پنتاگون در جنگلهای آمازونی جنک افزار بیولوژیک تولید می کند
لوکاس لیروز دو المیدا
مرکز پژوهشهای جهانی سازی، 30 آوریل 2020
مضمون جنگ بیولوژیک در این مدت اخیر از اهمیت فزاینده ای برخوردار شده است. پاندمی ویروس کرونای جدید موجب جلب توجهات ویژه ای به این موضوع شد و نظریات متعددی از سوی کارشناسان چندین کشور دربارۀ امکان منشأ ساختگی ویروسی مطرح گردید، یعنی همان ویروسی که هم اکنون در سراسر جهان قربانی می گیرد. در واقع، اهمیتی ندارد که ویروس در آزمایشگاه ساخته شده باشد یا نه، بلکه نکتۀ مهم این است که استفاده از مهندسی و دستکاری بیولوژیک برای اهداف نظامی موضوع بسیار پیچیده ای ست و سزاوار است تا به دقت بررسی شود. اهمیت این موضوع مطلقاً جایز بوده و می تواند چنین مبحثی را از وادی «نظریۀ توطئه» به فضای آکادمیک و علمی ارتقاء دهد.
اخیراً، برخی نمونه های منسوب به عملیات به وسیلۀ جنگ افزار بیولوژیک، به یمن سوء ظن هائی که با پاندمی جدید مطرح شد توجهات ضروری را نسبت به این موضوع جلب کرد. در این زمینه، نمونه ای که مطرح شد آزمایشگاه های نظامی ایالات متحده در جنگل های آمازونی بود. گرچه خیلی کم دربارۀ این موضوع حرف می زنند، ولی باید دانست که نیروهای نظامی ایالات متحدۀ آمریکا چندین آزمایشگاه برای تحقیقات سرّی در سرزمین آمازونی در اختیار دارد. پیش از این می دانیم که بسیاری از این آزمایشگاه ها در فرآیند تولید مواد مخدر از سوی سازمانهای تبهکار در قاچاق مواد مخدر که در آمازونی پنهان شده اند شرکت دارد یا داشته است. مشهور ترین آزمایشگاه به نام نامرو-6 (NAMRU-6) است که به نیروی دریائی ایالات متحده تعلق دارد.
برای بررسی عمیقتر این موضوع به مقالۀ گابریلا لیما مراجعه کنید : « ایالات متحده در آزمایشگاه هایش در سراسر جهان جنک افزار بیلوژیک می سازد.
« دیدبانی برای بستن مدارس کشورهای آمریکائی» در یادداشتی اعلام کردند که پژوهش هائی چند در زمینۀ بیماریهای باکتریولوژیک و مناطق حارّه ای در پایگاه نامرو-6 واقع در آمازونی در کشور پرو انجام می شود.
« در پرو، ایالات متحده دارای چندین پایگاه نظامی ست که برخی از آنها در قاچاق مواد مخدر شرکت دارند »، پابلو ریوز (Pablo Ruiz) سخن گوی دیدبانی تأیید می کند که : « ئیئبانی ما مربوط است به یک پایگاه نظامی که به نیروی دریائی آمریکا تعلق دارد. […] (NAMRU) نامرو دربارۀ آسیب شناسی و بیماریهای عفونی تحقیق می کند، و ما خیلی نگران هستیم زیرا در نزدیکی آمازونی واقع شده و در آینده در این پایگاه می توانند جنگ افزار بیولوژیک بسازند ».
NAMRU-6, Iquitos, Pérou. Source de la photo : https://navymedicine.navylive.dodlive.mil/archives/12122
نامرو-6 (مرکز پژوهش پزشکی نیروی دریائی یگان ششم) یک مرکز پژوهش بیو پزشکی نیروی دریائی ایالات متحده می باشد که در لیما (Lima) در پرو بر پا شده است. واشنگتن رسماً اعلام کرده است که در این پایگاه اهداف تحقیقاتی پی گیری می شود، هدف اعلام شده شناسائی و کنترل بیماریهای عفونی و تولید دارو برای کنترل آنهاست، با وجود این تردید و سوء ظن هائی دربارۀ سرشت واقعی فعالیتهای این پایگاه وجود دارد، فرضیۀ عملیات سرّی برای مهندسی بیولوژیک قویاً مطرح بوده است. به گفتۀ دیدبانی (که یک جنبش اجتماعی ست برای برچیدن پایگاه های نظامی خارجی در آمریکای لاتین)، نامرو NAMRU منشأ ساخت چندین جنگ افزار بیولوژیک بوده و در گذشته ایالات متحده در جنگهایش بسیاری از آنها را به کار برده است.
سخن گوی دیدبانی خاطر نشان کرده است که بررسی ها انجام شده دربارۀ مرکز پژوهش پزشکی نیروی دریائی یگان ششم (نامرو-6) نشان داده است که این پایگاه منشأ اپیدمی تب دنگی در کوبا در سال 1981 بوده که به مرگ صدها نفر انجامید. اکنون با مدارکی که گواه بر استفاده از پشۀ تب زرد می باشد (ناقل ویروسی که مسئول تب دنگی و بیماریهای دیگر است) به عنوان سلاح بیولوژیک توسط پنتاگون در چندین منطقه از کرۀ خاکی به فرضیه را اعتبار تازه ای بخشید، اخیراً چندین پروندۀ رسمی این موضوع را افشا کرده است.
پابلو ریوز نتیجه گرفت که عناصر سازمان ملل متحد که مسئول کنترل جنگ افزارهای کشتار جمعی هستند باید به شکل نزدیکتری دربارۀ جنگ افزارهای بیولوژیک تحقیق کنند و فعالیتهای این آزمایشگاه های نظامی را کنترل کنند. بطور مشخص به گفتۀ او :
« در وضعیتی که امروز بشریت به سر می برد، خیلی مناسب خواهد بود که عناصر سازمان ملل متحد که مسئول نظارت این امر هستند تا هیچ کشوری سلاح کشتار جمعی تولید نکند، بتوانند از این پایگاه بازدید به عمل بیاورند و ببینند که در زمینۀ بیماریهای عفونی چه کار می کنند».
در واقع، در این دهه های گذشته، خطر گسترش جنگ افزار هسته ای خیلی در مرکز توجهات بوده، ولی جنگ افزارهای بیولوژیک تقریباً هرگز به شکل جدی مطرح نشده و تقریباً همۀ شکایات و انتقاداتی که دربارۀ این موضوع وجود داشته به « توطئه » تنزل داده شده است. دلیل چنین امری قابل درک است. فکر می کنند که این موضوع یعنی وقتی که از جنگ افزار بیولوژیک استفاده می شود گوئی به امور « عادی » تعلق داشته و این جنگ افزارها به پدیده های طبیعی مربوط بوده و فقط به شکل ساختگی مهندسی و دستکاری شده است. بر این اساس، آخرین چیزی که به آن فکر می کنند عفونتی است ناشی از استفاده از سلاح نظامی بوده و نه یک پدیدۀ طبیعی. ولی مشخصاً برتری استفاده از چنین سلاحی در همین نکته نهفته است : تقریباً هرگز توجهات را بخود جلب نمی کند و خساراتی که می تواند وارد کند مهمتر از جنک افزارهای شیمیائی و هسته ای بوده و به کاربرندۀ آن (اتمی و شیمیائی) فوراً قابل تشخیص است. ولی شناسائی کشورهائی که از چنین سلاحی (بیولوژیک) استفاده می کنند مشکل است. ساخت این نوع جنگ افزارها به شکل سرّی در آزمایشگاه های پژوهشی صورت می گیرد.
از این پس، انکار وجود جنگ افزارهای بیولوژیک بیش از پیش مشکل بنظر می رسد. با گذشت زمان، رسماً پذیرفته اند که زمینۀ بیو پزشکی به عرصۀ جنگی مانند جنگ های دیگر تعلق دارد، همانگونه که اخیراً در فضای مجازی به وقوع پیوست.
با وجود این، تا وقتی که ثابت تکنیم که چنین سلاحی به کار برده شده یا نشده، خیلی وقایع ادامه خواهند یافت، مانند پژوهش های خیلی سرّی توسط نیروی دریائی ایالات متحده در جنگل های آمازونی. این آزمایشگاه ها در مکان خیلی استراتژیکی واقع شده است : دور از کشورهای ثروتمند، در مناطق دور افتاده که به سختی قابل دسترسی ست، این آزمایشگاه ها در حاشیۀ رسانه های بین المللی باقی می ماند و در صورتی که حادثه ای روی دهد مردم مراکز شهری در کشورهای غربی را به خطر نمی اندازد.
در واقع، واشنگتن چندین بار به دلیل کاربست جنگ افزار بیولوژیک متهم شده است. کارشناسان روسیه، چین و ایران و چندین کشور دیگر این فرضیه و اتهام را دربارۀ ویروس کرونا مطرح کرده اند. امروز، اتهام جدیدی از سوی آمریکای جنوبی صادر شده است. پس از این همه، باید بپرسیم که چه چیز سرّی در تحقیقات بیو پزشکی در آزمایشگاه های مناطق دور افتادۀ جهان وجود دارد ؟ جامعۀ بین الملل خواستار توضیح است.
Article original en anglais :
Pentagon Would be Producing Biological Weapons in the Amazon Rainforest?
Lucas Leiroz De Almeida,
لوکاس لیروز دو المیدا، پژوهشگر در زمینۀ حقوق بین الملل در دانشگاه فدرال ریو دو ژانیرو
لینک متن اصلی :
ترجمۀ حمید محوی
پاریس/7 مه 2020
