سندروم درارگ پس از انشعاب حامیان رییس جمهور غنی
چهار سال حکومت رییس جمهور غنی با چالش ها و نگرانی های عمده سیاسی ، امنیتی ، اقتصادی و اجتماعی گذشت.
در این چهار سال گروه های مخالف مسلح تا دروازه های کابل رسیدند و ده ها ولسوالی و دهات میان طالبان و نیرو های امنیتی دست به دست شدند ، آمار تلفات نیرو های امنیتی کشور هم از اردو و پولیس بگونه کم سابقه افزایش یافت و آمار های بجاشدگان داخلی نیز بگونه تکان دهنده در حال افزایش است ، در بعد اقتصادی آی ام اف یا صندوق بین المللی پول، وضعیت اقتصادی افغانستان را در حال نزول عنوان کرده و گفته که این روند، در دو سال آینده میلادی هم همینطور خواهد بود. بانک جهانی نیز از وضعیت اقتصادی نگران است ، یافته‌های گزارش شش ماهه بانک جهانی نشان می‌دهد که میزان فقر در افغانستان به بیش از پنجاه درصد افزایش یافته است.این گزارش نشان می‌دهد که نفوس افغانستان در حالی افزایش می‌یابد که رشد اقتصادی کشور با کاهش ر و به‌روست. بنابر این گزارش، ثروت نیز به گونه‌ی عادلانه در میان شهروندان کشور توزیع نشده است.
بانک جهانی برای افغانستان گفته است : وضعیت نامطمین سیاسی و شکننده‌ی امنیتی نشان می‌دهد که دولت و بخش خصوصی با چالش روبرو استند و در وضعیت چالش‌آفرین قرار دارند. سال آینده ممکن چالش‌ها بیشتر شوند و این برای دولت خیلی مهم است که وضعیت را اداره کند و با آوردن اصلاحات، در قبال هر افغانی که از بودجه دولت به مصرف می رسد، باید پاسخگو باشد.
در بعد سیاسی نیز رییس جمهور غنی در چهار سال گذشته همواره با متحدین انتخاباتی اش با تنش شب و روز را سپری کرده است که این وضعیت نیز تاثیر ناگوار را بر مردم این کشور گذاشته است.
رفتن متحدین انتخاباتی رییس جمهور یکی پی دیگر که بیشتر شان افراد با نفوذ و دارای توانایی و ظرفیت اداری بودند چالش کلان را برای حکومت به رهبری رییس جمهور غنی ساخته است.
اکنون با آمدن زلمی خلیلزاد نماینده امریکا برای صلح افغانستان به کابل و سفر وی به پاکستان و چند کشور منطقه نیاز جدی است تا از ظرفیت های کلان حکومت برای اغاز گفتگو های صلح کار گرفته شود ، اقای خلیلزاد نیز از حکومت خواسته است که افراد با ظرفیت و دارای صلاحیت را معرفی کند تا وارد گفتگو های صلح شوند ، یکی از افراد مهم که برخی اوقات پایه اساسی نظام رییس جمهور غنی خوانده میشد محمد حنیف اتمر مشاور پیشن شورای امنیت ملی بود ، اقای اتمر از لحاظ درک سیاسی و شناخت جهانی و منطقه یی اش می توانست چهره اثر گذار در فرصت به وجود آمده در روند صلح باشد اما اکنون این فرد به دلیل سیاست های رییس جمهور غنی از کرسی اش استعفا داد .
اقای اتمر همچنان نقش برازنده را در ایجاد روابط با کشور های منطقه در سه سال گذشته انجام داده بود و در نشست سعودی و اندونزیا و ازبکستان نقش تاثیر گذاری داشت. اما این تاثیر گذاری ها به دلیل سیاست های تاریک در ارگ بدون نتیجه به پایان یافت. اکنون طرفداران رییس جمهور غنی یکی پی دیگر از نظام استعفا داده اند و این انشعاب تیم انتخاباتی اقای غنی چالش های جدی را برای اینده اش ایجاد می کنند.
نخست روند صلح ، این روند برای حکومت و مردم افغانستان حیاتی است و زمانی به کرسی خواهد نشست که حکومت با طرح های دقیق ملی ، منطقه یی و فرا منطقه یی داخل بازی شود ، اما تیم موجود در ارگ نمی توانند در این بازی نقش برجسته را بازی کنند اول افراد که اکنون در کنار اقای غنی اند از لحاظ تجارت کاری و نفوذ سیاسی با چالش های کلان مواجه اند و افراد انگشت شماری که دارای درآید کاری اند از سیاست های ارگ خسته بوده و نمی خواهند که در این بازی همگام با اقای غنی باشند. البته باید گفت بدون طرح مناسب از سوی ریاست جمهوری افغانستان این برنامه اقای خلیلزاد ناکام خواهند ماند.
بحث دوم آمادگی ها به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری است که محمد اشرف غنی نیز کاندید این روند است ، اقای غنی برای کامیابی در این پروسه نیاز به حمایت های جریان های سیاسی ، افراد اثر گذار و حمایت بیرونی دارد .
جریان های سیاسی اکنون با رییس جمهور نیستند دلیل روشن آن بازی های چند گانه اقای غنی با این جریان های در چهار سال گذشته است و شماری از احزاب سیاسی که با وی در انتخابات گذشته بودند دل خوش ندارد و نمی خواهند بار دیگر از این مجرا صدمه بینند ، جریان های دیگر سیاسی نیز از تجربه احزابی استفاده خواهند کرد که در انتخابات ریاست جمهوری با اقای غنی بودند.
پس این مسله روشن است که رییس جمهور غنی در انتخابات ریاست جمهوری آینده تنها گام نهاده که نتیجه آن نیز از قبل روشن است که بهتر است در این دور از کاندید شدن ابا ورزیده و به دستاورد های نا چیز اش اعتراف کند.
زاهد شاداب
