سخن عاشقانه
نوشته نذیرظفر
بیا که وقــت ســخن هــای عا شقانه رسید
بهــــار آمـــــد و بلـــبل ز آشـــیانه رسید
مرصع شـــد ز بار شکوفه جــسم درخت
طراوت از گل و از لاله هر کرانه رسید
شکا یتی که ز اغــــیار کرده بودم مـــن
بگـــوش آن بــت طنـــاز دانه دانه رسید
بدســت ســا قی زیــــــبا قدح ز می دیدم
شــکر که حضرت پیمــانه با ترانه رسید
(ظفر) ز خانه نشــینی اگر چه دلگــــیرم
پـــیام یار ســـــفر کرده ام به خانه رسید
