شماره ۳/۴ محبت 

شماره ۳/۴ م سال ۲۸م محبت از چاپ برآمدږ پیشکش…

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(۸)

نوشته: ا. لازوفسکی برگردان: آمادور نویدی مارکس و جنبش اعتصاب مارکس و انگلس حداکثر توجه خود…

مائوئیسم در افغانستان: از نظریه‌پردازی تا عمل‌گرایی بدون استراتژی

این مقاله به بررسی تاریخی و تحلیلی جنبش مائوئیستی در…

                        به بهانه ی آمستردام              

   نوشته ی : اسماعیل فروغی          من نمیخواهم درباره ی چند وچون…

فدرال خواهی و هویت خواهی

در کنار فدرال خواهی درین تازگی ها پسوند دیگری بنام…

 ضرورت و اهمیت ادغام سیاسی در افغانستان

رویکردی تحلیلی به مشارکت سیاسی و تعامل مدنی نور محمد غفوری عصاره دقیق…

افغانستان معاصر و بازتعریف هویت ملی پس از فروپاشی دولت

 نویسنده: مهرالدین مشید     افغانستان معاصر یگانه کشوری در جهان است که…

یار در پیری

نوشته نذیر ظفر12/30/25سفیدی  يى که  به زلفان  یار  میبینمشکوفه  هاى…

هستی، بود و است !

امین الله مفکر امینی                        1015-22-12! بهشتِ این دنیا را مفروش به نسیــــه…

از روایت سازی تا مهندسی نفوذ و تاثیر گذاری بر…

 نویسنده: مهرالدین مشید     سفید سازی، معامله و مهار؛ الگوهای نوین تعامل…

د ارواښاد سمیع الدین « افغاني » د پنځم تلین…

نن  د ارواښاد  سمیع الدین « افغاني »  چې  د…

از نیم قرن دست آلودگی بیگانگان

باید درس عبرت گرفت ! افغانستان در جغرافیای موجود جهان از…

به پیشواز شب یلدا

دوباره نوبت دیدار یلداست شب برف است و یخبندان و سرماست دگر…

فیثاغورث

نوموړی د نړۍ تر ټولو لوی فیلسوف او ریاضي پوه…

آنارشیسم؛ نوستالژی اتوپی است

Anarchism.  آرام بختیاری ناکجاآباد مدینه فاضله، شوق دیدار بهشت زمینی بود.   واژه یونانی…

ایستاده گی طالبان در برابر جریان شکست ناپذیری تاریخ

نویسنده: مهرالدین مشید فرهنگ تسامح گرای خراسان تاریخی و ستیزه جویی…

علم او ټکنالوژي؛ د رښتینې خپلواکۍ محور

په اوسني عصر کې د نړۍ بڼه په بشپړه توګه…

تله‌ی «شرِ کوچک‌تر»؛ چرا نباید بد را در برابر بدتر…

هانا آرنت، فیلسوفی که عمر خود را صرف مطالعه ریشه‌های…

هستی، انسان و عدم 

رسول پویان  عمری گذشت در خم و پیچ مدام هیچ  بـودن نـدیده مانـدن کس در دوام هیچ  جاه و جلال و قـدرت آدم فـسـانه بود  ابحـاری در سـراب تخیّـل تمــام هیچ  زور…

            ائتلاف های شکننده و شجره نامۀ سیاه سیاستگران افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید تغییر ناپذیری طالبان و ناتاثیر گذاری مخالفان اعتماد…

«
»

خرابکاران صلح کیها استند ؟

     نوشته ی : اسماعیل فروغی

      امریکاییان با امضای توافقنامه با طالبان و با براه انداختن تیاتر مسخره ی قطر زیرنام مذاکرات بین الافغانی ، فقط میخواهند بروی ناکامی ها و رسوایی های شان در جنگ افغانستان روپوش بگذارند .

      آنان نوزده سال پیش به مقصد سقوط دادن حاکمیت طالبان و به هدف برقراری دیموکراسی به افغانستان لشکر کشیدند و حالا با کرنش و امتیاز دهی شرم آور ، از طالبان صلح گدایی می کنند – از همانهایی که تروریست گفته از قدرت ساقط شان کرده بودند .

      اینکه آقای پومپئو در قطرمیگوید : افغانها خود باید نظام آینده ی شانرا تعین کنند چه معنایی به جز تسلیم شدن به خواست های بنیادگرانه و بدوی طالبان دارد ؟ امریکاییان بخوبی میدانند که طالبان ـ این ریشوهای لنگوته سیاه ،  فقط نظام کامل اسلامی میخواهند – نه کم نه زیاد . آنان حتا جمهوری اسلامی هم نمیخواهند . این حقیقت را امریکاییان در توافقنامه با طالبان قبول کرده و سعی بر هموارکردن بستر مناسب برای برقراری آن دارند .

     اما طوری که معلوم می شود تیرامریکاییان به سنگ خواهد خورد . پروژه ی ننگین برپایی دوباره ی امارت اسلامی ، با ناکامی شرم آوری روبروست . امریکاییان اکنون می دانند که نه مردم آماده ی پذیرش دوباره ی امارت اسلامیست و نه ایران ، روسیه ، هندوستان و چین تحمل نظام افراطی اسلامی طالبی را درمنطقه دارند .

     درست با درک همین واقعیتهاست که حالا هم امریکاییان وهم شریک دایمی پروژه ی طالب پروری شان ( پاکستان ) ، با بهانه های مختلف بدنبال برهم زدن مذاکرات دوحه و ادامه ی پروژه های قبلی شان استند .

           دعوت ازعبداالله عبدالله و استقبال شاندار از وی درپاکستان ، یکی ازهمین تلاش هاست . پهن کردن فرش سرخ برای عبدالله ، پیش ازآنکه بمنظور تأمین صلح باشد ، تحریک و جریحه دارشدن احساسات خودخواهانه ی محمد اشرف غنی است که بی تردید قاطعانه تر در برابر تصمیم های قطر قرار خواهد گرفت و از هر نوع کوشش برای ماندن در قدرت دریغ نخواهد ورزید .

    از سوی دیگر ، خلیلزاد وعمران خان حالا هردو با یک صدا از دخالت خرابکاران شکایت کرده و از امکان معلق شدن مذاکرات دوحه سخن بر زبان می رانند . .این که خلیلزاد با صراحت میگوید ” تا توافق سیاسی میان دولت افغانستان و طالبان بوجود نیاید ، طالبان به کشتار ادامه می دهند ” ، خود گواه روشنی ازنقش خرابکارانه ی امریکا درین روند است . 

     هرچند آنان ازخرابکاران نام نمی برند ؛ اما مردم منظورآنان را درک نموده اند.   مردم هم خرابکاران را می شناسند و هم بازی مسخره ای را که زیرنام صلح در دوحه براه افتاده است . مردم می دانند که تیاترقطرتا ختم انتخابات ریاست جمهوری امریکا ادامه خواهد یافت و پس از آن دور باطل جنگ درافغانستان توسط همان خرابکاران اهریمن خوی و شرکای داخلی دیسانتی شان ادامه خواهد یافت .