آیا راه رشد غیر سرمایداری پاسخگوی  اهداف استراتیژیک خلقهای جهان…

مقدمه این را همه میدانند که در ایجاد جنبشها وحریانات تند…

استاد ګل پاچا الفت 

خدای بخښلی  استاد گل پاجا الفت  هغه  لوی  او وتلی…

د سیاسي ګوندونو په جوړولو او فعالیت کې د مرام…

 انسان له اوله په ټولنیز ژوند کې د ګډو موخو…

خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

بحران هویت ملی؛ ناکامی ملت سازی و به زنجیرکشیده شدن…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم قرن مبارزۀ سیاسی و فرهنگی و تبدیل…

سقراط، تیشه‌زنی به ریشه‌‌ی دانایی

دیدگاهی از مکتب دینی-فلسفی من بیش‌ از این نه می‌دانم. در…

خوشحال خان خټک

د ادب او فرهنګ درنو او پتمنو مینه والو! ګڼ شمېر…

«
»

خشم ترامپ از بر هم خوردن قاعده بازی در سوریه

این روزها، فشارهای آمریکا بر طرف های درگیر در بحران سوریه افزایش یافته است و با توجه به ادعای حمله شیمیایی به منطقه دوما در دمشق، در آینده نزدیک، احتمال حمله هوایی و اقدام نظامی را از سوی واشنگتن علیه سوریه، نمی توان دور از انتظار دانست.

در روزهای اخیر، رسانه های مشخصی با انتشار یک فیلم واحد از چند کودک در یک مرکز درمانی مدعی شدند که آنان به خاطر استفاده دولت سوریه از سلاح های شیمیایی دچار جراحات شدید یا کشته شده اند که آمار کشته ها از 30 تا 150 نفر در نوسان است.
در همین حال ارتش سوریه با اعلام این که در دوما و دیگر مناطق این کشور دست برتر را دارد، تروریست های مستقر در دوما را عامل حمله شیمیایی دانست، ولی برخی طرف های غربی با حمایت برخی طرف های عربی، بدون ارایه سند و مدرک محکمه پسند همچنان دمشق را به این حمله متهم می کنند.
چند روز پس از فعالیت خبری برخی رسانه ها در ارتباط با این موضوع و تهدیدهای دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا علیه سوریه، اکنون واشنگتن با برخی اقدامات نظامی مانند مستقر کردن ناو جنگی در سواحل لاذقیه و پرواز جنگنده های خود در مناطقی از سوریه و عراق، می گوید گزینه های مختلفی در این ارتباط روی میز است.
اکنون سوال اینجاست که در چنین مقطعی چه تحولاتی در صحنه سوریه ایجاد شده است که امریکا با چرخش در سیاست هایش، حمله نظامی به سوریه را مطرح می کند؟
واقعیت این است که بحران سوریه در آستانه ورود به هشتمین سال، با شکست دادن تروریست ها نه تنها در این کشور بلکه در عراق معادلات جدیدی را با بازیگران منطقه ای و جهانی مختلف مطرح می کند.
پیش از تحولات اخیر در دومای سوریه، چند رویداد موجب تحریک آمریکا شد، که از آن جمله می توان به خارج کردن تروریست های تکفیری از عراق و شکست آن ها در مناطق گسترده ای از سوریه ، برگزاری مذاکرات موفق بین گروه های مخالف دولت سوریه در سوچی روسیه و آخرین مرحله نیز برگزاری نشست سه جانبه سران ایران ، روسیه و ترکیه در آنکارا در اوایل فروردین ماه اشاره کرد.
همه این تحولات میدانی حکایت از آن دارد که اکنون بازیگران جدیدی مانند ایران ، روسیه و ترکیه در منطقه نقش آفرینی می کنند که این موضوع چندان مطلوب امریکا نیست و با ادامه این اقدامات نقش این کشور در منطقه می تواند کمرنگ شود.
به دیگر سخن، برای واشنگتن قابل پذیرش نیست که در معادلات بین المللی حرفی برای گفتن نداشته باشد و ضمن بر هم خوردن قاعده بازی ابتکار عمل معادلات منطقه حساس غرب آسیا در دست سایر کشورها باشد.
در چنین فضایی، آمریکا به بهانه حمله شیمیایی علیه ساکنان دوما -که برخی آن را سناریویی از پیش طراحی شده با همکاری سعودی و فرانسه می دانند- در تلاش است با برخی تهدیدهای نظامی و حتی اقدام عملی مانند حمله نظامی با همکاری برخی طرف های اروپایی وارد بازی حل بحران در سوریه شود.
واشنگتن به خوبی می داند روسیه که تاکنون به صورت تمام قد در بحران سوریه حضور یافته است به خاطر برخی منافعش در دیگر نقاط جهان، به حمایت های خود از این کشور ادامه نمی دهد و در صورت حمله نظامی آمریکا نیز اقدام جدی برای مقابله با آن نمی کند.
بی دلیل نیست که امروز الکساندر زاسپکین سفیر روسیه در بیروت ضمن اعلام پاسخ به هر نوع حمله ای به سوریه تاکید کرد که کشورش آماده گفت و گو است و باید از درگیری دوری کرد.
در چنین فضایی، باید گفت که تهدیدات اخیر امریکا علیه سوریه با اهدافی چون ورود به بازی سوریه و کسب منافع از آینده این کشور ، سرپوش گذاشتن بر شکست های پی در پی تروریست های مورد حمایت آمریکا و غرب در سوریه و عراق وروحیه دادن به آنان ، فشار به دمشق برای قبول نقش آفرینی واشنگتن وریاض در سوریه ، کاستن از نقش آفرینی بیشتر ایران و روسیه در سوریه و منطقه و مجبور کردن آنکارا برای چرخش سیاسی و گرایش بیشتر به سوی واشنگتن، جای مسکو است.
بر اساس اعلام برخی منابع ، ریاض در روزهای اخیر برای چندمین بار به سوریه پیشنهاد کرده است که در صورت تعهد برای خارج کردن ایران و حزب الله از سوریه حاضر است ضمن پایان دادن به بحران موجود در این کشور به صورت کامل آن را بهتر از روز اول بازسازی کند، که این پیشنهاد از سوی دمشق مانند دو دفعه قبل رد شده است.
در همین حال، برخی کارشناسان سیاسی منطقه پیش بینی می کنند در صورت هر نوع مقاومت، آمریکا احتمالا با اقدام نظامی مدیریت شده و هماهنگ علیه برخی مناطق سوریه و هدف قراردادن آن ها با استفاده از ناوهای خود در دریای مدیترانه، بتواند به برخی از اهدافش دست یابد.
تحلیل از داود پورصحت