تاملی بر  دیدگاه های «خدا مرده و یا اینکه سکوت…

نویسننده: مهرالدین مشید درامدی بر دو تجربه‌ی متفاوت از غیبت الهی اندیشه‌ی…

نصایح نامچه

موسی فرکیش «نصایح‌نامچه»، در حقیقت متن گفتار و پیشنهادهای عبدالرحمان خان…

یازدهم سپتامبر؛ مبارزه با تروریسم یا چرخه معکوس تحول در…

نویسننده: مهرالدین مشید حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ نه تنها سیاست خارجی…

 آیا راه رشد غیر سرمایداری پاسخگوی  اهداف استراتیژیک خلقهای جهان…

مقدمه این را همه میدانند که در ایجاد جنبشها وحریانات تند…

استاد ګل پاچا الفت 

خدای بخښلی  استاد گل پاجا الفت  هغه  لوی  او وتلی…

د سیاسي ګوندونو په جوړولو او فعالیت کې د مرام…

 انسان له اوله په ټولنیز ژوند کې د ګډو موخو…

خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

«
»

پاکستانیزه ساختن افغانستان!؟

باری قریشی وزیر خارجه پاکستان پس از استقرار نظام طالبانی و نخستین سفرش به کابل و بازگشت به اسلام آباد در میان گروهی از خبرنگاران سفرش را کاری خواند و گویا دلسوزانه گفت: “در فرصت پيش آمده و ملاقات ها با رهبري دولت طالبان دريافته كه طالبان در مورد دولت و بخصوص در مسايل تخنيكي اداري و مالي و اقتصادی كه در آستانه فروپاشي و فقر است، مشكل دارند.”
قریشي بسيار با سربلندي به اين مسايل انگشت گذاشت:
١- دولت پاكستان براي رفع فقر ٥ میليارد كلدار به افغانستان كمك مي كند.
٢- پاكستان براي رفع مشكل تخنيكي و اداري دولت طالبان را به منظور حركت در آوردن ماشين دولت بصورت نرمال، كمك تخنيكي خواهد كرد. چنین پیشبینی شده بود که پاکستان چهارصد متخصص را به بهانه کمک به حکومت طالبان می فرستد و این عمل نخستین گام علنی پاکستان برای رهبری کامل دولت افغانستان شمرده شده بود. شماری از کارشناسان از جمله داکتر سید مسعود عزیز نگاشته بودند که چهار صد متخصص پاکستانی به افغانستان فرستاده می شوند و چنین پیشبینی کرده بودند که گویا این چهار صد نفر به تمام وزارت ها، اداره‌های مستقل و و ولایت‌ها به این شرح فرستاده خواهند شد: برای هر وزارت ده نفر، برای هر ولایت چهار نفر، چهارده نفر در اداره امور، و ده نفر دیگر در مرکز قدرت مصروف خواهند شد.

علاوه بر این باید در نظر داشت که با اشغال کابل توسط ملیشه های پاکستانی که در کنار طالبان می‌رزمیدند، صدها افسر، سرباز و کارکنان امنیتی و استخباراتی آن کشور نیز در نهاد های دفاعی و امنیتی افغانستان جابجا شده اند و امور مربوط به این عرصه خیلی ها حساس را زیر مدیریت و کنترول خود قرار داده اند.

برای روشنی بیشتر در این مورد سری می زنیم به رسانه های مشهور امریکایی و از جمله روزنامه واشنگتن پست گزارش داده بود که طی چهار ماه گذشته هزاران جنگجو و حامیان طالبان از پاکستان به افغانستان سرازیر شده‌اند. شماری از اعضای فعلی و پیشین طالبان به واشنگتن پست گفته‌اند که آن‌ها به دعوت رهبران و فرماندهان طالبان به افغانستان می‌روند تا قدرت این گروه را تحکیم کنند.

یکی از جنگجویان طالبان پاکستانی که در یک مدرسه در شمال‌غرب پاکستان به جذب نیرو کمک کرده به واشنگتن پست گفت: “به بسیاری از مجاهدان ما پیشنهاد شد که اگر (برای جنگ)‌ به افغانستان بروند اقامت دایم افغانستان دریافت خواهند کرد.”


به گزارش نیویورک تایمز، طالبان با گذشت پنج ماه تسلط بر افغانستان هنوز با چالش‌ حکومتداری دست و پنجه نرم می‌کنند و کمبود کارمند و نیروی اداری یکی از مشکلات آنها است. به نوشته این روزنامه، مقام‌های طالبان برای حل این مشکل به پاکستان می‌روند و کارمند استخدام می‌کنند.

بنابر گزارش افغانستان انتر نیشنل، نیویورک تایمز می‌نویسد: “هزاران جنگجوی سابق طالبان در پاکستان زندگی می‌کردند و شمار زیادی از آنان حالا به افغانستان بازگشته‌اند.

یکی از این افراد خیال محمد غیور است. او ۲۰ سال پیش در دوره اول حاکمیت طالبان یکی از مقامات وزارت دفاع بود که پس از ورود آمریکا به افغانستان به پاکستان فرار کرد و در جنوب غرب این کشور خانه خرید و نانوا شد.

او پس از دو دهه حالا به افغانستان برگشته و به عنوان رئیس پولیس ترافیک کابل منصوب شده است. زیر نظر خیال محمد، حالا ۱۴۵۰ کارمند کار می‌کنند.

ارسلا خروتی، معاون وزارت مهاجرین طالبان و مولوی سعیدالله قاضی طالبان در ولایت پکتیکا نیز از پاکستان آمده‌اند. به نوشته نیویورک تایمز، خروتی پیش از این در کمپ پناهندگان پاکستان کار می‌کرد و مولوی سعیدالله هم خطیب یک مسجد فقیرنشین در پاکستان بود.

این افراد می‌گویند از اینکه به افغانستان بازگشته‌اند هیجان زده و خوشحالند.

نیویورک تایمز نوشته است که بیشتر ملاها در مدرسه دارالعلوم حقانی در پاکستان درس خوانده‌اند.”

حالا بی بی سی گزارش می دهد: ” عمران خان، نخست وزیر پاکستان از مسئولان این کشور خواسته است که نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده به ویژه در زمینه‌های پزشکی، فناوری اطلاعات، مالی و حسابداری به افغانستان فرستاده شود تا “از بروز بحران انسانی” در این کشور جلوگیری کنند.

نخست وزیر پاکستان در نشست کمیته مقام‌های ارشد (اپکس) در باره افغانستان از درخواست اخیر سازمان ملل برای کمک به افغانستان استقبال کرد. او نسبت به وخامت اوضاع در افغانستان ابراز نگرانی کرده و خاطر نشان کرده که “در مواقع ضروری افغان‌ها را رها نخواهیم کرد”.

دفتر نخست وزیر پاکستان نوشته است که آقای خان به گسترش همکاری‌های پاکستان در زمینه‌های راه آهن، معادن، داروسازی و رسانه‌ها با افغانستان تاکید کرده است.”

این گزارش ها بیانگر آن است که پاکستان گام به گام و به سرعت برای تحکیم اشغال کامل افغانستان با نادیده گرفتن خواست مردم افغانستان، مطالبه های قدرت های منطقه یی و بین المللی عمل می‌کند.

در ظاهر چنین وانمود می سازند که با مهاجرت ده‌ها هزار کارمند و کادر اداری افغانستان، طالبان با بحران مدیریتی مواجه شده‌اند. در حالی که این مهاجرت ها برنامه ریزی شده است و پشت درواز های دفاتر توزیع پاسپورت و سفارت خانه های برخی از کشورها ده ها هزار نفر انتظار می کشند و ده ها هزار نفر دیگر از راه های غیر قانونی از کشور خارج می‌شوند. با وجود مهاجرت بسیار گسترده کادرهای آموزش دیده در عرصه های گوناگون فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هنوز هم به صدها هزار نیروی بشری تعلیم دیده و مستعد به کار در کشور وجود دارد که بنابر نبود کار و اشتغال در شرایط خیلی ناگوار به سر می برند و آنها به گونه سیستماتیک و هدفمند از کار برکنار می شوند. شمار زیادی از این سرمایه خیلی بزرگ بشری آواره و سرگردان شده اند و به جای شان ملا ها و فارغان مدارس دینی پاکستان جابجا می‌شوند. در همین نزدیکی دیدیم که تمام آمران صحی ولایت ها را که داکتران طب بودند، سبکدوش کردند و به عوض آنها ملا ها را گماشتند!

چنین برخورد طالبان با این سرمایه بزرگ بشری و نیروی متخصص و کاردانی که در نهادهای دولتی صادقانه در خدمت مردم خود بوده اند، نشان دهنده آن است که حکومت پاکستان در عمل یک تصفیه عمومی و کلی را در این عرصه رویدست دارد و پروسه اشغال و سلطه کامل پاکستان بر افغانستان را تحکیم می بخشد. طالبان با اظهارات ضد و نقیض ولی با صراحت گفته اند آنهایی که در این بیست سال در زیر سایه اشغال آموزش دیده اند، به درد شان نمی خورند و آنها به نیروهای وفادار و متعهدی نیاز دارند که جسما و روحا در خدمت اهداف و مرام های طالبان “پاکستان” قرار داشته باشند. چنین معلوم می‌شود که حکومت پاکستان از تجربه های تاریخی کشور گشایان در سر زمینی که بنام افغانستان یاد می شود، اصلا چیزی نیاموخته است.

این سیاست‌ها و روش‌های که بر بنیاد مفکوره‌های استعماری کلاسیک بنا یافته و آنهم در کشوری همچون افغانستان و مردم آزادی خواه آن که همواره در برابر سیاست های استعمارگرانه شرق و غرب به پاخاسته، جنگیده، مقاومت کرده و پیروز شده اند، به صورت قطع شکست می خورد و ناکام می‌ماند. هوس اشغال و زیر سلطه در آوردن کامل افغانستان و پاکستانیزه ساختن آن ، آن کشور را در باتلاق افغانستان غرق می‌کند، و دیر یا زود آثار بسیار مخرب و برباد کننده آن را در سرزمینی بنام پاکستان خواهیم دید. 

افغانستان همچون گلوله آتشینی، دهن، گلو و معده پاکستان را می سوزاند و از بین می برد و در نهایت هستی آن را ساقط می سازد.

دستگیر صادقی 

15 جنوری 2022