هیچ‌یک از اهداف اصلی آمریکا در افغانستان تحقق نیافت
قرار است کتاب جدید «پل دی. میلر» مقام پیشین شورای امنیت ملی آمریکا و استاد دانشگاه جورج تاون با عنوان «انتخاب شکست: روایت بیست‌ساله از چگونگی باخت آمریکا در افغانستان» منتشر شود؛ اثری که تصویری جامع از روند تصمیم‌سازی در واشنگتن طی دو دهه جنگ افغانستان ارائه می‌دهد.
میلر که سابقه مدیریت امور افغانستان و پاکستان در شورای امنیت ملی، فعالیت در سازمان سیا و ارتش آمریکا را دارد، در این کتاب به بررسی دقیق سیاست‌های واشنگتن پرداخته است.
به گفته وی، مأموریت آمریکا شامل دو بخش اصلی – مبارزه با تروریسم و بازسازی دولت – بود. اما نه پناهگاه‌های تروریستی نابود شد، نه القاعده به‌طور کامل از میان رفت و نه دولتی باثبات در کابل شکل گرفت.
میلر بخشی از شکست را ناشی از بوروکراسی‌های واشنگتن می‌داند. به باور مقام پیشین آمریکایی، نهادهایی مانند وزارت خارجه و وزارت دفاع آمریکا برای وظایف روتین و کمّی طراحی شده‌اند، در حالی که بحران افغانستان نیازمند تفکری خلاق و منعطف بود. این عادات بوروکراتیک مانع اتخاذ تصمیم‌های راهبردی شد.
این مقام پیشین آمریکا به نقش پیچیده پاکستان نیز پرداخته و یادآور می‌شود که اسلام‌آباد در سال‌های نخست متحدی مهم در مبارزه با القاعده بود، اما هم‌زمان بخشی از نهادهای آن با طالبان همکاری می‌کردند. وی معتقد است این تناقض زمینه‌ساز پنهان شدن اسامه بن‌لادن در خاک پاکستان شد.
استاد دانشگاه جورج تاون همچنین توافق دوحه میان دولت ترامپ و طالبان را نقطه عطفی می‌داند که زمینه خروج آمریکا و فروپاشی دولت کابل را فراهم کرد و می‌نویسد این توافق به‌صورت شتاب‌زده و بدون هماهنگی با وزارت دفاع امضا شد و تلاش برخی مقامات برای جدا دانستن آن از خروج نهایی «فریبکارانه» است.
در بخش دیگری، میلر نظریه پرطرفدار «واقع‌گرایی» در سیاست خارجی آمریکا را «ایدئولوژی‌ای ناامیدکننده و نیست‌انگارانه» معرفی می‌کند و معتقد است این رویکرد با حذف آرمان‌های اخلاقی، به تصمیم‌های نادرست در جنگ افغانستان دامن زد.
مقام پیشین امنیت ملی آمریکا مسئولیت اصلی شکست را متوجه رؤسای جمهور آمریکا و فرماندهان ارشد نظامی می‌داند، اما تأکید می‌کند که این تصمیم‌ها بازتاب اراده رأی‌دهندگان بود؛ بنابراین جامعه آمریکا نیز باید سهم خود از این شکست را بپذیرد.
میلر بیان کرده است که که چگونه ترکیب خطاهای راهبردی، ساختارهای بوروکراتیک، سیاست‌های متناقض پاکستان و توافق دوحه، آمریکا را در طولانی‌ترین جنگ تاریخ معاصر به شکست کشاند.
