غرب در پی انتقام از انتخاب مردم گرجستان
در 26 اکتبر، انتخابات پارلمانی در گرجستان برگزار شد و بنا بر گزارش کمیسیون مرکزی انتخابات، حزب حاکم «رویای گرجستان» با کسب 54 درصد آرا به پیروزی رسید.
گزارش ناظران بین‌المللی
هیئت‌های نظارتی از سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE)، مجمع پارلمانی شورای اروپا، پارلمان اروپا و مجمع پارلمانی ناتو گزارش‌های اولیه خود را در مورد انتخابات منتشر کردند. آن‌ها در بیانیه‌های خود اعلام کردند که انتخابات به خوبی سازماندهی شده و پلورالیستی بوده، اما تخلفاتی در خارج از حوزه‌های رأی‌گیری رخ داده و از اهرم ترساندن رأی‌دهندگان استفاده شده است.
با این حال، هیچ یک از هیئت‌های نظارتی مدرک و سندی برای اثبات ادعاهای خود ارائه نکردند. در تمام بیانیه‌ها به «قطب‌بندی در جامعه» اشاره و تأکید شده که قوانین تصویب شده در گرجستان چند ماه پیش از انتخابات، تأثیر منفی بر روند انتخابات داشته است.
تلاش برای عدم به رسمیت شناختن نتایج انتخابات
ناظرانی از تعدادی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا و همچنین کانادا در یک بیانیه مشترک، خواستار عدم به رسمیت شناختن نتایج انتخابات شدند. این ناظران از کشورهای آلمان، لیتوانی، لتونی، استونی، ایرلند، لهستان، کانادا، سوئد و ایتالیا بودند.
پیش از این نیز سالومه زورابیشویلی، رئیس‌جمهور گرجستان و همچنین احزاب اپوزیسیون که از حدنصاب 5 درصد در انتخابات عبور کرده بودند، نتایج را رد کرده و برای برگزاری تظاهرات در مقابل پارلمان گرجستان فراخوان داده بودند.
ادعاهای بی‌اساس غرب و اپوزیسیون
زورابیشویلی و اپوزیسیون با توجیه شکست خود، روسیه را به تأثیرگذاری بر انتخابات متهم کرده و مدعی شده‌اند که چشم‌انداز «عضویت گرجستان در اتحادیه اروپا» به سرقت رفته است.
به نظر می‌رسد که غرب و اپوزیسیون با طرح این ادعاهای بی‌اساس، قصد دارند نتایج انتخابات را زیر سؤال برده و به بی‌ثباتی و تنش در گرجستان دامن بزنند.
عضویت در اتحادیه اروپا یا مقابله با روسیه؟
درست است که حزب حاکم «رویای گرجستان» نیز عضویت در اتحادیه اروپا را یکی از اولویت‌های سیاست خارجی خود اعلام کرده است؛ اما مقامات گرجستان به صراحت بیان می‌کنند که بدون تأمین تمامیت ارضی و حاکمیت کشور، پیوستن به اتحادیه اروپا ممکن نیست.
ایراکلی کوباخیدزه، نخست‌وزیر گرجستان، نیز در مصاحبه با یورونیوز به این موضوع اشاره کرده بود.
فشار غرب برای مقابله با روسیه
در واقع، انتظار غرب از گرجستان نه‌تنها آمادگی برای عضویت در اتحادیه اروپا، بلکه پیوستن به تحریم‌ها علیه روسیه است. دولت و اکثریت جامعه گرجستان از این موضوع آگاه هستند. غرب با وعده‌های عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو، اوکراین را فریب داده و به سمت یک جنگ ویرانگر با روسیه سوق داده است.
مولداوی نیز با همین وعده‌ها به دام افتاده و به تحریم‌های ضد روسیه پیوسته است. به نظر می‌رسد که غرب رویکرد مشابهی نسبت به گرجستان داشته است.
اتحادیه اروپا به گرجستان وضعیت نامزدی اعطا کرده تا این کشور را وادار به تبعیت از سیاست‌های خود علیه روسیه کند؛ اما دولت گرجستان نه به دنبال مقابله با روسیه و نه به دنبال دوستی با این کشور است.
موضع گرجستان در قبال روسیه
موضع فعلی گرجستان این است که حل‌وفصل مناقشه آبخازیا و اوستیای جنوبی، پیش‌شرط هرگونه عادی‌سازی روابط با روسیه است. کوباخیدزه در پاسخ به این سؤال که آیا روابط دیپلماتیک با روسیه از سر گرفته خواهد شد، گفته است: با توجه به اینکه 10 درصد از خاک گرجستان تحت اشغال روسیه است، صحبت از روابط دیپلماتیک چه معنایی دارد؟!
به نظر می‌رسد که اپوزیسیون گرجستان که تحت تأثیر غرب است، به عمد و برای تحریک افکار عمومی، خطر روسیه را بزرگنمایی می‌کند. سالومه زورابیشویلی، رئیس‌جمهور گرجستان و رهبران اپوزیسیون با بیان اینکه گرجستان «تابع روسیه خواهد شد»، قصد دارند فضای ترس و نگرانی در جامعه ایجاد کنند.
استراتژی دولت گرجستان
استراتژی دولت گرجستان کاملاً مشخص است: بازگرداندن تمامیت ارضی کشور و خروج نیروهای روسیه از خاک گرجستان.
البته که دستیابی به این اهداف کار آسانی نیست. روسیه مناطقی از گرجستان را به اشغال خود درآورده و گرجستان برای بازپس‌گیری آبخازیا و اوستیای جنوبی دو راه بیشتر ندارد: جنگ با روسیه یا مذاکره و گفتگو. راه سوم که تسلیم شدن در برابر اشغال و چشم‌پوشی از آبخازیا و اوستیای جنوبی است، نه ممکن است و نه صحیح، زیرا تا زمانی که این مشکلات وجود داشته باشد، مانعی در مسیر توسعه گرجستان خواهد بود. علاوه بر این، هیچ کشور مستقلی نمی‌تواند از خاک خود چشم‌پوشی کند.
جنگ آگوست 2008 نشان داد که گرجستان نمی‌تواند با جنگ و درگیری با روسیه، مناطق اشغالی خود را بازپس گیرد، بنابراین، تنها راه باقی‌مانده، حل‌وفصل این موضوع از طریق گفتگو و مذاکره است.
تردید اتحادیه اروپا در پذیرش گرجستان به دلیل اختلافات ارضی با روسیه
اتحادیه اروپا با وجود وعده‌های عضویت و اعطای وضعیت نامزدی به گرجستان و مولداوی، به دلیل اختلافات ارضی این کشورها با روسیه، آن‌ها را به عضویت خود نخواهد پذیرفت.
در صورت عضویت گرجستان و مولداوی در اتحادیه اروپا، اختلافات این کشورها با روسیه به طور خودکار به اختلافات ارضی میان اتحادیه اروپا و روسیه تبدیل خواهد شد. به همین دلیل است که اتحادیه اروپا از نزدیک شدن به صربستان نیز اجتناب می‌کند، زیرا نمی‌خواهد مناقشه کوزوو را وارد منطقه یورو کند.
این موضوع نشان‌دهنده سیاست دوگانه غرب در قبال کشورهای شرق اروپا و قفقاز جنوبی است. آن‌ها از یک سو با وعده‌های عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو، این کشورها را به سمت مقابله با روسیه سوق می‌دهند و از سوی دیگر، به دلیل نگرانی از گسترش مناقشات و درگیری‌ها به قلمرو خود، از پذیرش آن‌ها در این سازمان‌ها خودداری می‌کنند.
اهداف پنهان غرب در تداوم اشغال آبخازیا و اوستیای جنوبی
تحقیقات اجتماعی نیز نشان می‌دهد که جوامع راحت‌طلب اروپایی حتی حاضر نیستند برای کشور خود بجنگند، چه برسد به جنگیدن برای دیگران. هیچ آلمانی، فرانسوی، چک یا فلاندی برای بازگرداندن آبخازیا به گرجستان با روسیه نخواهد جنگید.
در واقع، هدف اصلی اروپا این است که گرجستان را با استفاده از موضوع آبخازیا، به جنگ با روسیه وادار کند. آن‌ها به دنبال تأمین منافع خود هستند و برای رسیدن به این هدف، از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.
به همین دلیل است که اروپا به تداوم اشغال آبخازیا و اوستیای جنوبی توسط روسیه نیاز دارد تا احساسات ضد روسیه در گرجستان را حفظ و حتی تشدید کند. آن‌ها می‌خواهند با تحریک گرجستان و سوق دادن این کشور به سمت جنگ با روسیه، به اهداف خود در منطقه دست یابند.
هیچ ضمانتی وجود ندارد که گرجستان بتواند از طریق مذاکره و گفتگو با روسیه، مناطق اشغالی خود را بازپس گیرد و ممکن است روسیه شروط دشواری مطرح کند؛ اما بدون امتحان کردن این راه و تلاش برای مذاکره، نمی‌توان به نتیجه قطعی رسید.
دولت گرجستان در حال حاضر تلاش می‌کند تا از طریق گفتگو با روسیه، به راه‌حلی برای این مناقشه دست یابد؛ اما غرب با ایجاد موانع و اعمال فشار، سعی در ناکام گذاشتن این تلاش‌ها دارد.
زیرا غرب اهداف و برنامه‌های خاص خود را در منطقه دنبال می‌کند که با اهداف و برنامه‌های گرجستان مطابقت ندارد. غرب به دنبال ایجاد تنش و ناامنی در منطقه و همچنین تضعیف روسیه است، در حالی که گرجستان به دنبال صلح، ثبات و تمامیت ارضی خود می‌باشد.
قطب‌بندی در جامعه گرجستان: نتیجه دخالت و تحریک غرب
غرب با دخالت و تحریک خود، باعث قطب‌بندی در جامعه گرجستان شده و اکنون همین موضوع را به عنوان یک ایراد به گرجستان نسبت می‌دهد. صدور دستور عدم به رسمیت شناختن نتایج انتخابات به رئیس‌جمهور گرجستان، تحریک اپوزیسیون به تظاهرات و تلاش برای ایجاد درگیری سیاسی، همگی نشان‌دهنده تلاش غرب برای تشدید قطب‌بندی در این کشور است.
این موضوع درسی برای سایر جوامع نیز می‌باشد. قطب‌بندی شدید و تهاجمی در داخل یک کشور، زمینه را برای دخالت خارجی فراهم می‌کند؛ بنابراین، همیشه باید به دنبال ایجاد وحدت و همبستگی در جامعه و پرهیز از عوامل تفرقه‌انگیز بود.
همان‌طور که در نمونه گرجستان مشاهده می‌کنیم، قطب‌بندی شدید داخلی، به ویژه در زمینه مسائل ژئوپلیتیکی، به نفع همه به جز خود گروه‌های داخلی است. قدرت‌های خارجی با سوءاستفاده از این قطب‌بندی، به دنبال تأمین منافع خود در منطقه هستند.
انتقام‌گیری غرب از گرجستان به دلیل قانون «شفافیت نفوذ خارجی»
از بیانیه‌های هیئت‌های نظارتی غربی مشخص است که غرب، به ویژه اتحادیه اروپا، قانون «شفافیت نفوذ خارجی» را که توسط دولت «رویای گرجستان» تصویب شده است، نمی‌بخشد و قصد دارد از طریق این انتخابات از گرجستان انتقام بگیرد.
این قانون مانع از تشکیل شبکه‌های نفوذ خارجی در گرجستان و کنترل جامعه توسط آن‌ها میشود. البته نه‌تنها گرجستان، بلکه حتی آمریکا نیز قانون مشابهی را از حدود 90 سال پیش تاکنون اجرا می‌کند. کشورهای عضو اتحادیه اروپا و همچنین استرالیا نیز قوانین مشابهی دارند.
این موضوع نشان‌دهنده دوگانگی و ریاکاری غرب است که از یک‌سو دم از دموکراسی و آزادی می‌زند و از سوی دیگر، با اعمال فشار و دخالت در امور داخلی کشورها، سعی در پیشبرد اهداف خود دارد.
در نتیجه، غرب با تلاش برای بی‌ثبات کردن گرجستان و تضعیف دولت «رویای گرجستان»، نشان می‌دهد که به دنبال منافع خود در منطقه است و به ارزش‌هایی که ادعا می‌کند، پایبند نیست.
