نان آوران کوچک

   ساجده میلاد در ازدحام جاده در شب ها  کودکی پرسه می‌زند هر…

یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«سازش» و «سازشکاری» یعنی چه؟

‫ رفیق نورالدین کیانوری ــ پرسش و پاسخ، شمارهٔ ۲۰، دی‌ماه ۱۳۵۹ــ…

دو کلمه؛ همچون دو پرخاش

Eklektism, Dogmatism. آرام بختیاری التقاطی و دگماتیسم؛ دو واژه یا دو سیستم…

«
»

خرابکاران صلح کیها استند ؟

     نوشته ی : اسماعیل فروغی

      امریکاییان با امضای توافقنامه با طالبان و با براه انداختن تیاتر مسخره ی قطر زیرنام مذاکرات بین الافغانی ، فقط میخواهند بروی ناکامی ها و رسوایی های شان در جنگ افغانستان روپوش بگذارند .

      آنان نوزده سال پیش به مقصد سقوط دادن حاکمیت طالبان و به هدف برقراری دیموکراسی به افغانستان لشکر کشیدند و حالا با کرنش و امتیاز دهی شرم آور ، از طالبان صلح گدایی می کنند – از همانهایی که تروریست گفته از قدرت ساقط شان کرده بودند .

      اینکه آقای پومپئو در قطرمیگوید : افغانها خود باید نظام آینده ی شانرا تعین کنند چه معنایی به جز تسلیم شدن به خواست های بنیادگرانه و بدوی طالبان دارد ؟ امریکاییان بخوبی میدانند که طالبان ـ این ریشوهای لنگوته سیاه ،  فقط نظام کامل اسلامی میخواهند – نه کم نه زیاد . آنان حتا جمهوری اسلامی هم نمیخواهند . این حقیقت را امریکاییان در توافقنامه با طالبان قبول کرده و سعی بر هموارکردن بستر مناسب برای برقراری آن دارند .

     اما طوری که معلوم می شود تیرامریکاییان به سنگ خواهد خورد . پروژه ی ننگین برپایی دوباره ی امارت اسلامی ، با ناکامی شرم آوری روبروست . امریکاییان اکنون می دانند که نه مردم آماده ی پذیرش دوباره ی امارت اسلامیست و نه ایران ، روسیه ، هندوستان و چین تحمل نظام افراطی اسلامی طالبی را درمنطقه دارند .

     درست با درک همین واقعیتهاست که حالا هم امریکاییان وهم شریک دایمی پروژه ی طالب پروری شان ( پاکستان ) ، با بهانه های مختلف بدنبال برهم زدن مذاکرات دوحه و ادامه ی پروژه های قبلی شان استند .

           دعوت ازعبداالله عبدالله و استقبال شاندار از وی درپاکستان ، یکی ازهمین تلاش هاست . پهن کردن فرش سرخ برای عبدالله ، پیش ازآنکه بمنظور تأمین صلح باشد ، تحریک و جریحه دارشدن احساسات خودخواهانه ی محمد اشرف غنی است که بی تردید قاطعانه تر در برابر تصمیم های قطر قرار خواهد گرفت و از هر نوع کوشش برای ماندن در قدرت دریغ نخواهد ورزید .

    از سوی دیگر ، خلیلزاد وعمران خان حالا هردو با یک صدا از دخالت خرابکاران شکایت کرده و از امکان معلق شدن مذاکرات دوحه سخن بر زبان می رانند . .این که خلیلزاد با صراحت میگوید ” تا توافق سیاسی میان دولت افغانستان و طالبان بوجود نیاید ، طالبان به کشتار ادامه می دهند ” ، خود گواه روشنی ازنقش خرابکارانه ی امریکا درین روند است . 

     هرچند آنان ازخرابکاران نام نمی برند ؛ اما مردم منظورآنان را درک نموده اند.   مردم هم خرابکاران را می شناسند و هم بازی مسخره ای را که زیرنام صلح در دوحه براه افتاده است . مردم می دانند که تیاترقطرتا ختم انتخابات ریاست جمهوری امریکا ادامه خواهد یافت و پس از آن دور باطل جنگ درافغانستان توسط همان خرابکاران اهریمن خوی و شرکای داخلی دیسانتی شان ادامه خواهد یافت .