شماره ۳/۴ محبت 

شماره ۳/۴ م سال ۲۸م محبت از چاپ برآمدږ پیشکش…

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(۸)

نوشته: ا. لازوفسکی برگردان: آمادور نویدی مارکس و جنبش اعتصاب مارکس و انگلس حداکثر توجه خود…

مائوئیسم در افغانستان: از نظریه‌پردازی تا عمل‌گرایی بدون استراتژی

این مقاله به بررسی تاریخی و تحلیلی جنبش مائوئیستی در…

                        به بهانه ی آمستردام              

   نوشته ی : اسماعیل فروغی          من نمیخواهم درباره ی چند وچون…

فدرال خواهی و هویت خواهی

در کنار فدرال خواهی درین تازگی ها پسوند دیگری بنام…

 ضرورت و اهمیت ادغام سیاسی در افغانستان

رویکردی تحلیلی به مشارکت سیاسی و تعامل مدنی نور محمد غفوری عصاره دقیق…

افغانستان معاصر و بازتعریف هویت ملی پس از فروپاشی دولت

 نویسنده: مهرالدین مشید     افغانستان معاصر یگانه کشوری در جهان است که…

یار در پیری

نوشته نذیر ظفر12/30/25سفیدی  يى که  به زلفان  یار  میبینمشکوفه  هاى…

هستی، بود و است !

امین الله مفکر امینی                        1015-22-12! بهشتِ این دنیا را مفروش به نسیــــه…

از روایت سازی تا مهندسی نفوذ و تاثیر گذاری بر…

 نویسنده: مهرالدین مشید     سفید سازی، معامله و مهار؛ الگوهای نوین تعامل…

د ارواښاد سمیع الدین « افغاني » د پنځم تلین…

نن  د ارواښاد  سمیع الدین « افغاني »  چې  د…

از نیم قرن دست آلودگی بیگانگان

باید درس عبرت گرفت ! افغانستان در جغرافیای موجود جهان از…

به پیشواز شب یلدا

دوباره نوبت دیدار یلداست شب برف است و یخبندان و سرماست دگر…

فیثاغورث

نوموړی د نړۍ تر ټولو لوی فیلسوف او ریاضي پوه…

آنارشیسم؛ نوستالژی اتوپی است

Anarchism.  آرام بختیاری ناکجاآباد مدینه فاضله، شوق دیدار بهشت زمینی بود.   واژه یونانی…

ایستاده گی طالبان در برابر جریان شکست ناپذیری تاریخ

نویسنده: مهرالدین مشید فرهنگ تسامح گرای خراسان تاریخی و ستیزه جویی…

علم او ټکنالوژي؛ د رښتینې خپلواکۍ محور

په اوسني عصر کې د نړۍ بڼه په بشپړه توګه…

تله‌ی «شرِ کوچک‌تر»؛ چرا نباید بد را در برابر بدتر…

هانا آرنت، فیلسوفی که عمر خود را صرف مطالعه ریشه‌های…

هستی، انسان و عدم 

رسول پویان  عمری گذشت در خم و پیچ مدام هیچ  بـودن نـدیده مانـدن کس در دوام هیچ  جاه و جلال و قـدرت آدم فـسـانه بود  ابحـاری در سـراب تخیّـل تمــام هیچ  زور…

            ائتلاف های شکننده و شجره نامۀ سیاه سیاستگران افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید تغییر ناپذیری طالبان و ناتاثیر گذاری مخالفان اعتماد…

«
»

دفاع مستقلانه یا تلاش برای بقای قدرت !؟

  نوشته ی : اسماعیل فروغی

    حالا که امریکاییان ، پشت حکومت چهار نفره راخالی کرده وطالبان با شعله ورتر کردن آتش جنگ در سراسرکشور، آرزوی برقراری دوباره ی امارت را درسرمی پرورانند ؛ اگرداکترغنی نیت وصداقتی برای بسیج مردم و دفاع مستقلانه ازافغانستان داشته باشد ، بهترین زمان بسیج تمام مردم است . حالا مناسب ترین زمان روآوردن به مردم وترک کردنِ سیاستهای تکروانه وقوم گرایانه است . زمان پاگذاشتن روی خواستهای شخصی و پایان بخشیدن به هرنوع گفتار ورفتارعقده مندانه ، انحصارطالبانه وغرض آلود است. حالا زمان آن است تا رییس جمهورغنی ، رییس جمهورتمام مردم شده ، با درایت و صداقت ، روند رسمی دفاع مستقلانه ازافغانستان را اعلام نماید . 

    تاریخ ، دفاع مستقلانه ای را که داکترنجیب الله پس ازخروج نظامیان اتحادشوروی از افغانستان اعلام داشت ، بخوبی به یاد دارد . درآن زمان گروههای مختلف قومی ، سازمانهای مختلف سیاسی ، فرهنگی واجتماعی ، خلقی ها وشاخه های مختلف پرچمی ها ، قوای مسلح و قوتهای نظامی گونه گون؛ همه یک مشت و یک صدا شدند و سه سال تمام دربرابر گروههای تندرو ومیانه رو تا دندان مسلح مجاهدان ودربرابرتمام حامیان مداخله گرمنطقه ای وجهانی شان( شامل 130 کشور ) ، مستقلانه رزمیدند وازتمامیت ارضی وحاکمیت ملی کشوربه تنهایی دفاع نمودند. 

   به باورمن با نمایش اکت ها واظهارات فریبکارانه ی ضد طالبی وضد پاکستانی  هرگزنمیتوان به سنگرمقدس دفاع مستقلانه دست یافت . اگرطالبان به صلح رومیآورند ، نباید با چنگ و دندان نشان دادن های دروغین ، پروسه ی صلح را سبوتاژ نمود. واما اگرآنان به کشتار سربازان و مردم بیگناه ما ادامه داده ، جوی های خون را بیشترجاری می سازند ، باید تمام مردم راعلیه آنان و حامیان پاکستانی شان صادقانه بسیج نمود. باید ازحملات قاطع سرکوبگرانه ی قوای مسلح ماعلیه آنان جلوگیری نکرده وبا زوروقوت مردم و قوای مسلح ، آنان را به خاستگاه اصلی شان پاکستان فرستاد.

    حقایق نشان می دهد که حاکمان کابل که بیشتربه بقای خودشان درقدرت می اندیشند تا دفاع مستقلانه ، به بازی موش و گربه با طالبان پرداخته ، با تماشای سقوط ولسوالی ها وتماشای چپاول دار وندارپاسگاه های نظامی ما توسط طالبان ؛ زمینه ی اکمالات وتقویت بیشترنظامی آنان را فراهم می نمایند .

    شک آن وجود دارد که داکترغنی ازترس این که مبادا امریکا او را تنها بگذارد ، بازهم دست به دامن پاکستان شده ، در صورت ضرورت حتا وارد معامله ی جدیدی با رهبران نظامی آنکشورگردد.

     داکترغنی با درک این حقیقت که امریکا و پاکستان ، درتفاهم باهم برای هموارکردن بسترجدید برای گروههای تروریستی آماده گی گرفته وازطالبان منحیث سربازان نیابتی خود سود خواهند برد . وبافهمیدن این مسأله که هردو کشورنه خواهان نفی طالبان بلکه خواهان تقویت و تشجیع طالبان در میدان سیاست و جنگ استند ؛ درپایانِ تمام کش وگیرهای سیاسی و نظامی ، با طالبان کنارخواهدآمد ودر تحقق نقشه ی راه امریکا ـ پاکستان ـ عربستان سعودی ، نقش شایسته اش را ادا و ایفا خواهد نمود .