رسول پویان بیا تا غرق رویاهای خود سازیم عوالم را دهـیم پـرداز زیـبـا تـر تصاویـر منجـم را ز اسـرار جهان بی نهایت پـرده بر داریم هوای تازه یی بخشیم اشارات و علائم را کتاب بیکران عـشق را از نـو کنیم تألیف بیفـزایـیم عـنـاویـن جـدیـد ابـواب لازم را میان مردوزن عـدل ومساوات وکرم آریم ز عشق…

من صدای آن زنی کاو در میان آتش است شعله ها بس سرکش است میکشد فریاد و گوید جانیان سوزد تنم من صدای آن زنم من صدای آنکه از ظلم و ستم جان میدهد آه چه ارزان میدهد چون که او ارزش ندارد در وطن در مأمنم من صدای آن زنم بانوی با دانش کشور…

بی وجود زن جهان تار و مکدر میشود شام تاریک از فروغ او منور میشود زن به فرزندان خود مادر به شوهر همسر است در سپهر زنده گی بر مرد شهپر میشود ملتی کو قدر زن داند به او حرمت کند اعتبارش در جهان بیش و فزون تر میشود هر تفکر کو نماید سلب آزادی…

 نسبت فرارسیدن هشتم مارچ روز جهانی زن     ز برای منی در بند که زولانه تویی دشمن جانم و ویرانگر آن خانه تویی منم آن بانوی با دانش و والای وطن ولی آن قاتل همچون منی فرزانه ، تویی منم آن بانوی در بند تو در عصر خرد شرمسار دو جهان ،نوکر بیگانه تویی کشم مردانه…

حاکم شهر ، اندکی بیدار می بود، بد نبود زیر دستش مامورین ، هوشیار می بود بد نبود نالهٔ بیمار از هر گوشهٔ ملکست بلند داکتر ما گر کمی ، غمخوار می بود ، بد نبود از صدای نالهٔ بیمار می گریم بسی نرس ما گر اندکی ، جرار می بود، بد نبود اغنیا باکی…

به غربت تن جدا جانم جدا سوخت  به درد و غصه و جور و جفا سوخت  به این درماندگی این چرخ گردون  نمی دانم چرا تنها مرا سوخت  ندارم شکوه از بیگانه هرگز  ولی آزار درد آشنا سوخت  ز آه شوله ای طفل یتیمی  به صد ها خرمن اهل جفا سوخت  چی پروا اغنیا دارد…

مسیر نور میجویم رهء دشوار میپویم که تا با خود کشم ز آنجا بسی نور درخشانرا هزاران چهلچراغ روشن نو پای دورانرا همه آرم به دنیایی که تاریک است که این تاریکی از ما جان میگیرد ز نسل نو همه آرمان میگیرد مسیر نورمیجویم که با آن روشنی سر از میان خون بردارم قدم در…

بشکن…بشکن          من نمی شکنم و بشکن بشکن…بشکن          من نمی شکنم و بشکن کم … کم… کم… کم کم آورده سید علی… کم آورده سید علی         در مصاف با زنان …  کم آورده… کم آورده سیدعلی وحی … نازل شد از لندن چه نشستی سیدعلی  واسه سرکوب زنان…

رسول پویان نبـض هـسـتی ذرگان را در تکاپـو آورد ارتعاشی، جنبشی در هـرشش سـو آورد ذره یی مانند هـم پیدا نگـردد در جـهـان چون تغیّر، ارتعـاش و لرزه در او آورد حرکت هستی ندارد حد ومرزی وغایتی هـر قـدر در هـر کجـا بیرون نیرو آورد کائنات را گرچواقیانوس پنداری به ذهن بی نهـایت آب در…

نوشته نذیر ظفر خلایـــــــق با وفا بــــودند اوغایتا همـــــگی با صـــفا بودند اوغایتا نداشـتند تسبیح و ریــش و عمامه ولیکـــــــن با خــــدا بودند اوغایتا مســـــلمانی شان با صدق دل بود جـــــــدا از هـــر ریا بودند اوغایتا غریـــــب بودند ولی با عزت نفس نه جاســوس و دغا بودند اوغایتا نمی کــــشتند کسی را بهر پو لش…

رسول پویان کـتـاب زنـدگانی پـر ز ارث دور پـیـشـیـن است نقوش کلک تاریـخ و تمدن بـس که رنگین است اگـر ژرفـای عـصر تـازه را کاوش کـنـید، یابید که سرو پرزشاخ وبال انسان خوب دیرین است محـبت در نگاه عـشـق لیلا تا که شـیـریـن است بکام خشک مجنون چشمه سارِپاکِ نوشین است اگـر عـشـق و وفـا…

اینجاست قدرت زنان ریتم بی نظیرو تند شیپور ها و طبل ها  همراه با زیباترین ملودی آرشه ها از ره رسیده است کنون بهار ما چه سرشار از حیات و پر نشاط است قدرت زنان قیام زنان ومردان…پسران و دختران علیه امپریالیست های فرتوت جهان علیه جنگ و ترور و حیله ها  علیه اتمی و…

رسول پویان مگـر بـه تار عـدم پای زندگی بند است که داستان سیه چاله پرچون وچند است عـدم وجـود نـدارد اگـرچـه در هـسـتی تکـیـنـگی عــوالــم محـال مانـنـد اسـت تکـیـنـگی که هـمه چیز را کـند معـدوم اساس خلـقت و محـو جهان ارمند است خلای پـر ز عـدم در نهـاد عـالـم نیست جهان هـای مـوازی ز هسـت…

بینم که نو بهار چه می آورد پدید  این فصل خوشگوار چه می آورد پدید  روید لاله با دل خونین به دشت ها  با قلب داغ دار چه می آورد پدید  امروز به حال میهن ما خون گریستنی است  بینم که روزگار چه می آورد پدید  اینسان اگر که پیش شود وضع ملک ما  جز…

رسول پویان بس که فارسی لعل نوشین غزل شیرین کند مصـرع و بـیت و قـوافی را عـبیرآگین کند گاه پارسی گاه فارسی دری اش خوانده اند زیـر هـر نامی که باشـد لفظ را رنگین کند بیخ پارسی دری درعمق هستی رفته است تـا زبـان مـادری را احـسـن و دیـریـن کند رشــتـۀ پـیــونــد دل هــا را…