حامییان حق!

امین الله مفکر امینی !    2025-03-06   نترسم زدشمن تکیه برحـــق کــــــــــرده ام باتکیه…

چرا مردان از زنان قوی تر نیستند؟

پروفیسور دکتر شمس سینا بخش نخست درین جا می خوانید: -چطور میتواند یک…

افغانستان در تلاقی آشوب و رقابت؛ قرائتی تازه از فروپاشی…

نویسنده: مهرالدین مشید فروپاشی طالبان؛ تلاطم‌های داخلی و بازتاب‌های جیوپولیتیکی منطقه‌ای…

در مورد تعاونی‌های کارگری

از آثار کلاسیک لنین برگردان: آمادور نویدی درباره تعاونی‌های کارگری تذکر سردبیر سایت مارکسیست– لنینیست امروز: این…

ریناس ژیان

استاد "ریناس ژیان" (به کُردی: ڕێناس ژیان) شاعر نامدار کُرد…

پنجشیر، زخم بر تن، آتش در دل؛ افسانه‌ای زنده در…

نویسنده: مهرالدین مشید پنجشیر، شیر زخمی اما سرفراز؛ خاری در چشم…

فلسفه امید بلوخ،- میان مارکس و مسیحا

Ernst Bloch (1885-1977 ) آرام بختیاری سوسیالیسم حتمی است !، مارکسیستی یا…

دلزار حسن

استاد "دلزار حسن" (به کُردی: دڵزار حەسەن) شاعر، نویسنده و…

مقام عشق 

رسول پویان  کلام عشـق و محبت چقدر شیرین است  نبید خسرو و…

تحول در متغیرهای ژئوپلیتیکی افغانستان: بازتعریف نقش طالبان در معادلات…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در معرض تلاطم؛ از صعود سریع تا…

برای نخستین‌بار، مصاحبه‌ی طولانی من با هوش‌مصنوعی

محمدعثمان نجيب  بخش دوم پندار من نسبت به هر پدیده‌یی منفی نی‌ست.…

 ما و گفته های شرل بنارد، همسر  آقای خلیلزاد پیرامون…

نوشته بصیر دهزاد  در یک تحلیل ، ارزیابی  و محورچه باید…

شهروندی بنیاد عملی دموکراسی

شهروندی به مفهوم منتفی امت نیست. بلکه رویکرد عملی از…

برهی که رفته ایم!

امین الله مفکرامینی      2025-22-05! بـرهی که رفته ایم ورویــم،نگردیم بــرعقــــــــب ورجان وتنــراوقربان داریم…

نشست تخصصی و کارگاهی فردوسی‌شناسی در بروجرد برگزار شد

به گزارش رها نیوز، و نقل از دکتر "محمد فصیحی"…

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(فصل دوم)

مارکس علیه پرودونیسم و باکونیسم نوشته: آ. لوزوفسکی برگردان: آمادور نویدی مارکس علیه پرودونیسم و باکونیسم کارل…

آنجا که دیوار ها فریاد می زنند؛ روایت یک ویرانی…

نویسنده: مهرالدین مشید از خشت تا خیال؛ روایت خانه ایکه طالبان…

اُلیګارشي څه شی ده؟

نور محمد غفوری د اُلیګارشي په اړه په (قاموس کبیر افغانستان) کې داسې…

دو پرسش

۱-- آیا در افغانستان قوم یا ملیتی است که اجدادشان…

چالش های درونی میان طالبان و مخالفان آنان؛ آزمونی تعیین‌کننده…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان و دور زدن گروها و سیاستگران نابکار…

«
»

سرگردانی بایدن در قبال افغانستان، با گذشت یک سال از خروج پرآشوب آمریکا

“۱۲ ماهی که از زمان پایان پرآشوب جنگ آمریکا در افغانستان گذشته برای جو بایدن زمان آسانی نبوده است.”

سرگردانی بایدن در قبال افغانستان، با گذشت یک سال از خروج پرآشوب آمریکا

خبرگزاری آسوشیتدپرس در مطلبی در خصوص چالش‌های ایجاد شده برای دولت جو بایدن بعد از خارج شدن پرآشوب ارتش آمریکا از افغانستان می‌نویسد: «بایدن به عنوان رئیس جمهور جدید آمریکا در اوایل تابستان ۲۰۲۱ زمانی که رای‌دهندگان آمریکایی عمدتا عملکردش را تایید کرده و به او در زمینه مدیریت اقتصاد و همه‌گیری کرونا ویروس نمره تایید بالایی می‌دادند، در دوران اوجش قرار داشت.

اما در ماه اوت، خروج پرهمهمه نیروهای ارتش آمریکا از افغانستان به نظر می‌رسید که شروعی برای به حاشیه رفتن او باشد.

این یک سرانجام نگران‌کننده برای جنگ ۲۰ ساله آمریکا رقم زد؛ دولت سابق افغانستان که تحت حمایت آمریکا بود سقوط کرد، یک بمبگذاری وحشتناک ۱۳ سرباز آمریکایی و ۱۷۰ تن دیگر را کشت، و هزاران افغان ناامید در جستجوی راهی برای خروج از کشورشان قبل از خروج آخرین هواپیماهای باری آمریکایی به فرودگاه کابل سرازیر شدند.

این خروج فاجعه‌بار آمریکا از افغانستان، در آن زمان تبدیل به بزرگترین بحرانی شد که دولت نسبتاً جدید وقت آمریکا با آن مواجه شد. این تحول پرسش‌های مهمی را درباره شایستگی و تجربه بایدن و تیمش – دو محور اصلی کمپین مبارزات انتخاباتی او برای ورود به کاخ سفید ایجاد کرد.

با فرارسیدن اولین سالگرد پایان جنگ افغانستان، پیامدهای این تحول که نقطه عطفی در ریاست جمهوری بایدن رقم زد همچنان به طنین‌انداز شدن ادامه می‌دهند. این در حالی است که او تلاش می‌کند تا تکانی به درصدهای ناامیدکننده مربوط به اعتماد و محبوبیتش در میان رای‌دهندگان بدهد و اعتماد آمریکایی‌ها را به دولت خود پیش از انتخابات حساس میان دوره‌ای ماه نوامبر کنگره افزایش دهد.

کریستوفر بوریک، مدیر انستیتوی آرای عمومی در کالج مولنبرگ در پنسیلوانیا گفت: آن اتفاق لحظه مهمی بود که او هرگز واقعاً از تبعات آن بهبود نیافته است. بایدن از جنبه نحوه نگرش رای‌دهندگان به او از لحاظ ایجاد ثبات اقتصادی و نحوه مدیریت همه‌گیری از سوی دولتش به عنوان مسائلی که اولویت بالاتری برای رای‌دهندگان آمریکایی نسبت به جنگ در افغانستان داشت، وضعیت بسیار خوبی داشت اما مساله افغانستان این تصور درباره شایستگی او را از بین برد و او واقعاً هرگز نتوانسته آن را ترمیم کند.

از سوی دیگر ناکامی در قبال افغانستان تنها شروع یک رشته بحران دیگر برای بایدن بود.

در حالی که بایدن هنوز با پیامدهای خروج از افغانستان در تابستان گذشته دست و پنجه نرم می‌کرد، موارد ابتدا به کووید-۱۹ دوباره شروع به افزایش کردند. در ماه‌های پس از آن نیز فشارهای اقتصادی ناشی از تورم، کمبود نیروی کار و موارد مربوط به حمله روسیه به اوکراین بالا گرفت که مجموع آنها آمریکایی‌ها را خسته کرد.

در هفته‌های قبل از اینکه مساله افغانستان حاشیه‌ساز شود، بایدن در اوج بود. میزان محبوبیت او در نظرسنجی ژوئیه ۲۰۲۱ توسط مرکز تحقیقات روابط عمومی ان.او.آر.سی و آسوشیتدپرس به ۵۹ درصد رسید. اما نظرسنجی مشابهی از سوی این موسسات که ماه گذشته میلادی انجام شد، محبوبیت او را ۳۶ درصد نشان داد.

چند روز پس از سقوط غیرمنتظره شهر کابل در سال گذشته میلادی، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید قول داد، کاخ سفید “یک ارزیابی گسترده” انجام دهد و “همه جنبه‌های” این خروج از بالا به پایین را مورد بررسی قرار دهد. اما این تلاش هنوز ادامه داشته و انتظار نمی‌رود قبل از ۳۰ اوت که سالگرد پایان جنگ افغانستان توسط بایدن است، تکمیل شود.

کاخ سفید هنوز جزئیاتی در مورد نحوه برگزاری مراسم مربوط به سالگرد پایان این جنگی (جنگی که منجر به کشته شدن بیش از ۲۴۰۰ سرباز آمریکایی و مجروح شدن نزدیک به ۲۱۰۰۰ نفر دیگر شد) ارائه نکرده است. جمهوریخواهان مطمئناً انتقاداتشان از این روند خروج اجرا شده از سوی دولت بایدن را احیا خواهند کرد.

میچ مک‌کانل، رهبر اقلیت سنای آمریکا، در جمع خبرنگاران اخیرا با اشاره به کشته شدن ایمن الظواهری رهبر القاعده در افغانستان خاطرنشان کرد: هر چند از بین بردن الظواهری یک پیروزی برای جامعه اطلاعاتی آمریکا بود، این مورد همچنین تأیید کرد که طالبان (که پس از ۱۱ سپتامبر توسط نیروهای آمریکایی قدرت کنار زده شدند تا جلوی پناهگاه‌های القاعده در افغانستان گرفته شود) بار دیگر به القاعده پناه داده‌اند.

مک‌کانل اظهار کرد: محل حضور الظواهری قابل توجه است؛ شهر کابل. پس القاعده در نتیجه بازگشت طالبان به قدرت بازگشته است. تصمیم شتابزده یک سال قبل برای خارج شدن از افغانستان باعث بازگشت همان شرایطی که قبل از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در افغانستان وجود داشت، شد.»