور از سقوط کامل نجات یابد.  

۰۳ / ۰۱ / ۱۴۰۱

۲۳ / ۰۳ / ۲۰۲۲