اختطاف ها و انکارها
عبدالصمد ازهر ۱۰ / ۰۲ / ۲۰۲۲
با به حاکمیت رسیدن طالبان ادعاهای مکرر محاکمه های صحرایی، اختطاف ها و سر به نیست کردن ها، به گوش می رسند که برخی از موارد را ملل متحد و جامعه بین المللی نیز جدی گرفته اند.
طالبان همواره به استناد اعلان عفو عمومی شان، از محاکمه های صحرایی و سر به نیست کردن ها انکار کرده مدعی شده اند که احتمال دارد تک حادثه هایی بر بنیاد دشمنی و انتقام جویی شخصی اتفاق افتاده باشند که چنین اشخاص را زیر تعقیب قضایی قرار داده مجازات می کنند. اما هیچگاهی مجازات کسی را در این ارتباط به اطاع عامه نرسانده اند.
اما در مورد دستگیری ها و اختطاف ها، همواره اظهار بی خبری کرده گفته اند ما در این باره تحقیق می کنیم. در حالی که در بسا حالات خانواده ها و همسایه ها شاهد این حوادث اند، چنین انکارها باعث برانگیختن شکوک بر اهداف شان می گردد. خانواده ها و همشهریان می توانند از شکنجه ها و سر به نیست کردن ها در تشویش و هراس باشند.
بازداشت و لادرک شدن عالیه عارفی (رییسی) مدیره زندان زنانه هرات از ماه ها به اینسو، بازداشت دو تن از زنان معترض به نام‌های “تمنا زریاب پریانی” و “پروانه ابراهیم خیل”از منزل های شان در کابل (۲٩ جدی)، بازداشت مرسل عیار و زهرا محمدی (۱۳ دلو) از خانه های شان، و اعلام بیخبری از بازداشت، استنکاف از ارائه معلومات در باره اتهام و حتا زنده و مرده انها، چنان به ابهام گراییده است که حتا پای سازمان جهانی ملل متحد را نیز برای روشن کردن موضوع به میان کشیده است.
بلی، این شک وجود دارد که طالبان در پیروی از رهنمایی های آی اس آی و گام گذاشتن بر پل پای آن، همان روش را در پیش گرفته باشند که آی اس آی در مورد جنبش های بلوچ و پشتون تعقیب می کند – اختطاف می کند، می کشد و انکار می کند.
روش دیگر نظامیان پاکستان از بین بردن مغزها و ظرفیت هاست. این کار را در سابق در بنگال شرقی انجام دادند، در ایالت های خیبر پشتونخوا و بلوچستان از طریق ترور، ختطاف و لادرک کردن انجام می دهند. در افغانستان نیز طی سال های پسین به این پالیسی رو آورده ترورهای هدفی شان به دستان شبکه استخباراتی و یا نیروهای نیابتی، قربانیان زیادی گرفت [ رک: هدفي وژنې د چا له خوا کېږي؟ فیسبوک ۱۱ دسمبر ۲۰۲۰ ]
در جریان شدت مبارزه آزادی بنگله دیش از سلطه پاکستان، نظامیان پاکستان و همکاران جماعت اسلامی آن، از مارچ ۱۹۷۱ برای مدت نه ماه، دست به کشتار بی رحمانه و یک قتل عام هرچه روشنفکر و اهل دانش بود، زدند. گفته می شود که از سه صد هزار تا سه ملیون را کشتند و بر دوصد هزار تا چهار صد هزار زن، بر اساس فتوای جماعت اسلامی، تجاوز کردند. این جنایت بالآخر با مداخله نیرومند نظامی هند، که در مدت کوتاه سیزده روز به شکست پاکستان انجامید، خاتمه پذیرفت. [ رک: قلم، زبان و مغزهای ما را می گیرند، فیسبوک ۷ نومبر ۲۰۲۰ ]
بخش بزرگی از طالبان بنا بر طرز تفکر مدرسه ای و بنا بر آن که در طول چندین دهه با حقوق اجتماعی و قانون مداری بیگانه بوده تلقین شده اند آنها را پدیده های کفری بدانند و با هرچه رنگ و بوی علوم معاصر و مدرنیته دارد خصومت داشته باشند، چنین اعتراض های مدنی را نقض حاکمیت و توهین دانسته، به جای نشستن با معترضان، مناظره و اقناع جانبین، به تشدد متوسل می شوند.
طالبان اگر منظور بدی ندارند، و اگر برای اقدام خود دلایل قانونی قابل پذیرش مبنی بر ارتکاب یک عمل جرمی می داشته باشند می توانند به صراحت از دستگیری اشخاص با توضیح اتهام و توقیف کوتاه مدت قانونی به منظور تحقیق اطلاع دهی نمایند. در غیر آن نیات شان مورد شک واقع می گردند. واضحست که در مورد زنان بازداشت شده، که برای دادخواهی و حق طلبی تظاهر مسالمت آمیز می کردند، ارتکاب هیچ عمل جرمی مطرح نیست و این حق قانونی آنان است.
والسلام علی من اتبع الهدی
۲۱ / ۱۱ / ۱۴۰۰
۱۰ / ۰۲ / ۲۰۲۲
