اروپا علیه اروپا
همه چيز از زماني آغاز شد که واژه برگزيت بر سر زبان ها افتاد. همين چند سال پيش. زماني که بريتانيا اراده خود را براي خروج از اتحاديه اروپا به عالي ترين سطح رساند و با وجود تمامي ضرر و زيان ها از اين اتحاديه خارج شد. خروجي که هم بريتانيا را زمين گير کرد و هم به گفته بسياري از صاحب نظران از قدرت تاثيرگذاري اتحاديه اروپا کاست. برگزيت فارغ از تمامي مسائل يک پيغام مهم داشت. اروپا ديگر مثل گذشته متحد نيست و زمزمه هاي اختلاف در اين اتحاديه امروز به فغان تبديل شده است. گذشت و گذشت تا اين که حمله روسيه به اوکراين رقم خورد. بسياري بر اين باور بودند که تجاوز روسيه به اوکراين منجر به اتحاد اروپا در مقابل پوتين خواهد شد. اتفاقي که در ظاهر رقم خورد و حجم عظيم تسليحات پيشرفته از سوي اروپايي ها در اختيار ارتش اوکراين قرار گرفت و کمک هاي مالي نيز جيب زلنسکي را پرپول کرد. در چنين حالتي بار ديگر نخستين زمزمه هاي اختلاف و شکاف در اروپا شنيده شد. جايي که آلمان به بهانه انرژي مخالف تحريم کامل روسيه بود و عنوان مي کرد که نمي توان به صورت کامل روسيه را تحريم کرد و بايد به دنبال راه چاره ديگري بود.
در همين مقطع زماني بحث عضويت اوکراين در اتحاديه اروپا مطرح شد که انتظار مي رفت به سادگي از سوي اروپايي ها پذيرفته شود اما اين بار علاوه بر آلمان، اتريش و مجارستان نيز صداي مخالفت خود را بلند کردند و موج مخالفت با عضويت اوکراين در اتحاديه اروپا شکل گرفت تا علاوه بر از دست دادن ناتو، اوکراين روياي عضويت در اتحاديه اروپا را نيز دور از دسترس ببيند.
بايد توجه داشت که اين اختلافات مربوط به امروز و ديروز نيست و سال هاست که بوي اين اختلاف در اروپا به مشام مي رسد. اختلافي که هر از گاهي با کنار رفتن چپ و راست ها در کشورهاي اين اتحاديه به فراموشي سپرده اما بار ديگر و با يک رخداد ديگر علني مي شود.
در چنين وضعيتي صدر اعظم آلمان از برنامه خود براي سفر به پکن در هفته‌هاي آينده خبر داد. اتفاقي که سبب شد تا مقامات ديگر کشورهاي اتحاديه اروپا به او نسبت به نقض اتحاد اين بلوک در قبال پکن هشدار دادند.
کايا کالاس، نخست وزير استوني در اين خصوص گفت: “با توجه به اتفاقاتي که در چين در حال رخ دادن است، تفرقه انداختن در ميان ما به نفع آنهاست. به نفع ماست که متحد بمانيم. او اضافه کرد: همچنين مهم است ما توافقات جداگانه با چين نداشته باشيم چون به معناي اين است که اتحاد ما ضعيف است. نخست وزير لتوني نيز با گلايه از اقدام آلماني ها گفت: بهترين راه تعامل با چين زماني است که ما ۲۷ کشور اروپايي با هم باشيم. پس از اينکه پکن دست به اعمال تحريم اقتصادي عليه ليتواني به دليل تصميم اين کشور براي افزايش روابط اقتصادي با تايوان زد، سه کشور اروپايي حوزه بالتيک (لتوني، استوني ليتواني) مشخصا مشتاق هستند که اتحاديه اروپا يک سياست متحد از خود نشان دهد.
صدر اعظم فعلي آلمان نيز طبق سنت دوره آنگلا مرکل، صدر اعظم قبلي اين کشور برنامه‌ريزي کرده تا هياتي از مديران صنايع آلمان را همراه با خودش به اين سفر به بزرگترين شريک تجاري آلمان ببرد. سفري که به نظر مي رسد در فضاي بي خيالي نسبت به اختلافات در اروپا انجام مي شود تا نشان دهد که اختلافات در اروپا صرفا بر سر يک مساله نيست.
از سوي ديگر شاهد بوديم که امانوئل ماکرون از رهبران غربي خواست تا با ولاديمير پوتين، رئيس‌جمهوري روسيه پاي ميز مذاکره بنشينند. اتفاقي که سبب شد تا اوکراين اين رئيس‌جمهوري فرانسه را به باد انتقاد گيرد.
ميخائيل پودولياک، مشاور ارشد رئيس‌جمهور اوکراين در گفت‌وگو با روزنامه ديلي ميل از امانوئل ماکرون، رئيس‌جمهوري فرانسه به دليل اظهاراتش مبني بر آنکه اوکراين به عنوان کشوري که به آن حمله شده بايد گفت‌وگو با کرملين را در نظر بگيرد، انتقاد کرد. پودولياک ضمن بيان اينکه چنين اقدامي صرفا به منزله بازيچه شدن در دستان مسکو است، گفت: «آقاي ماکرون هيچ درکي نسبت به حمله روسيه ندارد.»
امانوئل ماکرون روز يکشنبه در جريان يک سخنراني در ايتاليا از ولوديمير زلنسکي، رئيس‌جمهوري اوکراين خواست تا نسبت به موضعش درخصوص “غيرممکن بودن مذاکرات صلح با روسيه“ تجديد نظرکند.
ميخائيل پودولياک در ادامه تاکيد کرد: «اين موضوع براي ماکرون بسيار مهم است که روح و سرشت اصلي مردم اوکراين را درک کند و بداند که آن‌ها هرگز در مقابل روسيه زانو نخواهند زد. اگر ماکرون مي‌خواهد کشته شدن کودکان را ببيند، بسيار خوب اجازه دهيد کارش را بکند اما اوکراين مقاومت خواهد کرد.»
وي در پايان افزود: «اين رفتار فرانسه بسيار عجيب است. ماکرون نمي‌تواند از ذهنيت سنتي و محافظه‌کارانه اروپايي خود دست بردارد. هرگونه ادامه مذاکرات با روسيه صرفا به معناي ادامه اين جنگ در آينده و تشديد آن است.»
اوايل ماه جاري ميلادي، زلنسکي فرماني را امضا کرد که براساس آن هرگونه مذاکرات مستقيم با کرملين را “غيرممکن“ خواند اما گفت که درهاي مذاکره با روسيه باز است.
اين اتفاقات در حالي رقم مي خورد که پس از پيروزي يک چهره راست گرا در ايتاليا که اتفاقا طرفدار حمايت از اوکراين است، شاهد بوديم که مقامات ارشد اروپايي صرفا بخاطر ديدگاه راستگرايي، براي نخست وزير جديد ايتاليا خط و نشان کشيدند تا نشان دهند که حوزه اختلافات در اروپا به مسائل سياسي و جناح گيري ها نيز رسيده است و بايد منتظر بروز اختلافات بيشتر آن هم از نوع تاريخي در اين اتحاديه بود.
